นางเคยงาม

[อภัย]

• Bookmark
• Permalink
• Tweet
• Share
• PM

นางเคยงาม

เคยวิ่งไล่ในนาข้าวเมื่อคราวเด็ก
เมื่อยามเล็กวิ่งแก้ผ้าหน้าสลอน
แรกวัยรุ่นเคยหยอกเย้ากระเซ้างอน
ครั้นแตกเนื้อเอ็งออดอ้อนประสานาง

เราสองต่างลูกโทนของพ่อแม่
เอ็งถูกใครรังแกข้าเข้าขวาง
เจ็บยอมทนเป็นพระเอกปกป้องนาง
ทั่วทั้งบางว่าคู่กันเป็นมั่นมาด

ยิ่งนับวันเอ็งยิ่งสวยจนข้าหวั่น
แล้ววันนั้นก็มาถึงอย่างข้าหวาด
มีประกวดนางงามตามประกาศ
และตามคาดเอ็งก็ไปหวังไขว่คว้า

หลายปีที่เงียบไปอย่างไร้ข่าว
บ้านเอ็งเล่าวานข้าถามช่วยตามหา
มาบัดนี้ได้ประสบพบกับตา
เอ็งไล่เหมือนหมูหมาหยามข้าอาย

แววตาใสเคยซื่อเคยถือภักดิ์
เคยฉายรักเทิดทูนกลับสูญหาย
ที่เห็นแน่แปรเบื่อเจือท้าทาย
และกลับหมายดื้อรั้นผจัญจอง

เอ็งไม่รักข้าแล้วก็ไม่ว่า
เถอะสักคำฟังข้าอย่าระหอง
พ่อแม่เอ็งก็แก่เฒ่าลงเป็นกอง
ไปแลบ้างข้าขอร้องจงตรองดู
_____________
พอ ๑๔ ส.ค. ๒๕๕๖

[ชบาบาน]

• PM

ไม่ทราบว่าเพื่อนเก่าเพื่อนแก่คนนั้นกลับไปเยี่ยมพ่อแม่บ้างหรือยัง   ขอบคุณขอรับ ท่านอภัย...เยี่ยมเลย..!!

[บุญเทิด]

• PM

โอ้โห .. สำนวนของคุณ อภัยนี่ สุดยอดครับ กลอนแม้จะตัดพ้อ ก็ดูมันสวยงาม จับใจ ชอบมาก ศิลปินใหญ่ มาอีกแล้วครับ พี่ชบาบาน .... ผมชอบครับ ของคุณอภัย นี่ สุดยอดมากครับ ..

[อภัย]

• PM

เป็นการแต่งขึ้นจากจินตนาการครับท่านชบาบาน จึงมิสามารถทราบได้ว่านางได้กลับไปแลพ่อแม่บ้างหรือเปล่า

งานกลอนของผมนั้น แต่งขึ้นจากการจินตนาการเสียส่วนใหญ่ มีเพียงส่วนน้อยที่แต่งจากความรู้สึกจริงๆ ณ ขณะนั้น
ตัวอย่างงานที่แต่งขึ้นจากอารมณ์ความรู้สึกจริงๆ ปะเดี๋ยวกระผมจะโพสเป็นตัวอย่างให้ติชมครับ
เป็นงานกาพย์ยานี ๑๑ แต่งไว้ตั้งกะปี ๕๓ ครับ


ขอบคุณคุณบุญเทิดครับผม ชมซะผมตัวลอยเลย

[ภูวดี]

• PM

นางเคยงาม


พ่อแม่เอ็งก็แก่เฒ่าลงเป็นกอง
ไปแลบ้างข้าขอร้องจงตรองดู
_____________
พอ ๑๔ ส.ค. ๒๕๕๖

อย่าปล่อยท่าน ที่แก่เฒ่า ให้เหงาหงอย
รีบๆหน่อย ก่อนจะสาย จงได้รู้
หนึ่งชีวิต อย่าคิดนาน จงหันดู
ก่อนที่ท่าน จะไม่อยู่ ให้เราเจอ
พบสิ่งใหม่ เรืองวิไล อย่าใคร่หลง
อย่ามัวงง กับสิ่งหรู ที่ดูเกร่อ
พ่อกับแม่ รักเรา มากนะเออ
อย่าเหิมเห่อ ในสิ่งลวง...ลืมดวงใจ
แต่งได้ไพเราะมากครับ คุณอภัย  อ่านแล้วอดไม่ได้ เลยต้องตามครับ

[ลุงชัย นรา]

• PM

..สุดยอดทั้ง คุณอภัย และ น้องภู สงขลา...ส่งบทกวีเข้ามาบ่อยๆนะครับ....