เรื่องพระอภัยมณี เป็นนิทานคำกลอนของสุนทรภู่ มีทั้งหมด 132 ตอน แต่ที่พิมพ์เป็นเล่มจะตีพิมพ์เพียง 64 ตอนเท่านั้น เพราะจากการศึกษา สุนทรภู่ ต้องการจบเรื่องเพียง 64 ตอน แต่กรมหมื่นอัปสรสุดาเทพ พระราชธิดาในพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว มีรับสั่งให้สุนทรภู่ คิดแต่งต่อไปอีก สุนทรภู่พึ่งพระบารมีกรมหมื่นอัปสรสุดาเทพอยู่ ไม่กล้าขัด ก็จำใจต้องแต่งต่อไปอีก จึงรวมทั้งสิ้น 132 ตอน แต่ละตอนสั้นบ้าง ยาวบ้าง ขอเชิญทุกท่านติดตามอ่านได้ หรือจะฟังเสียงอ่านก็ได้บันทึกไว้ให้ท่านได้ฟังในลักษณะรายการวิทยุ (เพราะที่จริงก็จัดทำเพื่อออกอากาศวิทยุชุมชน)
เรื่องพระอภัยมณีตอนที่ 01
พระอภัยมณีกับศรีสุวรรณเรียนวิชา
แต่ปางหลังยังมี กรุงกษัตริย์
สมมุติวงศ์ทรงนาม ท้าวสุทัศน์ ผ่านสมบัติรัตนา นามธานี
อันกรุงไกรใหญ่ยาว สิบเก้าโยชน์ ภูเขาโขดเป็นกำแพง บุรีศรี
สพรึบพร้อมไพร่ฟ้า ประชาชี ชาวบุรีหรรษา สถาวร
มีเอกองค์นงลักษณ์ อรรคราช พระนางนาฎ นามประทุมเกศร
สนมนางแสนสุราง คนิกร ดังกินนรน่ารัก ลักขณา
มีโอรสสององค์ ล้วนทรงลักษณ์ ประไพพักตร เพียงเทพเลขา
ชื่ออภัยมณี เป็นพี่ยา พึ่งแรกรุ่นชัณษา สิบห้าปี
อันกุมารศรีสุวรรณ นั้นเป็นน้อง เนื้อดังทองนพคุณ จำรุญศรี
พึ่งโสกันต์ชันษา สิบสามปี พระชนนีรักใคร่ ดังนัยยา
สมเด็จท้าวปิตุรงค์ ดำรงราชย์ แสนสวาทลูกน้อย เสน่หา
จะเษกสองครองสมบัติ ขัตติยา แต่วิชาสิ่งใด ไม่ชำนาญ
จึงดำรัสเรียกพระ โอรสราช มาริมอาสน์แท่นสุวรรณ แล้วบรรหาร
พ่อจะแจ้งเจ้าจงจำ คำโบราณ อันชายชาญเชื้อกษัตริย์ ขัตติยา
ย่อมพากเพียร เรียนไสยศาสตร์เวท สิ่งวิเศษสืบเสาะ แสวงหา
ได้ป้องกันอันตราย นัครา ตามกษัตริย์ขัตติยา อย่างโบราณ
พระลูกรักจักสืบ วงศ์กษัตริย์ จงรีบรัดเสาะแสวง แห่งสถาน
หาทิศาปาโมกข์ ชำนาญชาญ เป็นอาจารย์พากเพียร เรียนวิชาฯ
บัดนั้นพี่น้อง สองกษัตริย์ ประนมหัตถ์อภิวันท์ ด้วยหรรษา
จึงทูลความตามจิตต์ เจตนา ลูกคิดมาจะประมาณ ก็นานครัน
หวังแสวงไปตำแหน่ง สำนักปราชญ์ ซึ่งรู้ศาสตราเวท วิเศษขยัน
ก็สมจิตต์เหมือนลูกคิด ทุกคืนวัน พอแสงจันทร์แจ่มฟ้า จะลาจร
แล้วก้มกราบปิตุราช มาตุรงค์ ทั้งสององค์ลูบหลัง แล้วสั่งสอน
จะเดินทางไกลในป่า พนาดอน จงผันผ่อนตรึกจำ คำโบราณ
จะพูดจาสารพัด บำหยัดยั้ง จนลุกนั่งน้ำท่า กระยาหาร
แม้นหลับนอนผ่อนพ้น ที่ภัยพาล อดบันดาลโกรธขึ้ง จึงสบาย
พระพี่น้องสององค์ ทรงสดับ เคารพรับบังคม ด้วยสมหมาย
พระเชษฐาบัญชา ชวนน้องชาย มาทรงสายสาคเรศ บนเตียงรอง
แล้วแต่งองค์สอดทรง เครื่องกษัตริย์ เนาวรัตน์เรืองศรี ไม่มีสอง
แล้วลีลามาสถิต บนแท่นทอง จนย่ำฆ้องสุริยน สนธยา
จึงชวนกันจรจรัล จากสถาน ออกทวาร เบื้องบูรพทิศา
ศศิธรจรแจ้ง กระจ่างตา ทั้งสองราเดินเรียง มาเคียงกัน ฯ
ล่วงตำบลชนบท ไปหลายบ้าน เข้าดอนด่านแดนไพร พอไก่ขัน
เสียงเสือกวางกลางเนิน พนมวัน ให้หวั่นหวั่นวังเวง หวาดฤทัย
จนแสงทองรองเรือง อร่ามฟ้า พระสุริยาเยื้องเยี่ยม เหลี่ยมไศล
คณานกเริงร้อง คะนองไพร เสียงเรไรจักระจั่น สนั่นเนิน
ทั้งสององค์เหนื่อยอ่อน เข้าผ่อนพัก หยุดสำนักลำเนา ภูเขาเขิน
ครั้นหายเหนื่อยเมื่อยล้า อุตสาห์เดิน พิศเพลินมิ่งไม้ ในไพรวัน
บ้างผลิดอกออกผล พวงระย้า ปีบจำปา สุกรม นมสวรรค์
พระอภัยมณี ศรีสุวรรณ ต่างชิงกันเก็บพลาง ตามทางมา
พระพี่เก็บกาหลง ส่งให้น้อง เดินประคองเคียงกัน ด้วยหรรษา
พระน้องเก็บมะลุลี ให้พี่ยา ทั้งสองราเดินดม แล้วชมเชย
เห็นมะม่วงพวงผล พึ่งสุกห่าม ทำไม้ง่ามน้อยน้อย สอยเสวย
อร่อยหวานปานเปรียบ รสนมเนย อิ่มแล้วเลยล่วงทาง มากลางดง
ครั้งสิ้นแสงสุริยา ทิพากร สำนักนอนเนินผา ป่าระหง
ทั้งสองแสนเหนื่อยยาก ลำบากองค์ บาทบงสุ์บวมบอบ ระบมตรม
พระเชษฐาอาลัย ถึงไอศวรรย์ กับกำนัลน้อยน้อย นางสนม
น้องคะนึงถึงพี่เลี้ยง และนางนม กับบรมปิตุเรศ พระมารดา ฯ
สิบห้าวันดั้นเดิน ในไพรสณฑ์ ถึงตำบลบ้านหนึ่ง ใหญ่นักหนา
เรียกว่าบ้านจันตคาม พราหมณ์พฤฒา มีทิศาปาโมกข์ อยู่สองคน
อาจารย์หนึ่ง ชำนาญ ในการยุทธิ์ ถึงอาวุธซัดมา ดังห่าฝน
รำกระบอง ป้องกัน กายสกนธ์ รักษาตน มิให้ต้อง คมศาสตรา
อาจารย์หนึ่งชำนาญ ในการปี่ ทั้งดีดสีแสนเสนาะ เพราะหนักหนา
ผู้ใดได้ฟังวังเวง ในวิญญา เคลิ้มนิทราลืมกาย ดังวายปราณ
อันสองท่านราชครู นั้นอยู่ตึก จดจารึกอักขรา ไว้หน้าบ้าน
เป็นข้อความตามมี วิชาการ แสนชำนาญเลิศลบ ภพไตร
แม้ผู้ใดใครจะเรียน วิชามั่ง จงอ่านหนังสือแจ้ง แถลงไข
ถ้ามีทองแสนตำลึง มาถึงใจ จึงจะได้ศึกษา วิชาการ ฯ
วันนั้นพระอภัยมณี ศรีสุวรรณ จรจรัลเข้ามา ถึงหน้าบ้าน
เห็นลิขิต ปิดไว้ กับใบทวาร พระทรงอ่านแจ้งจิตต์ ในกิจจา
(โปรดคอยติดตามตอนต่อไป)
ดาวโหลดเสียงอ่าน
http://upload.one2car.com/download.aspx?pku=1E7D8A03E38NIQX4UP67B91F4Q[L76 
หัวข้อ: ตามรอยวรรณกรรม(พระอภัยมณี) (อ่าน 2483 ครั้ง)
