วันฝนตก

[น้ำตาลขม]

• Bookmark
• Permalink
• Tweet
• Share
• PM

ฟังเสียงฝนตกกระทบขอบหน้าต่าง
ช่างอ้างว้างเดียวดายใจปวดร้าว
ฟ้ามืดมิดไม่มีแม้หมู่ดาว
ทิ้งคนเหงาเฝ้าพร่ำรำพันกลอน

เสียงฟ้าร้องครืนครืนแล้วใจเศร้า
คิดถึงเรื่องของเราครั้งเก่าก่อน
ทั้งเช้าสายบ่ายค่ำตะวันรอน
เธอออดอ้อนอยู่ข้างใจไม่เว้นวัน

ต้องโดดเดี่ยวเดียวดายในครานี้
ไร้คนที่เคยคู่เคียงเรียงความฝัน
ทนเศร้าเหงาเจ็บฤดีทุกวี่วัน
เพ้อรำพันฝนฟ้าใยไร้ปราณี

[ประสิทธิ์]

• PM

โห..เจอนักกลอนฝีมืออีกท่านล่ะ มาให้กำลังใจนะครับคุณน้ำตาล  :'e:133 :'e:133 :'e:133

[นายน้อย]

• PM

สวัสดีครับคุณ น้ำตาลขม   เข้ากับบรรยากาศ 55  ผมไม่เป็นหรอกครับเรื่องกลอน แต่ผมมาให้กำลังใจอีกคนครับ  :'e:133

[น้ำตาลขม]

• PM

ไม่ได้แต่งเล่นนานมากแล้วค่ะ
ขอบคุณคุณประสิทธิ์กับคุณนายน้อยที่แวะมาอ่าน
อย่าอ่านอย่างเดียวต่อด้วยสิคะ ^_^

[ควายเฒ่า]

• PM

ในราตรีที่ฝนพรมระงมพรั่ง
เมื่อนอนฟังเสียงฝนพ้องเสียงน้องพี่
ปิดเปลือกตาซึ่งฉ่ำลำวารี
คิดถึงขวัญฤดี..อกร้องคราง

คงเป็นเพราะภูตผีอ้ายปีศาจ
ร่ายสวาทสาดซัดสะบัดผาง
เปี่ยมประสงค์ลงแนบแอบนวลปราง
แปลงกายเป็นหมอนข้าง..ให้นางฟ้า

ด้วยฤทธีปีศาจแห่งวสันต์
โอม..ขอให้จอมขวัญหลับหรรษา
จุมพิตจรดหน้าผากฝากมนตรา
จงนิทรา..แล้วสุขใจในนิมิต

กกก่ายกอดหมอนข้างแทนร่างพี่
ชื่นชีวีทุกช่วงเถิดดวงจิต
มอบความรักของพี่พลีอุทิศ
จนกว่าฤทธิ์ปีศาจวสันต์คลาย ฯ

[น้ำตาลขม]

• PM

กกก่ายกอดหมอนข้างแทนร่างพี่
ชื่นชีวีทุกช่วงเถิดดวงจิต
มอบความรักของพี่พลีอุทิศ
จนกว่าฤทธิ์ปีศาจวสันต์คลาย ฯ

ไออุ่นรักยังอบอวลชวนให้คิด
แนบสนิทชิดกายใจหวั่นไหว
เสียงรำพึงถึงรำพันหวั่นหัวใจ
รักร้างไกลไม่หวนกลับประทับรอย

ทิ้งหมอนข้างแทนกายไว้ที่นี่
อ้อมแขนพี่กลับมีใครไม่เหงาหงอย
หมื่นทิวาพันราตรีที่เฝ้าคอย
ใจน้องลอยหลุดจากร่างก่อนเวลา

ใช่เพราะฤทธิ์ปีศาจแห่งวสันต์
เป็นเพราะจันทร์รัญจวนน้องครวญหา
ยามฝนพรมระงมพรั่งประดังมา
ในอุราน้องสุดช้ำระกำใจ

*************************
รอคุณ ควายเฒ่า(ว้าชื่อเรียกยากจัง) มาต่อกลอนไม่มาสักที

[ต้อม โฆษิต]

• PM

คุณน้ำตาลและคุณควายเฒ่า เขียนกลอนได้เก่งมากๆเลยครับ
อยากเห็นมาเขียนโต้กันอีกจังเลยครับ