สัพเพเหระ > เป็นนักเลงกลอนอย่านอนเปล่า
เป็นนักกลอนอย่านอนเปล่า
อเล็กส์ ณ อุบล:
มามอบตัว ขอนบนอบ หมอบกราบไหว้
ด้วยหัวใจ รักกลอนไทย ให้หวงแหน
แต่งไม่เก่ง บรรเลงกลอน ต้องคลอนแคลน
เพราะเป็นแฟน สุนทรภู่ ผู้ปรีชา
ชื่ออเล็กส์ ณ อุบล คนไม่หล่อ
หน้าตาพอ จีบเล่น นักศึกษา
อายุนั้น ห้าสิบสาม มีกำลัง
มีความหวัง อยู่ได้อีก แปดสิบปี
:'e:92
รุ่นโบราณ:
..มามอบตัว ดีแล้ว น้องแก้วเอ๋ย
ขืนทำเฉย วิสามัญ นั้นโดนแน่
ยื่นประกัน เข้ามา อย่าเชือนแช
สุดแล้วแต่ ท่านไซร้ ให้ประกัน
หกวรรคแรก ดูดี ไร้ที่ติ
วรรคเจ็ดแปด นั่นสิ ไยแปรผัน
สัมผัสหาย หลบเร้น ไม่เห็นมัน
เล่นแบบนั้น ไม่ได้ ใช่ก่อกวน
ขอลองแก้ ให้ใหม่ ใช่อวดเก่ง
เพียงแต่เกรง นาน ไปไม่ถี่ถ้วน
ฉันทลักษณ์ ลักลั่น ไม่เป็นขบวน
ใครเห็นชวน งุนงง จนสงกา
ชื่ออเล็กส์ ณอุบล คนไม่หล่อ
หน้าตาพอ จีบเล่น นักศึกษา
อายุห้า สิบสาม ตามตำรา
ขอต่ออา ยุไป แปดสิบปี
แก้พอให้ ต้องตาม ตำราท่าน
ควรตรวจทาน สัมผัส ให้ถ้วนถี่
กลอนเป็นกลอน ได้ด้วยคำ สัมผัสมี
ตำราชี้ ชัดให้ ใส่ใจเอย
:'e:31 ขออภัยน้องอเล็กส์ด้วยครับ เห็นน้องมีแววว่าจะเขียนกลอนได้ดี แต่สองวรรคท้ายกลับแหวกแนวออกไป เลยเข้ามาหยอกล้อบ้างคงไม่ถือโทษ เพียงอยากให้ได้สนุกกับโคลงฉันท์กาพย์กลอนร่วมกันครับ
ลุงชัย นรา:
....ขอเข้ามาร่วมแจมด้วยคน นะครับลุงหมู เป็นกลอนที่แต่งไว้นานแล้ว ขอนำมารีไซเคิลใหม่ ชอบมากที่มีห้องนี้ จะได้เคาะสนิมให้ร่วงพรู
สิ้นตะวันลับกรอบของขอบฟ้า
จินตนาพร่าหม่นข้ามพ้นฝัน
มิเหลือรอยจารึกนึกผูกพัน
เหมือนบ่มวันเวลาให้ชาชิน
เปรียบบันทึกหมื่นพันของวันวาร
อันตรธานเงียบงันต่อกันสิ้น
ความคิดถึงวางสยบลงซบดิน
หรือโบยบินหายวับจนลับตา
หวังทุกเช้า..เหงาทุกคืน..ที่ตื่นอยู่
ไกลสุดกู่เคยเพรียกร่ำเรียกหา
ดั่งแนบอยู่ในหว่างที่ค้างคา
ผลาญวิญญาบางส่วนให้ด่วนดับ
การ"จากเป็น"เว้นห่วงในช่วงท้าย
เหมือน"จากตาย"พรากขวัญไร้วันกลับ
คร่ำครวญถึงสิ่งดี...อันลี้ลับ
มันหายวับเหมือนภาพลวง...ในดวงใจ. . . . . .. . . .
. . . .มีใครก็ไม่ทราบ เคยเอ่ยมานานนักหนา ว่า..คราใดที่มีความผิดหวัง เกิดปัญหารุมเร้าเข้ามาในชีวิต อกหัก ห่างบ้าน ห่างคนรัก เหงา เศร้า ซึม แฮ้งค์ อย่ามองดวงตะวัน ยามลับฟ้าเพียงเดียวดาย อาจจะทำให้ น้ำไหลออกตา โดยไม่รู้ตัว ซึ่งในกรณีนี้เคยเกิดขึ้นกับตัวเองมาแล้วในอดีต จึงทำให้เกิดบทกลอน ที่กลั่นมาจากเบื้องลึกของความรู้สึกนี้ขึ้นมา ขอบคุณ บ้านเพลงพักใจ ที่ทำให้ได้ย้อนอดีต ความทรงจำอีกครั้ง ขอบคุณครับลุงหมู ที่ได้ก่อม็อบขึ้นมา ในอารมณ์อีกครั้ง
กิตติศักดิ์ วังผา:
ชีวิตเรา ก้าวเดิน ไปข้างหน้า
ถึงแม้นว่า จะเดียวดาย และเปลี่ยวเหงา
ชีวิตนี้ มันเป็น ของๆเรา
ใช่ใครเขา มากำหนด หรือกฏเกณฑ์
กิตติ วังผา
หนุ่มบางแค:
สักวาเพลงพักใจถูกใจนัก
ได้รู้จักเพื่อนใหม่หลายคนเหวย
หากวันใดไม่ได้เข้าเศร้าจังเลย
โธ่เน็ทเอ๋ยเน็ทเราเต่าจริงจริง
หนุ่มบางแคแพ้รักโดนหักอก
กินบัวบกก็ไม่หายคลายช้ำได้
พลันได้ฟังเพลงพักใจแล้วผ่อนคลาย
อกก็หายชอกช้ำระกำเอย....
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[#] หน้าถัดไป
[*] หน้าที่แล้ว
Go to full version