"ใคร่ขอเชิญ มาพักใจ ด้วยบทกลอน
ร้อยอักษร บทกวี มีสดใส
ร่วมสร้างสรรค์ กลอนดี มิมีภัย
สุขที่ได้ แบ่งปัน ฉันท์ญาติมิตร
คลายความเหงา เปล่าเปลี่ยว เคยประสบ
เหมือนได้พบ เพื่อนเก่า เคยสนิท
มีน้ำใจ ไมตรี ต่อชีวิต
ไว้ป้องพิษ ทุกข์เร้า เศร้ามลาย
เพียงคิดดี ทำดี มีแต่สุข
อีกได้ปลุก พลังใจ ที่หดหาย
ให้พลิกฟื้น ยืนได้ อย่างสบาย
เชิญหญิงชาย แต่งกลอน พารื่นรมย์
แม้นไม่เก่ง ขออย่าท้อ ค่อยๆแต่ง
จงแสดง ความมุ่งมั่น คงสุขสม
เป็นนักแต่ง กลอนกวี ไม่มีตรม
ขอชื่นชม ผู้ไม่ท้อ สู้ต่อไป"
ป.ล. กระผมเองก็ชอบ "แต่งกลอน" คงเพราะชอบฟังเพลงเก่าๆ ในอดีต ที่มักจะมีคำกวีสวยๆ
สัมผัสนอก สัมผัสใน จึงพยายามหัดแต่งกลอนดูบ้าง และบทกลอนบทนี้กระผมแต่งขึ้นเพื่อเป็นกำลังใจดีๆ
กับผู้ที่คิดอยากจะ "แต่งกลอน" ดูบ้าง ขอลองเริ่มต้นแต่งดูนะครับ ผิดบ้าง ถูกบ้าง ต่อนานๆ ไปก็จะดีขึ้นเองครับผม สู้ๆ นะครับ
:'e:77 :'e:108 :'e:77 :'e:108 :'e:77 :'e:108 :'e:77
