:'e:92 :'e:92 :'e:92
กล้วยไม้เป็นเอกลักษณ์ของความสวยงาม
ยิ่งกล้วยไม้ทางเหนือ จะสวยมาก
ใครพบใครเห็นก็อยากเด็ดอยากดม
เจ้ากล้วยไม้ก็ไหนเลย ช่างอยากเหลือเกิน
อยากไปให้เขาเด็ดเขาดม
เขาชื่นเขาชมแล้วเขาก็ลืม
โอ้ละหนอ...........กล้วยไม้
http://www.swfcabin.com/swf-files/1321262658.swf
:'e:108
"เพลง..กล้วยไม้"
คำร้อง/ทำนอง "ครูพรานบูรพ์"
ข้บร้องต้นฉบับโดย "คุณอารีย์ นักดนตรี"
กล้วยไม้ ของเราแต่เก่าก่อน
อยู่ในดงในดอน เจ้าซ่อนช่อ ซ่อนใบ
ไกลภู่ไกลผึ้ง เจ้าอยู่ ถึงไหน ไหน
ใครจะเด็ดจะดมได้
เราไม่เห็นเลย ใครจะเด็ด
จะดมได้ เราไม่เห็นเลย
โอ้กล้วยไม้เอย น่าชื่นน่าเชย
เจ้าไม่เคยชอกช้ำ เช้าสายบ่ายค่ำ
ชื่นบ่ช้ำชอกเลย
เดี๋ยวนี้ ดูหรือกล้วยไม้
มาชูช่อชูใบ บานอยู่ใน กระเช้า
ลืมดงลืมดอย ที่เคยอยู่ก่อน อยู่เก่า
ภู่จะคลึง ผึ้งจะเคล้า ให้เจ้าเฉาลง
ภู่จะคลึง ผึ้งจะเคล้า ให้เจ้าเฉาลง
โอ้ กล้วย ไม้ เอย
เจ้าไม่น่าเลยที่จะมาใหลหลง
เจ้าลืมสุมทุมพุ่มพง
ลืม ดง ดอย เอย
:'e:119 :'e:119 ลำนำเพลงรัก :'e:119 :'e:119
:'e:108 กล้วยไม้ :'e:108
อันกล้วยไม้ ได้ชม ชโลมจิต
อยากใกล้ชิด ชื่นชม ให้สมถวิล
อยู่ในป่า เจ้างดงาม อร่ามริน
ใจถวิล หมายเด็ดดม ให้สมอุรา
แต่เมื่อครา อยู่ทุ่ง สุ่มไพรป่า
มีคุณค่า มากอนันต์ นั่นเหลือหลาย
พอถูกเด็ด ค่าลด สดจางอาย
ไม่มีหมาย เป็นเจ้าของ ต้องเศร้าเอย.........
กล้วยไม้เป็นเอกลักษณ์ของความสวยงาม
ยิ่งกล้วยไม้ทางเหนือ จะสวยมาก
ใครพบใครเห็นก็อยากเด็ดอยากดม
เจ้ากล้วยไม้ก็ไหนเลย ช่างอยากเหลือเกิน
อยากไปให้เขาเด็ดเขาดม
เขาชื่นเขาชมแล้วเขาก็ลืม
โอ้ละหนอ...........กล้วยไม้
:'e:108
"เพลง..กล้วยไม้"
คำร้อง/ทำนอง "ครูพรานบูรพ์"
ข้บร้องต้นฉบับโดย "คุณอารีย์ นักดนตรี"
กล้วยไม้ ของเราแต่เก่าก่อน
อยู่ในดงในดอน เจ้าซ่อนช่อ ซ่อนใบ
ไกลภู่ไกลผึ้ง เจ้าอยู่ ถึงไหน ไหน
ใครจะเด็ดจะดมได้
เราไม่เห็นเลย ใครจะเด็ด
จะดมได้ เราไม่เห็นเลย
โอ้กล้วยไม้เอย น่าชื่นน่าเชย
เจ้าไม่เคยชอกช้ำ เช้าสายบ่ายค่ำ
ชื่นบ่ช้ำชอกเลย
เดี๋ยวนี้ ดูหรือกล้วยไม้
มาชูช่อชูใบ บานอยู่ใน กระเช้า
ลืมดงลืมดอย ที่เคยอยู่ก่อน อยู่เก่า
ภู่จะคลึง ผึ้งจะเคล้า ให้เจ้าเฉาลง
ภู่จะคลึง ผึ้งจะเคล้า ให้เจ้าเฉาลง
โอ้ กล้วย ไม้ เอย
เจ้าไม่น่าเลยที่จะมาใหลหลง
เจ้าลืมสุมทุมพุ่มพง
ลืม ดง ดอย เอย
:'e:119 :'e:119 ลำนำเพลงรัก :'e:119 :'e:119
:'e:108 กล้วยไม้ :'e:108
อันกล้วยไม้ ได้ชม ชโลมจิต
อยากใกล้ชิด ชื่นชม ให้สมถวิล
อยู่ในป่า เจ้างดงาม อร่ามริน
ใจถวิล หมายเด็ดดม ให้สมอุรา
แต่เมื่อครา อยู่ทุ่ง สุ่มไพรป่า
มีคุณค่า มากอนันต์ นั่นเหลือหลาย
พอถูกเด็ด ค่าลด สดจางอาย
ไม่มีหมาย เป็นเจ้าของ ต้องเศร้าเอย.........
ลุงสนแต่งไปจะอั้ันนะ
บ่าใจ่เก่ง ซอบบ่าดาย
ความใดบ่าเหมาะจ่วยแก้กำเน้อ
จักขอบคุณนัก ๆ ครับ
:'e:56