แต่ก่อนเป็นเด็กน้อย เมฆลอย คล้อยผ่าน
บางวันฉันกลัว ฟ้ามัว เมฆบัง
นึกเป็นดั่งมังกรคะนอง ร้องก้องคำราม
หลับตายามคร้ามกลัว กลัวนักเมฆนั้น
อย่าพัดผ่านมา
เติบใหญ่ในวันนี้ ฟ้ามี เมฆผ่อง
บางวันฉันมอง นึกปอง เมฆเป็น
เช่นคนหนึ่งซึ่งใจหวังปอง ยิ้มผ่องมองมา
หลบตาเมินเขินอาย เมฆคล้ายคนรัก
อย่าพัดผ่านไป
* ใจคนคิดไปใช้ใจเป็นใหญ่
คิดไปต่าง อย่างไม่คิดเป็น
อย่างเห็นเมฆลอย
เปรียบดังอย่างดังใจฉัน รักกัน เพราะใจ
เป็นใจฉันเอง มิเกรง กลับกลาย
คล้ายมองเมฆที่แปลงร่างพลัน มันเกิดจากใจ
ปล่อยใจพารักไป ไปทักทายรัก
จะรักจากใจ
( ซ้ำ * )
หัวข้อ: นิยายรักจากก้อนเมฆ - พญ.พันทิวา สินรัชตานันท์ (อ่าน 4244 ครั้ง)
