นานๆ จะได้ฟังที่เป็นต้นฉบับแบบกรมศิลป์ เสียงเพลงที่ฟังทั้งดนตรี ต้องบอกว่าใช่เลย แบบไทยๆ ที่หาฟังยาก ตอนเด็กๆ สักห้าทุ่มหลังจากที่ผมฟังหลวงเมืองอ่านรายการ
แคว๊กๆๆๆ สนุกๆ แล้วจะแว๊บมาฟังวิทยุกรมประชาสัมพันธ์รายการสุดท้ายก่อนจะขอตัวเข้าเฝ้า ...คอกฟี๊ ๆๆๆ จะเป็นอย่างนี้ทุกคืน เพลงมะเทิ่ง เม๊ยเจิง คงมีอายุกว่าห้าสิบ
ปีแล้วกระมังครับ สมัยที่ผมเรียนที่พระจอมเกล้า ลาดกระบัง หากเชื่อครูสุจิต ดุริยะประณีต ที่เป็นครูสอนดนตรีในช่วงหนึ่ง อาจดังแล้วก็ได้ ตอนนั้นคิดว่าเล่นจะเข้ แล้วโดดเด่น
ได้นั่งข้างหน้า จริงๆ คนร้องเพลงสิ นั่งหน้า เด่นกว่าเพื่อน เป็นเพราะเมื่อก่อนผมเล่นด้วยร้องด้วย เลยเข้าใจไปเอง ขอบพระคุณท่านบุญมา ที่ได้นำเพลงที่เป็นออริจินอล
ต้นแบบ แบบไทยๆ ให้พี่ๆ น้อง ๆได้อรรถรสไปอีกรูปแบบ ดีครับ ผมเห็นด้วยนะสำหรับแผ่นตราครุฑ เคยเห็นของคาเธย์ และของห้างกมลสุโกศล ผิดถูกผู้รู้ กรุณาไขขาน
ให้กระจ่างด้วย