ขอนำส่วนหนึ่่งของพุทธประวัติ มาใส่สำนวนบ้าน ๆ อ่านเล่นพอเป็นเกร็ด ครับ ( เกร็ดนะครับ ไม่ใช่สะเก็ด ) อิอิอิ

" เสี้ยวหนึ่่งของ จอมโจร องคุลีมาล "
เงื้อมีดอ้า จาบั่น ฟันคอเขา
เพื่อตัดเอา นิ้วไป ให้ครูฉัน
อีกนิ้วเดียว เดี๋ยวได้ ให้อาจารย์
กะจะฟันให้ตาย หมายนิ้วเธอ .....
มีเสียงหนึ่ง ดังมา อย่านะท่าน
หญิงนางนั้น ท่านลืมไป ได้แล้วเหรอ
แม่ท่านหนา อย่ามา ฆ่าเลยเธอ
เดี๋ยวต้องเจอ ความผิด ติดบ่วงกรรม
ธ.ชี้แจง แสงธรรม นำถูกผิด
ดลเปลี่ยนจิต โจรไพร ไม่ถลำ
เลิกเรื่องร้าย หมายชีวิต ไม่คิดทำ
แสงแห่งธรรม นำโจรป่า พาพ้นเวร ......
หากชนได ใช้ธรรม นำวิถี
ล้วนมั่งมี ศรีสุขได้ ไร้ทุกข์เข็ญ
สิ้นศีลธรรม ต่ำช้า น้ำตากระเซ็น
เจ็บเน้นเน้น เช่นคมดาบ ทาบบั่นคอ .......
พอเหอะพี่ เดี๋ยวเลือดท่วมจอ อิอิอิ
