...ฝนตกอีกครั้งแล้วในนัยน์ตา
เมื่อใจเธอเหมือนฟ้าที่่ครึ้มฝน
เป็นฤดูงมงายทุรายทุรน
ด้วยคิดถึงคนที่รักร้างลาไป
...ความคิดถึงของเธอออกเดินทาง
ยิ่งพบแต่ความเวิ้งว้างพาหวั่นไหว
เหมือนเรือล่องอับปางกลางทะเลไกล
มองทางไหนก็หดหู่อยู่ทุกครา
...ความคิดถึงจะเกิดขึ้นเมื่อคิดถึง
ความเจ็บปวดยิ่งรัดรึงเมื่อปรารถนา
ฝนจึงตกและเจิ่งนองเต็มสองตา
จะเจ็บไปจนชาติหน้าฤาอย่างไร
...ฝนตกอีกครั้งแล้วในนัยน์ตา
ตกมาเพราะไม่หักห้ามความหวั่นไหว
สิ้นคำเตือนสิ้นคำปลอบประโลมใจ
ฝนจะหยุดตกวันใดถามใจเธอ