
สนธยาสูรย์ฉายสุดท้ายส่อง
เรืองละอองม่านพรมแห่งลมหนาว
เมฆกระจายตัวลาท้องฟ้าพราว
นกเกรียวกราวบินวับคืนกลับรัง
ค่ำแล้วในบ้านนาชนบท
เย็นจรดท้องถิ่นใช่สิ้นหวัง
ต่างล้อมวงผิงไฟเปิดใจฟัง
ถึงความหลังผู้เฒ่าที่เล่ามา
ล้วนเรื่องราวหลากหลายสอนให้คิด
สุภาษิตพื้นบ้านประสานค่า
ซ่อนปมธรรมฟูเฟื่องเรืองปัญญา
ผ่านแววตาไมตรีหวังดีล้น
สนธยาหน้าหนาวลมพราวพร่าง
จึงเป็นทางสร้างสรรค์คลายวันหม่น
เชื่อมสัมพันธ์ผองมิตรใกล้ชิดตน
ให้ผู้คนสนทนาเอื้ออาทร!***
เรืองละอองม่านพรมแห่งลมหนาว
เมฆกระจายตัวลาท้องฟ้าพราว
นกเกรียวกราวบินวับคืนกลับรัง
ค่ำแล้วในบ้านนาชนบท
เย็นจรดท้องถิ่นใช่สิ้นหวัง
ต่างล้อมวงผิงไฟเปิดใจฟัง
ถึงความหลังผู้เฒ่าที่เล่ามา
ล้วนเรื่องราวหลากหลายสอนให้คิด
สุภาษิตพื้นบ้านประสานค่า
ซ่อนปมธรรมฟูเฟื่องเรืองปัญญา
ผ่านแววตาไมตรีหวังดีล้น
สนธยาหน้าหนาวลมพราวพร่าง
จึงเป็นทางสร้างสรรค์คลายวันหม่น
เชื่อมสัมพันธ์ผองมิตรใกล้ชิดตน
ให้ผู้คนสนทนาเอื้ออาทร!***
[ Invalid YouTube link ]
ขออนุญาตอัญเชิญเพลงพระราชนิพนธิ์ ค่ำแล้ว มาประกอบครับ
*****ค่ำแล้ว หรือ Lullaby เป็นเพลงพระราชนิพนธ์ลำดับที่ ๒๔ ทรงพระราชนิพนธ์เมื่อเดือนกรกฎาคม พ.ศ. ๒๔๙๘ ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าจักรพันธ์เพ็ญศิริ นิพนธ์คำร้องภาษาอังกฤษร่วมกับท่านผู้หญิงนพคุณ ทองใหญ่ ณ อยุธยา และท่านผู้หญิงสมโรจน์ สวัสดิกุล ณ อยุธยา ประพันธ์คำร้องภาษาไทยมีเรื่องเล่าว่า ครั้งหนึ่งพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงอุ้มสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารีไว้ในอ้อมพระกรข้างหนึ่ง อีกข้างหนึ่งทรงอิเลคโทนเพลงพระราชนิพนธ์ Lullaby แล้วสมเด็จพระเจ้าลูกเธอพระองค์น้อยก็หลับไป*****