ถึงตายเชียวนะพ่อ

[ทวีป โคราช]

• Bookmark
• Permalink
• Tweet
• Share
• PM

พ่อหม้ายอายุมากคนหนึ่งได้ไปหลงรักสาวสวยวัยรุ่นคนหนึ่ง  และก็ไปสู่ขอได้สำเร็จตามใจหวัง  เมื่อถึงวันวิวาห์ ก็มีแขกมาร่วมงานและอวยพรให้เป็นจำนวนมาก เมื่อกินเลี้ยงและฉลองพิธีสมรสแล้ว แขกเหรื่อที่มาในงานก็เริ่มทะยอยกันกลับบ้าน พ่อหม้ายคนนี้รู้สึกดีใจหน้าชื่นตาบาน นึกกระหยิ่มยิ้มย่องอยู่ในใจจนสุดที่จะข่มอารมณ์ไว้ได้  ลูกชายจึงเดินเข้าไปหาและพูดเตือนพ่อด้วยความเป็นห่วงว่า
ลูกชาย - พ่อ รู้จักบันยะบันยังหน่อนนะ อย่าหักโหมมากล่ะ  ของอย่างนี้มันถึงตายได้เชียวนา
พ่อ - เออน่า เอ็งไม่ต้องมาสอนข้าหรอก  ถึงมันตายไป กูก็มีปัญญาหาใหม่ได้หรอกน่า
ลูก - !!!!

[ตู่ ลำพูน]

• PM

  ..หาใหม่ไปเรื่อยๆ

[ธีรยุทธ ศรีสะเกษ]

• PM

ไม่มันก็กูละว่ะงานนี้

[ฉัตรเจริญ]

• PM

โอ!ยังงั้นเลยนะ....

 

[ภูแมว]

• PM

โห..ลุงวีป พลิ๊กบทเลยนะคะทีแรกอ่านไปคิดอีกอย่างคิดได้ไงน๊อ ระวังป้าวีปแอบมาอ่านนะคะ อิ อิ 
ขอบคุณลุงวีป ค่ะ 

[นายน้อย]

• PM

อ้ายวีปเว้าเป็นงึดอีกแระว้าวๆๆไผตายกันแน่ เขาหรือเราเว้าต่อแนอ้าย555

[อดุลย์ สุพรรณบุรี]

• PM

เฮ้อภาษาไทย

[เวียงสา980]

• PM

  ใครตายกันแน่

[ปังปอนด์]

• PM

นึกว่าพ่อจะตายซะอีก

 

[ประดิษฐ์]

• PM

555 ขนาดนั้นเลยรึ เขาใจตรงกันแน่นะพ่อกับลูกคู่นี้

[นักเพลงคนจน]

• PM

ต้องไปขอเคล็ดลับแล้ว แบบนี้

[น้องดา]

• PM

ยังไม่คิดว่าจะเป็นตัวเองอีก

[หนุ่ม ฮ่อมดอย]

• PM

     กรรมพันธุ์...แน่ ๆ ตระกูลนี้....

                 

[เอ็ม ตรัง]

• PM

ภาษาไทย ทำไมอยากจัง

[ปณต]

• PM

อ่านไปกลายเป็นคนอื่นจะตายแน่ะ ฮ่าๆๆ แหวกแนวดีเรื่องนี้ ต้องตั้งใจอ่านตอนจบ