
ห้วงคำนึง
ฉันนอนหนาวร้าวใจในความเงียบ
ซุกชีวิตเย็นยะเยียบดั่งกรวดหิน
ซ่อนอยู่ใต้ราตรีสีนิล
กล่อมโดยพิณน้ำค้างกลางภูไพร
จักลิ้มลองอนาคตกาลว่าหวานขม
ห้วงอารมณ์เปลี่ยวเหงาสุขเศร้าไฉน
ชีวิตมีเลือดเนื้อมีเยื่อใย
มีรวดร้าวหมองไหม้อีกมากมาย
ลึกลงไปในฝันอันเกาะเกี่ยว
เธอผู้เดียวที่ฉันถามถึงความหมาย
รักดุจรุ้งรุ่งฝันพรรณราย
เพื่อปลิดความเปลี่ยวดายของดวงใจ
ฉันนอนหนาวร้าวใจในความเงียบ
ซุกชีวิตเย็นยะเยียบดั่งกรวดหิน
ซ่อนอยู่ใต้ราตรีสีนิล
กล่อมโดยพิณน้ำค้างกลางภูไพร
จักลิ้มลองอนาคตกาลว่าหวานขม
ห้วงอารมณ์เปลี่ยวเหงาสุขเศร้าไฉน
ชีวิตมีเลือดเนื้อมีเยื่อใย
มีรวดร้าวหมองไหม้อีกมากมาย
ลึกลงไปในฝันอันเกาะเกี่ยว
เธอผู้เดียวที่ฉันถามถึงความหมาย
รักดุจรุ้งรุ่งฝันพรรณราย
เพื่อปลิดความเปลี่ยวดายของดวงใจ