เพลงสุนทราภรณ์ทำนองไทย (๑๗) จำปาทอง

[เมืองโบราณ]

• Bookmark
• Permalink
• Tweet
• Share
• PM

 

เพลงจำปาทอง

คำร้องโดยยอดยิ่ง สุวรรณาคร
ทำนองโดยเอื้อ สุนทรสนาน
ดัดแปลงทำนองไทยเดิม เพลงจำปาทองเทศ ๒ ชั้น
ขับร้องโดย วินัย จุลละบุษปะ

<a href="http://www.swfcabin.com/swf-files/1362737239.swf" target="_blank" class="new_win">http://www.swfcabin.com/swf-files/1362737239.swf</a>

“สายลมโชยมาดอกจำปาหล่นไป หัวใจคำนึงเฝ้าตรึงหทัย พี่คอยปล่อยใจไปถึงเจ้า แทบขาดใจ รักจางห่างไปไม่เห็นเงา นึกถึงความเก่าใต้ต้นจำปา ให้เหงา ที่รักเราต้องจากไป

ครั้งนั้นดวงตาเด็ดจำปาให้ดม ชิดแนบดวงใจเก็บไว้ชื่นชม อกเอยยิ่งดมยิ่งหมองไหม้ โอ้เศร้าเอยนึกถึงที่เคยเชยชิดใกล้ นึกถึงคราใดพี่อดเศร้าใจไม่หาย ดวงฤทัยจะขาดรอน”

คิดถึงจำปาก็ยิ่งพาผูกพัน ทุกวันรัญจวนยิ่งชวนตื้นตัน เจ้าเอยยิ่งวันยิ่งโหยอ่อน หากสิ้นใจเพราะเจ้าจากไปให้ร้าวรอน พบพี่เสียก่อนที่พี่จากลาสมร อย่าร้าวรอนจนสิ้นใจ”