ความพลัดพราก สื่งที่รัก มักเป็นทุกข์
ราวเพลิงรุก รอนราน เร่งผลาญเผา
ความรักเอ๋ย เคยงาม ตามเป็นเงา
เหมือนฝนตก ไม่มีเค้า เกินเข้าใจ
ชีวิตคู่ อนิจจา ถึงคราล่ม
ผูกเงื่อนปม พอกหม่น จนหมองไหม้
โอ้ยามรัก หวานชื่น รื่นฤทัย
โอ้ยามชัง ช่างกระไร เศร้าใจเอย
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้