ผู้เขียน หัวข้อ: มื้อเย็นกับปลาร้าสับ (อ่าน 5283 ครั้ง)

เฒ่าแก่ · « **เมื่อ:** 03/ส.ค./11 13:57น. »

นำเสนออาหารการกินอีกแระ ถ้าจะแนะนำแต่สมุนไพรก็คงจะเบื่อๆกัน เลยหาสมุนไพรที่กินกับอาหารมาฝาก
555 ผมอยู่ใกล้คนกินเก่งก็อย่างงี้หละครับ ปลาร้าสับเนี้ย บางคนจะไม่ชอบกินดิบ ก็เอามาผัดได้นะครับ
ปลาร้าสับ จะต้องกินกับผักสดเยอะๆ หลายคัวเป็นสมุนไพรนะครับ อร่อย ผมเพิ่งทานมาเมือสักพักนี่เอง

ปลาร้าสับต้องกินกับผักดิบ ทั้งมะแว้ง แตงกวา แตงไทยอ่อน ยอดกระถิน ใบบัวบก หัวปลี มะเขือกรอบหลากหลายพันธุ์
ยอดมะกอกกับผักเม็กจะมีกลิ่นหอม และรสชาติอมเปรี้ยวนิดๆ

มะกอก

ชื่อ 'มะกอก"
วงศ์ "ANACARDLACEAE"
ชื่อวิทยาศาสตร์ "Spondias pinnata Kurz,
Syn. S. magifera Willd"
ชื่อพื้นเมือง "มะกอก (กลาง) กอกฤก กูก
กอกหมอง (เหนือ) กอกเขา (ใต้นครศรีธรรมราช)
กอก (ใต้) มะกอกดง ไพแซ มะกอกฝรั่ง หมากกอก
(อุดร-อีสาน) กระไพ้ย ไพ้ย(กระเหรี่ยง-กาญจนบุรี)"

ลักษณะทางพฤกษศาสตร์
มะกอกเป็นไม้ยืนต้นขนาดกลางถึงขนาดใหญ่สูกประมาณ 10-40 เมตร ลำต้นตรง เรือนยอดเป็นพุ่มกลม
โปร่ง ๆ เปลือกสีเทาเรียบ กิ่งอ่อนจะมีรอยแผล เนื่องจากการหลุดร่วงของใบปรากฎอยู่และมีต่อมระบาย
อากาศมากใบเป็นใบประกอบแบบขนนกเป็นช่อชั้นเดียวใบย่อยออกเป็นคู่ตรงข้ามหรือเยื้องกันเล็กน้อยรูปไข่
กลับหรือขอบขนาน 4-6 คู่ ขนาดใบกว้าง 3-4 ซม. ยาว7-12 ซม. โคนเบี้ยว ปลายใบมีใบยอด 1 ใบ ใบ
อ่อนสีน้ำตาลอมแดงเรื่อๆ ใบแกสีเขียวเนื้อใบค่อนข้างหนาเกลี้ยงและเป็นมันดอกเป็นดอกช่อ สีขาว ออกตาม
ซอกใบหรือเหนือรอยแผลใบตอนปลายๆ กิ่งกลีบดอกและกลีบรองดอกมีอย่างละ 5 กลีบ ผลรูปไข่ขนาด
กว้าง 2.5-3.5 ซม. ยาว3.5-4.5 ซม. ลูกอ่อนสีเขียว และเมื่อแก่เป็นเหลืองอมเขียว และเหลืองจัดในที่สุด
เนื่อหุ้มเมล็ดรสเปรี้ยว เมล็ดใหญ่แข็งมากและมีเสี้ยน ขุรขระ

การปลูก
มะกอกเป็นไม้ที่พบขึ้นในป่าเบญจพรรณชื้น ป่าดิบแล้ง ป่าทุ่ง สูงจากระดับน้ำทะเล 50-500 เมตร ชาวบ้าน
นิยมนำมาปลูกตามสวนหรือในบริเวณบ้านขยายพันธุ์โดยการเพาะเมล็ดและการตอนกิ่ง เป็นไม้ที่ขึ้นกลาง
แจ้งและทนต่อแสงแดดได้ดี

ประโยชน์ทางยา
ผล เปลือก ใบ ยาง เนื้อผลมะกอก รสเปรี้ยว ฝาด หวาน สรรพคุณแก้โรคธาตุพิการเพราะน้ำดีไม่ปกติ แก้
บิด ใบ น้ำคั้นจากใบมะกอกใช้หยอด หู แก้อาการปวดหู ผล แก้โรีเลือดออกตามไรฟัน ผลสุกทำให้ชุ่มคอ แก้กระหายน้ำ เปลือก ฝาด เย็น เปรี้ยว สรรพคุณดับพิษกาฬ แก้ร้อนใน แก้ท้องเดิน ใวดมวนท้อง แก้สะอึก
เมล็ด นำเมล็ดมะกอกสุมไฟให้เป็นถ่านและแช่น้ำ เอาน้ำรับประทาน แก้ร้อนแก้หอบ แก้สะอึกได้ดี

ประโยชน์ทางอาหาร
ส่วนที่เป็นผัก/ฤดูกาลยอดอ่อนใบอ่อนและผลสุกยอดอ่อนและใบอ่อนออกในฤดูฝนและออกเรื่อยๆตลอดปีส่วน
ผลเริ่มออกในฤดูหนาว การปรุงอาหารคนไทยทุกภาคของเมืองไทยรู้จักและรับประทานยอดมะกอกเป็นผักสด
ในภาคกลางรับประทานยอดอ่อน ใบอ่อน ร่วมกับน้ำพริกปลาร้า เต้าเจียวหลน ชาวอีสานรับประทาน
ร่วมกับลาบ ก้อย แจ่วป่น สำหรับผลสุกของมะกอกน้ำไปปรุงเป็นเครื่องปรุงรสโดยฝานเป็นชื้นรวมกับ
ส้มตำมะละกอหรือพล่ากุ้งช่วยให้รสอร่อยขึ้น

รสประโยชน์ต่อสุขภาพ
ยอดอ่อน ใบอ่อน รสเปรี้ยวอมหวานเล็กน้อย สรรพคุณแก้โีรธาตุพิการแก้บิด ผลสุก รสเปรี้ยว เย็น หวาน
ฝาดทำให้ชุ่มคอ แก้กระหายน้ำ แก้เลือดออกตามไรฟัน ยอดอ่อนของมะกอก 100 กรัม ให้พลังงานแก่ร่าง
กาย 46 กิโลแคลอรี่ ประกอบด้วยเส้นใย 16.7 กรัม แคลเซียม 49 มก. ฟอสฟอรัส 80 มิลลิกรัม เหล็ก
9.9 มิลลิกรัม เบต้า-แคโรทีน 2017 ไมโีรกรัม วิตามินเอ 337 ไมโครกรัมของเรตินอล วิตามินบีหนึ่ง 0.96
มิลลิกรัม วิตามินบีสอง 0.22 มิลลิกรัม ไนอาซิน 1.9 มิลลิกรัม วิตามินซี 53 มิลลิกรัม

เฒ่าแก่

PM

มะแว้ง

๑. แก้ไอ ลุกมะแว้งเครือสดๆ ๕-๖ ลูก นำมาเคี้ยวกลืนเฉพาะน้ำ จน หมดรสขม แล้วคายกากทิ้งเสีย บำบัดอาการไอ ได้ผลดี

๒. แก้เบาหวาน เอาลูกมะแว้งเครือ ๑ กำมือ ทอดกับไข่ไก่ ๑-๒ ฟอง รับประทานทุกวัน ติดต่อกันประมาณ ๓๐ วัน โรคเบาหวานจะ หาย ไป

๓. แก้เบาหวาน เอาต้นมะแว้งเครือทั้ง ๕ และต้นเหงือกปลาหมอ ทั้ง ๕ อย่างละ ๓ กำมือ ต้มกินแก้เบาหวาน กินครั้งละ ๑ ถ้วยแกง เช้า-เย็น

๔. แก้ไอเจ็บอก เอา เถามะแว้งเครือ พร้อมลูกมะแว้งแก่ บอระเพ็ด ยาว ๒ คืบ หัวแห้วหมูสดๆ กระเทียมสด ปอกเอาเปลือกออก ๓ กำมือ เกลือสมุทร ๑ กำมือ เอายาทั้งหมดต้มเี่่คี่่ยวให้ได้น้ำยาแก่มากๆ

๕. แก้ขัดเบา เอา ต้นมะแว้งเครือ ทั้ง ๕ ใส่หม้อดิน ต้มกับน้ำ พอควร ต้มเคี่ยวให้เดือด ใช้น้ำยารับประทาน มีสรรพคุณแก้ขัดเบา (ถ่ายปัสสาวะไม่ออก) ได้ผลอย่างชะงัดนักแล

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Solanum indicum L.

วงศ์ : Solanaceae

ชื่ออื่น : มะแคว้ง มะแคว้งขม มะแคว้งคม มะแคว้งดำ (ภาคเหนือ) แว้งคม (สงขลา, สุราษฎร์ธานี) สะกั้งแค (กะเหรี่ยง-แม่ฮ่องสอน) หมากแฮ้งคง (เงี้ยว-แม่ฮ่องสอน)

ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ : ไม้พุ่ม สูง 1-1.5 เมตร เปลือกต้นเรียบสีน้ำตาล ยอดอ่อนและต้นอ่อนมีขนสีขาว ใบ เป็นใบเดี่ยว ออกเรียงสลับ รูปไข่หรือขอบขนาน กว้าง 4-10 ซม. ยาว 6-12 ซม. ปลายใบและโคนใบมน ขอบใบหยักเว้า แผ่นใบสีเขียว มีขนนุ่ม ก้านใบยาว ดอก ออกเป็นช่อตามกิ่งหรือซอกใบ ดอกย่อยมี 5-10 ดอก ดอกสีม่วง กลีบเลี้ยงเชื่อมติดกัน ปลายแยกเป็น 5 แฉกแหลม ด้านนอกมีขน กลีบดอกมี 5 กลีบ รูปไข่ ปลายแหลม เกสรเพศผู้สีเหลือง ติดกันเป็นรูปกรวย ผล รูปทรงกลม ขนาด 1 ซม. ผิวเรียบ ผลดิบสีเขียวไม่มีลาย ผลสุกสีส้ม เมล็ดแบนจำนวนมาก
ส่วนที่ใช้ : ราก ทั้งต้น ใบ ผล

สรรพคุณ :

ราก - แก้เสมหะ น้ำลายเหนียว แก้ไอ แก้ไข้สันนิบาต แก้โลหิตออกทางทวารหนัก ทวารเบา

ทั้งต้น - แก้โลหิตออกทางทวารหนัก ทวารเบา

ใบ - บำรุงธาตุ แก้วัณโรค แก้ไอ

ผล - บำรุงน้ำดี รักษาโรคเบาหวาน แก้ไอ แก้เสมหะ แก้น้ำลายเหนียว แก้คอแห้ง ขับปัสสาวะ รักษาโรคทางไต และกระเพาะปัสสาวะ แก้โลหิตออกทางทวารหนัก ทวารเบา

วิธีและปริมาณที่ใช้ :

ใช้เป็นยาขมเจริญอาหาร แก้ไอ และแก้โรคหอบหืด
ใช้มะแว้งต้น ผลแก่
ในเด็ก ใช้ 2-3 ผล ใช้เป็นน้ำกระสายยา กวาดแก้ไอ ขับเสมหะ
ผู้ใหญ่ ใช้ 10-20 ผล รับประทาน เคี้ยว แล้วกลืนทั้งน้ำและเนื้อ รับประทานบ่อยๆ จนกว่าอาการจะดีขึ้น

ใช้ลดน้ำตาลในเลือด รักษาเบาหวาน
ใช้มะแว้งต้นโตเต็มที่ 10-20 ผล รับประทานเป็นอาหารกับน้ำพริก

สารเคมี :
สาร Solasodine จะพบได้ในส่วน ผล ใบ และต้น นอกจากนี้ในใบและผลยังพบ Solanine , Solanidine Beta-sitosterol และ Diogenin

คุณค่าทางด้านอาหาร :
ลูกมะแว้งต้น ใช้เป็นผักได้ แต่นิยมน้อยกว่ามะแว้งเครือ ลูกมะแว้งต้นมีวิตามินเอ ค่อนข้างสูง

http://www.rspg.or.th/plants_data/herbs/herbs_08_5.htm