ประทับใจในสิ่งที่พบเห็น
เก็บมาเล่าจาก facebook ของ อ.เจิมศักดิ์ ปิ่นทอง
อ่านแล้วประทับใจเลยเก็บมาเล่าต่อ
"""ลูกสาว"" พา ""แม่ชรา"" ไปกินอาหารร้านหรู
กลับโดนมองอย่างเหยียดหยาม แต่เมื่อเธอทิ้งสิ่งหนึ่งไว้ทำเอาคนทั้งร้านต้องเงียบกริบ!!
เมื่อลูกสาวพาแม่ผู้ชราไปกินอาหารค่ำที่ร้านเล็กๆแต่หรูหรา
มีแต่คนชั้นสูงมารับประทานอาหาร ที่มีบรรยากาศดูขรึมขลังอลังการ
แม่ของเธอดูสูงวัยและร่วงโรย กินอาหารด้วยมือสั่นเทา จนอาหารหกตกหล่น
บนเสื้อผ้าเปรอะเปื้อนเป็นดวง ช้อนกระทบจานชาม เสียงดัง
จนแขกโต๊ะอื่นๆพากันมองอย่างสมเพช
ขณะที่ลูกสาวนั่งข้างๆ ช่วยตักอาหารและพูดกับแม่อย่างยิ้มแย้มด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
ดูเหมือนเธอไม่สนใจว่าใครจะมองมา เมื่อแม่กินเสร็จ ลูกสาวซึ่งไม่ได้มีท่าทีอับอายอะไร
พาแม่ไปที่อ่างล้างมือหน้าห้องน้ำ จัดแจงเช็ดรอยเปื้อนจากเศษอาหารบนเสื้อผ้าของแม่หวีผมให้
และช่วยขยับแว่นให้เข้าที่เข้าทาง
เมื่อพวกเธอเดินออกมา คนทั้งห้องมองมาเป็นตาเดียวกัน สายตาเหมือนจะบอกความหมายว่า
ไม่อายบ้างหรือที่มาทำรุ่มร่ามในร้านหรูอย่างนี้
ลูกสาวจ่ายค่าอาหารแล้วพาแม่เดินช้าๆ ผ่านโต๊ะอื่นๆ ไปยังทางออก
มีชายกลางคนในหมู่แขกร้องบอกลูกสาวว่า
“สาวน้อย เธอทิ้งอะไรไว้หรือเปล่า?”
“ไม่มีอะไรนี่ค่ะ” ลูกสาวตอบ
“เธอทิ้งไว้แน่” ชายวัยกลางคนพูดต่อ
“เธอทิ้งแบบอย่างไว้ให้ลูกสาวทุกคน และ สำหรับแม่ทุกคนด้วย”
คนทั้งร้านเงียบกริบ
“เมื่อเรายังเด็ก เราเลอะเทอะเปรอะเปื้อน และส่งเสียงดังน่ารำคาญกว่านี้หลายเท่า
แม่ไม่เห็นเคยอายใคร”
การได้มีโอกาสใส่ใจดูแลพ่อแม่ที่เคยดูแลเรามา น่าภูมิใจที่สุด เห็นด้วยไหม ?