บทกลอน คำคม จากนิยายกำลังภายใน

[ภูฤดี]

• Bookmark
• Permalink
• Tweet
• Share
• PM

จากหนังสือที่วิจารณ์บทประพันธ์ของกิมย้ง  กลอนที่ว่า  จะกล่าวถึงใจความเนื้อหาเกี่ยวกับความรัก ในมังกรหยกภาคสอง
ซึ่งมีเอี้ยก้วยเป็นแกนกลางของความรักหลากหลายรูปแบบ

                  สู้ทนยอมออมอด ไม่อาจเอื้อม

               ทั้งไม่เสื่อมคลายจิตพิสมัย

               จะฝังรักสลักรูปไว้ภายใน

               ฝากหทัยเทิดเธออยู่..ไม่รู้ลืม

ขยายความนิดนึงกันการเข้าใจผิด สำหรับคนที่ไม่เคยอ่านมังกรหยก ที่ว่ามีเอี้ยก้วยเป็นแกนกลางของความรักหลายรูปแบบน่ะ
คือมีอิสตรีมากมาย ที่เปี่ยมด้วยรูปโฉม สติปัญญา ความรู้ ความสามารถ และน้ำใสใจจริงมาหลงรัก บางรายสละให้แม้ชีวิต
ในสถานการความจำเป็นบีบบังคับต่างๆ  แต่ไม่ว่าเหตุ บุคคล กาละ เงื่อนไขอันใด  ไม่อาจเปลี่ยนจิตใจเอื้ยก้วยได้ครับ
เดี๋ยวจะนึกว่าพระเอกของเราอยู่กลางดงบุปผาแล้วจะเผลอใจ  คำวิจารณ์ที่อธิบายถึงบุคคลิกของเอี้ยก้วยก็คือ  "กระทำตามอารมณ์  รักมั่นไม่รู้คลาย" ครับ
ึความรักที่มี  มอบให้เธอผู้เดียว     กลอนที่ว่า เป็นความคิดของตัวละครหญิงอีกสองราย(เที้ยเอ็ง,เล็กบ้อซัง) ที่มีต่อเอี้ยก้วยครับ  

[chomm]

• PM

ไม่เคยอ่านจริงๆค่ะ  แต่คำคมนะคะ

[ภูฤดี]

• PM

  ยังคงเกี่ยวกับความรักครับ

 รักนี้หากจีรังยั่งยืน  ไยต้องอยู่ร่วมกันทุกวันคืน

ประโยคนี้ จากนิยายกำลังภายใน "มฤตยูแก้วผลึก" ผลงานของ อึ้งเอ็ง ผู้ประพันธ์กระบี่ไร้เทียมทานครับ

                                                                                                                            

[ภูฤดู ปักซัว]

• PM

หากเป็น โก้วเล้ง ย่อมมิอาจไม่กล่าวถึง อิสตรี

เรื่องราวในโลกผันแปรไม่แน่นอน จิตใจอิสตรีแปรผันเร็วยิ่งกว่า (ตะขอจำพราก น. 57)

[ภูฤดู ปักซัว]

• PM

ขอเวลา ไปฝึกกำลังภายในเพิ่มเติมก่อน

คัมภีร์เล่มนี้ ได้มาหลายปีแล้ว ยังศึกษาไม่ถึงไหนเลย

[ภูฤดี]

• PM

โห...คุณภู มีคัมภีร์ฝึกวิชาซะด้วย  ยอดครับ...

จากนิยายจีน เรื่อง เศียรหมู่มังกร ในชุดศาสตราวุธของอุนสุยอัน  สองประัโยคสั้นๆครับ  

ไม่ได้ครองคู่อยู่ร่วมจะเป็นไร  เพียงเคยได้รักผูกพันก็ปราศจากความเสียใจ

                                                                                                                                  

[ภูฤดี]

• PM

จากนิยายกำลังภายใน ศึกสายเลือด ของเซียงกัวเตี้ย แปลโดย คุณ ว ณเมืองลุงครับ

                                       ไม่ได้เห็น ถือเป็นวาสนา

ขยายความนิดนึง  คือหมายความว่า  เห็นแล้วเกิดทุกข์ พบกันแล้วทำใจไม่ได้

สิ่งที่คิดหวังเป็นไปไม่ได้ในความเป็นจริง สุดที่จะฝืนเหตุปัจจัย

ถ้าเป็นอย่างนี้ ก็อย่าได้พบเห็นกันเสียดีกว่า   การไม่ได้เห็น  จึงต้องถือว่าเป็นวาสนาแล้วครับ

[Rapee]

• PM

แวะมาอ่านแนวความคิดของคุณเจเหน่งบา...ขอคารวะเจ้าค่ะ แสดงว่าชอบอ่านนิยายจีนเหรอคะ..?
เคยมีคนแนะนำให้ใบตองอ่านเหมือนกัน แต่กลัวติดค่ะ เหมือนตอนที่ติดเพชรพระอุมา อ่านจนป่วย เพราะอดนอน
ว่างเป็นไม่ได้ต้องเปิดอ่าน ตอนนี้สะสมไว้เป็นสมบัติส่วนตัวแล้วทั้งสองตอน 48 เล่ม

ไม่ได้เห็น ถือเป็นวาสนา

อ่านที่ขยายความแล้วทำให้นึกถึงเพลง "อย่าเห็นกันดีกว่า" เพราะดีค่ะ



สู้ทนยอมออมอด ไม่อาจเอื้อม

ทั้งไม่เสื่อมคลายจิตพิสมัย

จะฝังรักสลักรูปไว้ภายใน

ฝากหทัยเทิดเธออยู่..ไม่รู้ลืม


ความรักอันบริสุทธิ์อย่างนี้ หายากแล้วค่ะสมัยนี้ แต่เป็นสิ่งที่น่าสรรเสริญอย่างยิ่ง ขอบคุณมากค่ะ 

:'e:82 :'e:82 :'e:82 :'e:82

[ภูฤดี]

• PM

ตรอมตรมเพราะรัก...สิ้นเพราะรัก

มาตรว่า่ไร้รัก อยู่ไม่ได้

เช็กเสียวเซียง  
จากนิยายของอุนสุยอัน สี่ยอดมือปราบ ตอน ฝ่า่ความตาย

[ภูฤดู ปักซัว]

• PM

ได้อยู่ดีกินดี สวมใส่เสื้อผ้าอาภรณ์ดี นั่นไม่อาจนับเป็นวันเวลาประเสริฐ
ที่สำคัญสุดคือ ต้องดูหัวใจท่านมีความสุขหรือไม่
ขอเพียงหัวใจมีความสุข เรื่องอื่นๆ ต่างมิเป็นที่สำคัญเลย
(โก้วเล้ง , เดชขนนกยูง น. 89)

[ภูฤดู ปักซัว]

• PM

ความสุขเป็นสิ่งที่ประหลาดยิ่ง
หาได้ลดน้อยเพราะท่านแบ่งปันแก่ผู้อื่นไม่
บางครั้ง ท่านยิ่งแบ่งปันแก่ผู้อื่นมากขึ้น ความสุขที่ตนเองได้รับ ก็จะมากยิ่งขึ้น


จากเรื่อง โก้วเล้ง , ดาบมรกต น. 23 – 24
นิยายเรื่องนี้ เป็นนิยายของ โก้วเล้ง เรื่องแรกเลยที่ผมได้เริ่มอ่าน
เป็นนิยายขนาดสั้น เล่มเดียวจบ หยิบมาอ่านซ้ำอีกหลายรอบครับ
http://chinastory.thport.com/lb_nn/nn-17-03.html

ส่วนนิยายจีนเรื่องแรกในชีวิตที่เริ่มอ่านเลย
เป็นเรื่อง  กระบี่เผด็จศึก
ตอนอายุราวๆ 12 -13 ขวบ  ตอนอยู่ ประถม 5 มั้ง

[ภูฤดี]

• PM

โก้วเล้งบ้างครับ

ความรัก

ความรักคล้ายดั่งน้ำที่อยู่รอบตัวเรา
ยิ่ง กอบเก็บ โอบรัด ยิ่งหนีหายไหลห่างผ่านตัวเราไป
เพียงเรายืนนิ่ง น้ำก็ยังคงล้อมรอบตัวเราไว้
ไม่อาจเป็นเจ้าของ ไม่อาจครอบครอง
ได้เพียงแต่สัมผัสความเย็นฉ่ำชุ่มชื่น เพียงผ่านเลย
เพียงเรียนรู้อยู่ร่วม อย่างเข้าใจ

[ภูฤดี]

• PM

สิ่งล้ำค่าที่สุดในใต้หล้า
ทั้งมิใช่ชื่อเสียง และไม่ใช่ทรัพย์ศฤงคาร
หากแต่เป็นน้ำใจระหว่างคนต่อคน

หากท่านได้มา พึงทะนุถนอมไว้
อย่าได้สร้างความผิดหวัง
..แก่ตนเองและผู้อื่น

เนื่องเพราะ มีแต่บุคคลที่เคยสูญเสียความรัก
จึงทราบว่า
น้ำใจ ควรคู่กับการทะนุถนอมกระไรปานนั้น
หากแม้นสูญเสียมันไป
ต้องเจ็บปวดรวดร้าวเพียงใด
เงียบเหงาเปล่าเปลี่ยวปานไหน..

อันนี้จากเรื่อง วีรบุรุัษสำราญ ของโก้วเล้งครับ

[ภูฤดี]

• PM

ยังคงเป็นโก้วเล้งอยู่ครับ
แง่มุม

ตัวเม่นมีแต่หนาม ไม่มีขน เมื่อฤดูหนาวได้แต่คลอเคลียกันหาความอบอุ่น และมักทิ่มแทงถูกอีกฝ่ายหนึ่ง

"พวกเราพึ่งพิงกัน มาตรแม้นไม่หนาว แต่ก็เจ็บปวด ไม่พึ่งพิงกัน แม้ไม่เจ็บปวด แต่ก็เหน็บหนาว" นี่เป็นคำกล่าวชนิดหนึ่ง
"พวกเราพึ่งพิงกัน แม้เจ็บปวดอยู่บ้าง แต่ก็ไม่หนาวเหน็บ ไม่พึ่งพิงกันแม้หนาวเหน็บอยู่บ้าง แต่ก็ไม่เจ็บปวด" นี่ก็เป็นคำกล่าวอีกชนิดหนึ่ง

คนเราเป็นเช่นเดียวกับเม่น บางครั้งมองโลกในแง่เศร้า บางครั้งมองโลกในแง่สุข
บางครั้งเพียงนึกถึงด้านความเจ็บปวด ลืมเลือนว่าในชีวิตจะอย่างไรยังมีความสุข

[ภูฤดี]

• PM

คนผู้หนึ่งหากทราบว่า
ตนมีสหายที่แท้จริง
ยืนหยัดอยู่ฝ่ายมัน
ร่วมเป็นร่วมตาย ต่อต้านอุปสรรคด้วย
มันจะแปรเปลี่ยนเป็นกล้าแข็งขึ้น
เชื่อมั่นในตนเองขึ้น

ภาพ และข้อความ จากหนังสือ "ดั้นด้นหาคุณธรรม" โดย ผู้ใช้นามปากกา คนโบราณ
จัดจำหน่ายโดย สำนักพิมพ์ดอกหญ้า เมื่อกุมภาพันธ์ ๒๕๓๑ ครับ  
เนื้อความ มาจากหนังสือนิยายกำลังภายในเรื่องวีรบุรุษสำราญ ผลงานของ โก้วเล้ง..มังกรโบราณกาลผู้ล่วงลับ