ไฟที่ไหม้ ย่อมดับลง เมื่อสิ้นเชื้อ
คงไม่เหลือ ความร้อนเร่า เป็นเถ้าหาย
ปล่อยเป็นเพียง กองถ่านมอด ตลอดไป
หากสุมใส่ น้ำมันราด อาจกว่าเดิม
แม้เปรียบไฟ คืออารมณ์ อันร้อนรุ่ม
ภายในสุม เพียงนิดหน่อย ค่อยค่อยเพิ่ม
อย่างนั้นนิด อย่างนี้ต่อ ขอเพิ่มเติม
คือจุดเริ่ม สิ่งเผาไหม้ ให้วอดวาย
ดับลงเถิด ความร้อนรุ่ม ในดวงจิต
ลองย้อนคิด ถึงเรื่องเก่า เราสหาย
เคยหมายมั่น จะผูกพันธ์ จนวันตาย
คือจุดหมาย ของน้องพี่ ที่พักใจ
กลับมาเยือน ถิ่นที่เคย ได้รู้จัก
ร่วมร้อยถัก บทกวี ศรีอักษร
เคยร่วมร้อย ถ้อยวจี ศรีคำกลอน
ดวงสมร โอ้ "น้องเบส" ด่วนจากไป
มารู้ข่าว สุดแสนเศร้า เจ้าลาลับ
ไม่หวนกลับ หลับไม่ตื่น แสนสงสัย
คนดีดี มีคนรัก มากน้ำใจ
โอ้ไฉน สรวงสวรรค์ นั้นทวงคืน
sp209 sp209 sp209 sp209