เริ่มหัวข้อโดย: chomm ที่ 28/ม.ค./12 22:15น.
ดาวไม่ลืมดิน
.....ดาวน้อย
ลอยฟ้าเลอค่า สูงเด่น
ใคร ใคร เขาก็แลเห็น
ชมชื่นดาวเด่น ว่าเป็นดาวดัง
แต่มีคน
ขอดค่อนว่าลืม ความหลัง
ชั่วช้า น่าชัง
สั่งดาว ว่าอย่าลืมตน
..ดาวน้อย
ลอยสูงเพราะมือ ใครส่ง
โอ้ดาว ไม่เคยลืมหลง.
จำได้คงมั่น ว่าดาวเคยจม
ตักเตือน ประจำ
อยู่วันละหน
มิให้ ลืมตน
ให้คน กู่ร้องนินทา
..เหตุนั้น
เมื่อดาว ใช้แสงทิศใด
ผู้คน ต่างก็สนใจ
อุ้มโอบดาวให้ เลิศลอยนภา
เฝ้าห้อมล้อม
ปรบมือ ให้เกียรติดารา
มีแสงมีค่า
ดาวจากคลาดคลา เขายังถวิล
..วันนี้
ดาวน้อยลอยโลด โชติช่วง
สักวัน ดาวอาจร่วง
เมื่อยามแสงอ่อนไร้คนยลยิน
แหละวันนั้น
ดาวก็จะถอดปีกบิน
ร่วงลง มาดิน
ดาวดิ้น จวบดาว สิ้นใจ..
เริ่มหัวข้อโดย: น้องดา ที่ 28/ม.ค./12 23:21น.