-
ปรารภก่อนโพสท์นิดนึงว่า ภาพชุดนี้ ผมโพสท์ไว้ที่บอร์ดคุณพรีม บางภาพก็ยังโพสท์ค้างไว้ บางทีก็ติดขัดในเรื่องการหาข้อมูลประกอบภาพ ก็เลยโพสท์ๆ หยุดๆ
แต่ถ้าไม่คิดอะไรมาก ก็ดูรูปไปเพลินๆ นะครับ เป็นโพสท์ที่ผมทำไว้อ่านเพลินๆ ดูเพลินๆ ว่าไปแล้วที่นี่เหมาะกับการโพสท์แบบต่อเนื่องมากครับ เพราะโพสท์แล้ว
บทความใหม่ ภาพใหม่ในกระทู้เดิม มักจะขึ้นมาอยู่ที่หน้า ถือว่าดี สำหรับกระทู้ที่โพสท์ต่อเนื่อง แต่คงไม่ดีสำหรับโพสท์แจกของที่มีการแชร์กันอย่างหนาแน่น
เยอะหน่อยครับ
(http://1.bp.blogspot.com/_GOQiMWOr6vc/TOfttIAjLrI/AAAAAAAAAYI/dW7djN8Enqw/s1600/Leonardo_self.jpg)
เลโอนาร์โด ดา วินชี (Leonardo da Vinci 1452 – 1519 )
เลโอนาร์โด ดา วินซี : Leonardo da Vinci
เกิด วันที่ 15 เมษายน ค.ศ. 1452 ที่แคว้นทัสคานี (Tuscany) เมืองวินชี (Vinci) ประเทศอิตาลี (Italy)
เสียชีวิต วันที่ 2 พฤษภาคม ค.ศ. 1519 ที่เมืองอัมบัวส์ (Amboise) ประเทศฝรั่งเศส (France)
ผลงาน - ศึกษาเกี่ยวกับโครงสร้างของมนุษย์
- สร้างประตูน้ำแบบบากมุม 45 องศา (Mitre Lock Gate)
- ออกแบบเครื่องมือหลายชนิด เช่น เฮลิคอปเตอร์ เรืองท้องแบน เรือดำน้ำ เครื่องแต่งกายมนุษย์กบและปืนกล เป็นต้น
- ประดิษฐ์เครื่องดนตรี 21 ชนิด ได้แก่ พิณ และ วิโอล่า
- ประดิษฐ์ไฮโกรมิเตอร์
เลโอนาร์โดไม่ได้เป็นเพียงจิตรกรเอกของโลกเท่านั้น เขายังมีความสามารถทางด้านวิทยาศาสตร์หลายแขนง ได้แก่
ดาราศาสตร์คณิตศาสตร์ และชีววิทยา และการออกแบบประดิษฐกรรมใหม่หลายอย่าง ผลงานทางด้านวิทยาศาสตร์ของเขาส่วนใหญ่
มักเป็นสิ่งประดิษฐ์ที่แปลกใหม่ และเป็นพื้นฐานของสิ่งประดิษฐ์ในปัจจุบันนี้ด้วย เช่น เฮลิคอปเตอร์ เรือดำน้ำ เป็นต้น ผลงานที่สำคัญ
ที่สุดของเขาน่าจะเป็นการบุกเบิกเรื่องการบินเป็นคนแรก ถึงแม้ว่าเขาจะไม่สามารถขึ้นบินได้สำเร็จก็ตาม แต่ก็มีส่วนพัฒนางานด้านนี้
ซึ่งนักวิทยาศาสตร์ในยุคเดียวกันกับเขาไม่มีผู้ใดเลยที่ให้ความสนใจ
เลโอนาร์โด เกิดเมื่อวันที่ 15 เมษายน ค.ศ. 1452 ที่แคว้นทัสคานี เมืองวินชี ประเทศอิตาลี บิดาของเขาเป็นนักกฎหมายชื่อว่า
เปียโร เลโอนาร์โด (Piero Leonardo) เลโอนาร์โดมีความสนใจเรื่องวาดภาพมาตั้งแต่เด็ก เขามักวาดภาพเหมือนสัตว์ต่าง ๆ ที่
เขาได้เก็บสะสมไว้ เช่น จิ้งจก ตุ๊กแก งู หนอน ค้างคาว มอด และตั๊กแตน เป็นต้น เขามีพรสวรรค์ในการวาดภาพ และฉายแววให้เห็น
มาตั้งแต่เด็ก ต่อมาในปี ค.ศ. 1466 ครอบครัวของเขาต้องย้ายไปอยู่ที่เมืองฟลอเรนซ์ (Florence) เมื่อเลโอนาร์โดอายุได้ 18 ปี
บิดาของเขาได้ส่งเขาไปทำงานในห้องปฏิบัติงานศิลปะของศิลปินผู้มีชื่อเสียง อันเดรีย เวอร์รอกคิโอ ซึ่งทำให้เลโอนาร์โดมีความ
ชำนาญในเรื่องการวาดรูป อีกทั้งความสามารถในเรื่องการหล่อสำริดเพิ่มขึ้นอีกด้วย เลโอนาร์โดได้ฝึกฝนศิลปะอยู่ที่นี่เป็นเวลา 6 ปี
และในปี ค.ศ. 1472 เขาได้เข้าเป็นสมาชิกของสโมสรช่างแห่งเซนต์ลุก ซึ่งเป็นสมาคมของพวกจิตรกร นอกจากงานศิลปะแล้ว
เลโอนาร์โดยังให้ความสนใจในเรื่องคณิตศาสตร์และภูมิศาสตร์อีกด้วย
ด้วยความสามารถทางด้านศิลปะของเลโอนาร์โด ทำให้เขาวาดภาพเหมือนของโครงสร้างต่าง ๆ ของมนุษย์ สัตว์ และพืช
ได้อย่างเหมือนจริง ซึ่งเป็นประโยชน์ในการศึกษามาก เลโอนาร์โดได้ศึกษาโครงสร้างของมนุษย์จากศพมากกว่า 30 ศพ เขาได้ผ่า
ศพเหล่านี้เพื่อศึกษาระบบการทำงานของร่างกาย กล้ามเนื้อ รวมถึงการไหลเวียนของโลหิตด้วย จากการศึกษาอย่างละเอียด เขา
สามารถอธิบายถึงวิธีการทำงานของกล้ามเนื้อ ทำให้เขาเข้าใจถึงโครงสร้างต่าง ๆ ของมนุษย์ได้อย่างละเอียด อีกทั้งเขาได้วาดภาพ
ส่วนต่าง ๆ ของร่างกายไว้อย่างละเอียด งานของเลโอนาร์โดชิ้นนี้ถือได้ว่าเป็นรากฐานของวิชากายวิภาคศาสตร์ และสรีรวิทยาเลย
ก็ว่าได้ ในส่วนของเรื่องพืช เขาได้ทำการทดลองปลูกพืชน้ำและพบว่าวงแหวนที่เป็นชั้น ๆ ในลำต้นพืช เป็นตัวบ่งบอกถึงอายุของ
พืช หรือที่เรียกว่า วงปี
ในปี ค.ศ. 1482 เลโอนาร์โดได้เขียนจดหมายฉบับหนึ่งถึงลูโดวิโก อิล โมโร (Ludovico il Moro) ดยุคแห่งมิลาน
(Duke of Milan) โดยความช่วยเหลือของลอเรนโซ เดอ เมดิซี เลโอนาร์โด ภายในจดหมายฉบับนี้มีรายละเอียดเกี่ยวกับความ
สามารถ และอาวุธสงครามที่เขาออกแบบขึ้น ได้แก่
1. ร่มชูชีพ โดยใช้ผ้าผืนสี่เหลี่ยมจัตุรัส ขนาด 13 หลา ใช้เชือกผูกมุมทั้ง 4 ไว้ ส่วนทางปลายเชือกอีกข้างหนึ่งใช้จับเวลา
กระโดดลงมาจากที่สูง
2. เครื่องร่อน เลโอนาร์โด สังเกตจากลักษณะของนก แล้วนำมาปรับปรุงเป็นเครื่องร่อน
3. เฮลิคอปเตอร์ โดยใช้ใบพัดขนาดใหญ่หมุนด้วยความเร็วสูง ซึ่งเขาไม่ได้สร้างเพียงแต่ออกแบบไว้เท่านั้น
4. เรือกล ซึ่งใช้ล้อหมุนพาย แทนคนพาย ซึ่งมีความเร็วถึง 50 ไมล์ต่อชั่วโมง
5. หน้าไม้ยักษ์ อยู่บนรถเข็น 6 ล้อ
6. ปืนกล มีลำกล้องเรียงเป็น 3 แถว ๆ ละ 11 กระบอก รวมทั้งหมด 33 กระบอก โดยใช้ยิงทีละแถว เมื่อแถวแรกหมดก็
นำแถวที่ 2 และ 3 ออกมาใช้ การที่ต้องทำเช่นนี้เพราะปืนในสมัยนั้นบรรจุลูกได้เพียงกระบอกละ 1 นัด เท่านั้น
7. เรือขุด ใช้หลักการเหมือนกับระหัดเกลียวของอาร์คิมีดีส
8. รถถัง มีลักษณะเป็นรถหุ้มด้วยทรงกรวยคว่ำ ด้านล่างติดปืนไว้โดยรอบ
9. เฮลิคอปเตอร์ ซึ่งเป็นต้นแบบของเฮลิคอปเตอร์ในปัจจุบัน แต่ในสมัยนั้นยังไม่มีเครื่องยนต์ ดังนั้นเลโอนาร์โดจึงออกแบบ
ให้ใช้แรงคนในการหมุนใบพัดขนาดใหญ่
10. ปั้นจั่น เป็นเครื่องผ่อนแรงใช้สำหรับยกของหนัก
11. เรือดำน้ำ เขาได้ศึกษาเรื่องนี้มาจากปลา
12. รถถัง มีลักษณะคล้ายกับหัวลูกปืน และรอบ ๆ รถมีปืนกลซ่อนอยู่โดยรอบด้วย
อาวุธที่เลโอนาร์โดออกแบบถือว่าเป็นอาวุธที่มีความทันสมัยมาก อีกทั้งเป็นต้นแบบของอาวุธในปัจจุบันด้วย เช่น เฮลิคอปเตอร์
และรถถัง เป็นต้น แม้ว่าอาวุธบางชิ้นที่เลโอนาร์โดออกแบบจะไม่ได้สร้างขึ้นในสมัยนั้น แต่ก็ถือได้ว่าผลงานด้านวิทยาศาสตร์ ของเขา
เป็นงานที่สร้างสรรค์อย่างมาก
นอกจากนี้ยังมีแผนการในการทำสงครามอีกด้วย เมื่อดยุคแห่งมิลานได้อ่านจดหมายฉบับนี้จึงเชิญเลโอนาร์โดมายังเมืองมิลาน
โดยจัดการต้อนรับเป็นอย่างดี แต่มิใช่ในฐานะของจิตรกรหรือนักวิทยาศาสตร์ กลับเป็นเพียงนักดนตรี และผู้จัดงานนันทนาการ
ทั้งหลาย ซึ่งเขาได้ริเริ่มการแสดงละครสวมหน้ากาก และละครโรงขึ้น และเลโอนาร์โดต้องการให้ท่านดยุคยอมรับเขาในฐานะอื่น
มากกว่า ซึ่งเขาได้ใช้ความพยายามและความสามารถที่มีอยู่เสนอผลงานต่าง ๆ อยู่เสมอ ต่อมาเมืองมิลานได้เกิดโรคระบาดขึ้น
และมีผู้เสียชีวิตจำนวนมากถึง 1 ใน 3 ของประชาชนในเมือง ดังนั้นเลโอนาร์โดจึงได้เสนอให้ท่านดยุคปรับปรุงระบบผังเมืองใหม่
เพื่อป้องกันโรคระบาดแพร่กระจาย เขาได้กระจายบ้านเรือนของประชาชนออกไป ขุดคลองเชื่อมต่อกันเพื่อประโยชน์ในการสุขาภิบาล
อีกทั้งยังออกแบบถนน 2 ชั้น ซึ่งท่านดยุคเห็นชอบในข้อเสนอนี้ และสั่งให้เลโอนาร์โดเป็นผู้รับผิดชอบในการออกแบบผังเมืองใหม่
นี้ด้วย
ต่อมาท่านดยุคมีโครงการจะสร้างอนุสาวรีย์ของบรรพบุรุษของท่าน คือ ดยุคฟรานเชสโก สฟอร์ซา (Francesco Sforza)
ในลักษณะขี่ม้าขนาดสูงถึง 29 ฟุต และต้องใช้ทองสำริดหนักถึง 90 ตัน ท่านดยุคได้มอบงานนี้ให้เลโอนาร์โดเป็นผู้รับผิดชอบ แต่
เนื่องจากในปี ค.ศ. 1499 อิตาลีได้ทำสงครามกับฝรั่งเศส และทองสำริดที่จะใช้ในการหล่ออนุสาวรีย์ต้องนำไปใช้หล่อปืนใหญ่แทน
ดังนั้นเลโอนาร์โดจึงนำรูปปั้นดินเหนียวของท่านดยุคฟรานเชสโก ไปประดิษฐานไว้บริเวณหน้าประตูพระราชวังแทน แต่เมื่อทหาร
ฝรั่งเศสได้ยกกองทัพเข้ามาภายในเมืองมิลานได้ทำลายอนุสาวรีย์นี้จนหมดสิ้น
หลังจากเมืองมิลานได้ถูกฝรั่งเศสยึดครองไว้ เลโอนาร์โดได้เดินทางหลบหนีไปอยู่ที่เมืองเวนิช (Vanice) และเข้าทำงาน
ในโครงการป้องกันภัยทางทะเลให้กับชาวเมืองเวนิช ซึ่งในขณะนั้นกำลังถูกโจมตีจากพวกเติร์ก หรือชาวตุรกี และในการทำงาน
ครั้งนี้เขาได้ออกแบบชุดมนุษย์กบโดยมีเครื่องครอบศีรษะ และรองเท้าที่ช่วยในการว่ายน้ำให้เร็วขึ้น หรือที่เรียกว่า ตีนกบ ซึ่งใช้
กันมาจนทุกวันนี้
นอกจากนี้เขายังทำการค้นคว้าและทดลองเกี่ยวกับการบิน โดยเลโอนาร์โดได้ศึกษาเรื่องนี้จากนกและได้สร้างปีกนกขนาดใหญ่
ขึ้น โดยเลียนแบบจากปีกที่ทำหน้าที่ในการบินของนก โครงของปีกทำด้วยไม้และบุด้วยผ้าบาง ๆ และขนสัตว์ เมื่อสร้างสำเร็จเขาได้นำ
ไปทดลองขึ้นบินแต่ไม่ประสบความสำเร็จ เพราะเมื่อขึ้นบินโดยลูกศิษย์ของเขา โซโรอาสเต เดอ เปเรโตโล ปรากฏว่าไม่สามารถบินได้
และตกลง ทำให้เปเรโตโลได้รับบาดเจ็บขาหัก เลโอนาร์โดอยู่ที่เมืองเวนิชได้ไม่นานก็เดินทางไปเมืองฟลอเรนซ์ ในระหว่างนี้เขาได้รับ
ความลำบากในเรื่องเงินทองอย่างมาก ซึ่งทำให้เขาต้องรับจ้างวาดภาพเพื่อหาเงินเลี้ยงชีพไปวันหนึ่ง ๆ เท่านั้น
เขาได้สร้างผลงานทางด้านศิลปะอันทรงคุณค่าของเขาทั้ง 2 ชิ้น ได้แก่ ภาพอาหารมื้อสุดท้าย (The Last Supper)
ในระหว่างปี ค.ศ. 1495 - 1497 บนฝาผนังยาว 30 ฟุต สูง 14 ฟุต ของโบสถ์ซานตา มาเรีย เดลลา เกรซี (Santa Maria Della
Grazie) ด้วยสีฝุ่นผสมน้ำมันลงไปขณะที่ปูนยังเปียกอยู่ ซึ่งเขาเพิ่งทดลองเขียนเป็นครั้งแรก ภาพนี้เป็นภาพเกี่ยวกับพระเยซูพร้อม
กับสาวก 12 คน ขณะรับประทานอาหารมื้อสุดท้ายอยู่ ต่อมากษัตริย์ ์ฝรั่งเศสได้ทรงทอดพระเนตรภาพนี้และรู้สึกประทับใจมาก
และมีคำสั่งให้นำภาพนี้กลับฝรั่งเศสด้วย ปัจจุบันภาพนี้แสดงอยู่ที่พิพิธภัณฑ์ลูฟร์ (Louvre) กรุงปารีส ประเทศฝรั่งเศส อีกภาพ
หนึ่งเขาวาดในปี ค.ศ. 1500 ชื่อว่า โมนา ลิซ่า (Mona Lisa) หรือลาโจคอนดา ซึ่งเป็นชื่อของหญิงสาวคนหนึ่งที่เป็นแบบในการ
วาดรูป ภาพนี้เป็นภาพเขียนสีน้ำมัน เป็นภาพของผู้หญิงคนหนึ่งที่มีรอยยิ้มอันน่าประทับใจ
นอกจากงานทั้งหมดที่ได้กล่าวไปแล้ว เลโอนาร์โดได้สร้างผลงานทางวิทยาศาสตร์ขึ้นอีกหลายชิ้น ได้แก่ ผลงานทางด้าน
ดารา ศาสตร์ เขาถือได้ว่าเป็นนักดาราศาสตร์คนหนึ่งที่เชื่อถือในทฤษฎีดวงอาทิตย์เป็น ศูนย์กลางของจักรวาลซึ่งคนในยุคนั้น ยังเชื่อถือในทฤษฎีของอาริสโตเติลที่ว่าโลกเป็นศูนย์กลางของจักรวาล
เลโอนาร์โดได้ประดิษฐ์เครื่องมือทางวิทยาศาสตร์ขึ้นมาชิ้นหนึ่ง เรียกว่า ไฮโกรมิเตอร์ (Hygrometer) ใช้สำหรับวัด
ความชื้นในอากาศ และตาชั่งอีกทั้งยังเป็นผู้ค้นพบ พลังงานไอน้ำ เขาได้ทำการทดลองโดยการนำภาชนะใส่น้ำแล้วผิดสนิทและ
นำไปต้ม ผลปรากฏว่าภาชนะนั้นระเบิดออกมาด้วยแรงดันของไอน้ำ
ในปี ค.ศ. 1506 เลโอนาร์โดได้รับเชิญจากพระราชสำนักพระเจ้าหลุยส์ที่ 12 (King Louis XII) แห่งฝรั่งเศส ให้ดำรง
ตำแหน่งวิศวกร และจิตรกรประจำราชสำนัก ในช่วงบั้นปลายชีวิตของเลโอนาร์โดได้พำนักในคฤหาสน์แห่งหนึ่งในเมืองอัมบัวส์
ของกษัตริย์ฝรั่งเศสองค์ใหม่ พระเจ้าฟรังซัวส์ที่ 1 (King France I) ในปี ค.ศ. 1518 เขาได้ล้มป่วยด้วยโรคอัมพาตที่แขนขวา
และเสียชีวิตในวันที่ 2 พฤษภาคม ค.ศ. 1519 ที่เมืองอัมบัวส์ ประเทศฝรั่งเศส
-
(http://3.bp.blogspot.com/_GOQiMWOr6vc/TSHnIJc3aeI/AAAAAAAAAYc/AkvY531eiSs/s1600/The-Baptism-of-Christ.jpg)
“พระเยซูรับศีลจุ่ม” The Baptism of Christ
เลโอนาร์โด ดา วินชี ค.ศ. 1472 - ค.ศ. 1475
ภาพเขียนสีน้ำมันบนไม้ 177 × 151 cm
หอศิลป์อุฟฟิซิ, ฟลอเรนซ์
เยซูรับศีลจุ่ม (The Baptism of Christ) เป็นภาพเขียนสีน้ำมันที่เขียนโดยอันดรีย เดล เวอร็อคคิ และห้องเขียนภาพเวอร็อคคิเป็นจิตรกรสมัยเรอเนซองส์ชาวอิตาลี
ภาพเขียนปัจจุบันตั้งแสดงอยู่ที่หอศิลป์อุฟฟิซิ, ฟลอเรนซ์ ในประเทศอิตาลี
เวอร็อคคิ โอเขียนภาพ “พระเยซูรับศีลจุ่ม” เสร็จราวปี ค.ศ. 1475 เป็นภาพที่ได้รับจ้างโดยวัดซานซาลวิในฟลอเรนซ์ และตั้งอยู่ที่วัดจนปี ค.ศ. 1530
เป็นภาพที่เขียนในห้องเขียนภาพของอันดรีย เดล เวอร็อคคิโอ ที่เห็นลักษณะการเขียนได้จากพระวรกายของพระเยซู และนักบุญจอห์นแบ็พทิสต์
ชื่อ เสียงของภาพอยู่ที่ผู้ช่วยเวอร็อคคิโอเขียนภาพ เทวดาผมสีทองทางด้านซ้ายเป็นงานเขียนของเลโอนาร์โด ดา วินชี ผู้ที่ทำงานอยู่กับเวอร็อคคิโอราวปี ค.ศ. 1470
นักวิจารณ์ศิลปะบางคนกล่าวว่า เทวดาองค์ที่สองวาดโดยจิตรกรฟลอเรนซ์ซานโดร บอตติเชลลี
ภาพเขียนแสดงภาพของนักบุญจอห์นแบ็พทิสต์ เทน้ำบนพระเศียรพระเยซูในการทำพิธีศีลจุ่ม
ด้าน บนสุดของภาพ เป็นภาพมือของพระเจ้ายื่นลงมา และพระจิตที่กางปีกเหนือพระเศียรพระเยซู และรัศมีกางเขนที่แสดงว่าพระเยซูเป็นพระบุตรของพระเจ้า และส่วนหนึ่งของตรีเอกานุภาพ
เทวดาสององค์ริมแม่น้ำ ถือฉลองพระองค์ของพระเยซู การวางรูปโดยทั่วไป ว่าสร้างโดยเวอร็อคคิโอ ผู้เป็นครูและเจ้าของห้องเขียนภาพ และถือว่าเป็นงานชิ้นเอกชิ้นหนึ่งของเวอร็อคคิโอ
-
(http://3.bp.blogspot.com/_GOQiMWOr6vc/TSH6YyssEfI/AAAAAAAAAYk/fH3Qt4Abq5A/s1600/The-Annunciation.jpg)
“การประกาศของเทพ” Annunciation เลโอนาร์โด ดา วินชี
ค.ศ. 1472 - ค.ศ. 1475 ภาพเขียนสีน้ำมันบนไม้
97 × 217 cm หอศิลป์อุฟฟิซิ ฟลอเรนซ์
การประกาศของเทพ (Annunciation) เป็นภาพเขียนสีน้ำมันที่เขียนโดยเลโอนาร์โด ดา วินชีจิตรกรสมัยเรอเนซองส์ชาวอิตาลี ที่ปัจจุบันตั้งแสดงอยู่ที่หอศิลป์อุฟฟิซิ ฟลอเรนซ์ในประเทศอิตาลี
เลโอนาร์โดเขียนภาพ “การประกาศของเทพ” ระหว่างปี ค.ศ. 1472 ถึงปี ค.ศ. 1475 เป็นภาพการประกาศของเทวดาเกเบรียล ต่อเวอร์จินแมรีว่าจะทรงให้กำเนิดแก่พระเยซู เป็นฉากที่ดา วินชีตั้งในลานในสวนในวิลลาที่ฟลอเรนซ์
เทวดาถือดอกลิลลิ ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของความบริสุทธิ์ของพระแม่มารี กล่าวกันว่าปีกที่วาดดาวินชิวาดจากปีกของนกที่กำลังบิน แต่ปีกถูกวาดให้ยาวขึ้นโดยจิตรกรรุ่นต่อมา
เมื่อหอศิลป์อุฟฟิซิได้ ภาพมาในปี ค.ศ. 1867 จากสำนักสงฆ์ซานบาร์โทโลเมโอ แห่งมอนเตโอลิเวโตไม่ไกลจากฟลอเรนซ์ เป็นภาพที่ระบุว่าวาดโดยโดเมนนิโค เกอร์ลันเดา ที่เหมือนกับดา วินชี ที่ฝึกงานกับอันดรีย เดล เวอร์ร็อคคิโอ ในปี ค.ศ. 1869
นักวิจารณ์ศิลปะบางคนเห็นว่าเป็นงานของดา วินชีเมื่อเพิ่งเริ่มเขียน
เวอร์ ร็อคคิโอใช้สีที่มีตะกั่วและฝีแปรงที่หนัก และทิ้งจดหมายไว้ไห้ดา วินชี เขียนฉากหลังและเทวดาให้เสร็จ ดา วินชีใช้ฝีแปรงที่เบากว่าและสีที่ไม่มีตะกั่ว เมื่อเอ็กซเรย์ภาพงานของเวอร์โรชชิโอ เห็นได้ชัดขณะที่งานของดา วินชีไม่ปรากฏ
โต๊ะหินอ่อนหน้าพระแม่มารีอาจจะเป็นที่เก็บศพของเปีย โร ดิ โคสิโม เดอ เมดิชิในบาซิลิกาซานโลเร็นโซที่เวอร์โรชชิโอกำลังแกะอยู่ในช่วงนั้น
เกร็ดความรู้
เป็น ที่กล่าวถึงความอัจฉริยะในตัวของ ดา วินซี ว่า ภาพของพระแม่มารีส่วนบนจะอยู่กึ่งกลางของพนังด้านหลังพอดี ราวกับว่าอยู่ในกรอบรูปที่กำหนด
-
(http://2.bp.blogspot.com/_GOQiMWOr6vc/TSM223El0dI/AAAAAAAAAY8/RcoYYZIVPxk/s1600/Leonardo_da_Vinci_The_Madonna_of_the_Carnation.jpg)
“พระแม่มารีกับดอกคาร์เนชั่น” Madonna of the Carnation
เลโอนาร์โด ดา วินชี ค.ศ.1478 - ค.ศ.1480
ภาพเขียนสีน้ำมันบนแผง 47.5 × 62 cm
พิพิธภัณฑ์ศิลปะเดิม มิวนิค
พระแม่มารีกับดอกคาร์เนชั่น หรือ พระแม่มารีกับแจกัน หรือ พระแม่มารีกับพระบุตร (Madonna of the Carnation หรือ Madonna with vase หรือ Madonna with child) เป็นภาพเขียนสีน้ำมันที่เขียนโดยเลโอนาร์โด ดา วินชี จิตรกรสมัยเรอเนซองส์คนสำคัญชาวอิตาลี
ที่ปัจจุบันตั้งแสดงอยู่ที่พิพิธภัณฑ์ศิลปะเดิม มิวนิคในประเทศเยอรมนี ตั้งแต่ปี ค.ศ.1889 หลังจากอยู่ในมือผู้สะสมส่วนบุคคล
ดา วินชี เขียน “พระแม่มารีกับดอกคาร์เนชั่น” ราวระหว่างปี ค.ศ. 1478 ถึงปี ค.ศ. 1480 ซึ่งเป็นสมัยเรอเนซองส์ตอนต้น
ใจกลางภาพเป็นพระแม่มารีและพระบุตรบนพระเพลา มารีทรงแต่งองค์ด้วยเครื่องทรงที่หรูหราและทรงสวมอัญมณี ในพระหัตถ์ซ้ายทรงถือดอกคาร์เนชั่น ซึ่งตีความหมายว่าเป็นสัญลักษณ์ของการหายจากความเจ็บป่วย
พระพักตร์ ของพระองค์ฉายด้วยแสงที่สว่างกว่าส่วนอื่นๆ ของภาพ เช่นดอกคาร์เนชั่นที่บังอยู่ในเงา พระบุตรทรงแหงนมองมาทางพระพักตร์พระมารดาขณะที่พระมารดาทรงมองสวนลงมา
แต่มิได้ทรงสบพระเนตรกัน ตัวแบบนั่งอยู่ในห้องที่มีหน้าต่างสองบานสองข้าง
เดิมเชื่อกันว่าเป็นภาพที่เขียนโดยอันดรีย เดล เวอร์โรชชิโอ แต่นักประวัติศาสตร์ศิลปะตกลงกันว่าเป็นงานของ ดา วินชี
พระแม่มารีและพระบุตร เป็นหัวเรื่องของศิลปะคริสต์ศาสนาที่นิยมเขียนกันในยุคกลาง ภาพเขียนนี้เป็นภาพเดียวของเลโอนาร์โด ดา วินชี ที่ตั้งแสดงอย่างถาวรในประเทศเยอรมนี
-
(http://3.bp.blogspot.com/_GOQiMWOr6vc/TSM9hbOAC2I/AAAAAAAAAZE/er3dzQCFYy0/s1600/Madonna_with_flower_EUR.jpg)
“พระแม่มารีเบนัวส์” Benois Madonna
เลโอนาร์โด ดา วินชี ค.ศ. 1478
ภาพเขียนสีน้ำมัน 49.5 × 33 cm
พิพิธภัณฑ์เฮอร์มิทาจ, เซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก สหพันธรัฐรัสเซีย
พระแม่มารีเบนัวส์ หรือ พระแม่มารีและพระบุตรกับดอกไม้ (Benois Madonna หรือ Madonna and Child with Flowers) เป็นภาพเขียนสีน้ำมันที่เขียนโดยเลโอนาร์โด ดา วินชี จิตรกรสมัยเรอเนซองส์ชาวอิตาลี
ที่ปัจจุบันตั้งแสดงอยู่ที่พิพิธภัณฑ์เฮอร์มิทาจ ที่เซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก สหพันธรัฐรัสเซีย
“พระ แม่มารีเบนัวส์” อาจจะเป็นหนึ่งในงานเขียนพระแม่มารี ที่เลโอนาร์โดกล่าวถึงในเดือนตุลาคม ค.ศ. 1478 อีกภาพหนึ่งอาจจะเป็นภาพ “พระแม่มารีกับดอกคาร์เนชั่น” ที่หอศิลป์เก่าที่มิวนิค
อาจจะเป็นไป ได้ว่า “พระแม่มารีเบนัวส์” เป็นงานเขียนชิ้นแรกที่เขียนหลังจากที่ เป็นอิสระจากอันดรีย เดล เวอร์โรชชิโอ งานร่างสองชิ้นของภาพนี้เป็นของพิพิธภัณฑ์บริติช
รอยยิ้มที่ไม่เผยอริมฝีปาก ทำให้น่าสันนิษฐานกันได้ว่าเป็นงานเขียนที่ยังไม่เสร็จเช่นภาพเขียนอื่นๆ ของเลโอนาร์โด
องค์ ประกอบของภาพ “พระแม่มารีเบนัวส์” เป็นองค์ประกอบที่เป็นที่นิยมที่สุดอันหนึ่ง ของเลโอนาร์โดที่จิตรกรคนอื่นเลียนแบบกันอย่างแพร่หลาย รวมทั้งราฟาเอลที่เขียนภาพที่คล้ายคลึงกันชื่อ “พระแม่มารีสีชมพู”
ภาพ “พระแม่มารีเบนัวส์” หายไปอยู่หลายร้อยปี จนในปี ค.ศ. 1909 เมื่อสถาปนิกลิออง เบนัวส์ (Leon Benois) นำไปแสดงเป็นส่วนหนึ่งของงานสะสมของพ่อตา ที่เซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก
ภาพ เขียนถูกนำจากอิตาลีไปรัสเซีย โดยอเล็กซานเดอร์ คอร์ซาคอฟ ในคริสต์ทศวรรษ 1790 เมื่อคอร์ซาคอฟเสียชีวิต ลูกชายก็ขายให้กับพ่อค้าอัสตราคาน (Astrakhan) เป็นจำนวน 1400 รูเบิลส์
และในที่สุดก็ผ่านมาเป็นของ ครอบครัวเบนัวส์ในปี ค.ศ. 1880 หลังจากถกเถียงกัน เรื่องใครเป็นผู้เขียนที่แท้จริงอยู่เป็นนาน ลิอองก็ขายภาพให้กับพิพิธภัณฑ์เฮอร์มิทาจในปี ค.ศ. 1914
ตั้งแต่นั้นมาภาพเขียนก็ตั้งแสดงอยู่ที่นั่น
-
(http://4.bp.blogspot.com/_GOQiMWOr6vc/TSNE3BiSSHI/AAAAAAAAAZM/eQ3b_WAjuik/s1600/Portrait_of_Ginevra_Benci_EUR.jpg)
Ginevra de Benci
Leonardo da Vinci
Tempera and oil on panel, 15 x 14 1/4 in., 38.5 x 36.7 cm
Washington, National Gallery of Art
Ginevra De' Benci ภาพนี้เป็นงาน Portrait ช่วงแรกๆของ "Da vin Ci" ที่เขาได้ใช้เทคนิคเกี่ยวกับแสง ที่ชื่อว่า "Chiaroscuro" เข้ามาในงานของเขา การที่เขาใช้เทคนิคนี้นั้นมันได้ทำให้ภาพคนในงานชิ้นนี้นั้น ดูนูน ขึ้นมา และดูมีมิติมากขึ้นคล้ายๆ กับว่าเราสามารถมองดูคนในภาพได้รอบๆตัว ราวกับว่าเป็นงานประติมากรรม ที่สามารถดูได้ทั้ง 3 มิติ รูปคนจะดูลอยนูนขึ้นมาจากพื้นผิวของ Canvas อย่างเห็นได้ชัดเขาได้ทำการผสมผสาน ความแตกต่างเข้าด้วยกันได้อย่างลงตัว และน่าทึ่ง เช่นความมันเงา เวาวาว ใสตรงบริเวณรอนผมที่หยิกเข้ากับ ความมืดมนไม่สดใสตรงบริเวณ ใบของต้นสน สิ่งที่เป็นหัวใจในงานของ Da Vin ci นั้นก็คือ สิ่งที่ Da vin Ci เคยพูดและบันทึกไว้ใน Notebook ของเขาว่า "จิตรกรนั้นควรมีเป้าหมายหลักประการแรกก็คือ การทำพื้นผิวภาพ ที่แบนให้ดูมีรูปร่างที่หนานูนขึ้นมาเป็น 3 มิติโดยให้หลุดออกมาจากพื้นหลัง ด้วยการใช้แสงและเงา ความมืด กับความสว่าง และ Leonardo นั้นเขาเชื่อว่า ความงาม ความวิเศษ และ สุนทรีย์ของภาพเขียนที่ดีเยี่ยมนั้น ไม่ได้อยู่ที่การใช้สีที่สดใสเพียงอย่างเดียว โดยลืมการที่จะทำให้ภาพนั้นนุนขึ้นมาดูเป็น 3 มิติ ด้วยแสง และเงา ซึ่งสีที่สดใสเพียงอย่างเดียวนั้นไม่สามารถ ที่จะทำให้ภาพๆนั้นเป็นภาพที่ดีและมีมิติได้ "
ทฤษฎีสิ่งที่ Leonardo Da vin Ci พูดไว้และบันทึกไว้ นี้มันได้ปรากฏอยู่ในภาพเขียนของเขาทุกๆภาพและ สิ่งนี้เองที่ทำให้งานของ Da vin Ci ยิ่งใหญ่ งดงาม ซึ่งแม้แต่กาลเวลาก็ไม่สามารถ ลบเลือนความ อัจฉริยะในตัว ของคนที่ชื่อ "Leonardo Da Vin ci" ไปได้แม้แต่เสี่ยววินาที
แสง และ สี ในทฤษฎีของ Da Vin Ci
จริงๆแล้ว Leonardo นั้นเขาศึกษาเรื่องแสงควบคู่ไปกับสีเสมอสิ่งที่เขาสังเกตุเห็นคือ การที่แสงทำให้เกิดการ เปลี่ยนแปลงสีในภาพเขียนจึงได้สูตรที่เรียกว่า "Aerial Perspective" สูตรนี้นั้นอธิบายได้ว่า สีต่างๆจะมัว หรืออ่อนจางลงไปเมื่อลำแสง ส่องผ่านอะไรๆในอากาศ ความเข้มจัดของสีที่ลดลงทุกที ตามระยะทางที่ห่างออกไป จากสมุดบันทึกของLeonardoนั้นเขาจะทำการแบ่งประเภทของแสง โดยเขาให้ความสำคัญ กับแสง 3 ประเภทคือ 1 แสงแบบ Universal Light 2 แสงแบบ Specific Light 3 แสงแบบ Reflected Light
จากการที่เขา แบ่งสีออกเป็นประเภทต่างๆได้นั้น ทำให้ Leonardo พบข้อสรุปเกี่ยวกับแสง และสีได้ว่าเราไม่มีวันที่ จะเห็นสีแท้ของวัตถุได้ เนื่องจากมีแสงสะท้อนจากสิ่งอื่นๆรอบข้าง รวมทั้งสีของอากาศที่อยู่ระหว่างตาของผู้ดูทำให ้สีแท้ของวัตถุเกิดการเปลี่ยนแปรทั้งสอง สิ่งนี้คือหัวใจของทฤษฏีแสงและสีของ Leonardo ที่เขาได้ใช้ในงาน ของเขาเกือบทุกชิ้น จนประสบความสำเร็จในงานของเขามาแล้วนั่นเอง
-
(http://4.bp.blogspot.com/_GOQiMWOr6vc/TSSckm5rssI/AAAAAAAAAZg/zxakK1ZXzT4/s1600/WorkshopofAndreadelVerrocchio.jpg)
โทเบียสและเทวดา
(Tobias and the Angel)
ค.ศ. 1470–ค.ศ. 1480
สีฝุ่นบนไม้พอพพลา
หอศิลป์แห่งชาติ, ลอนดอน
อันเดรีย เดล เวอร์ร็อคคิโอและห้องเขียนภาพ (รวมทั้งเลโอนาร์โด?)
ภาพเขียนโดยเวอร์ร็อคคิโอเมื่อเลโอนาร์โดทำงานในห้องเขียนภาพมาร์ติน เค้มพ์ (Martin Kemp) เสนอว่าเลโอนาร์โดอาจจะเขียนบางส่วน, ที่น่าจะเป็นไปได้ที่สุดก็คือปลา เดวิด แอแล็น บราวน์แห่งพิพิธภัณฑ์ศิลปะแห่งชาติ, วอชิงตัน ดี.ซี. กล่าวว่าอาจจะวาดสุนัขด้วย
-
(http://3.bp.blogspot.com/_GOQiMWOr6vc/TSSfxiO-7pI/AAAAAAAAAZo/iAh63qdoZdA/s1600/Saint_Jerome_EUR.jpg)
Saint Jerome
ประมาณปี 1480
Tempera and oil on panel, 40 1/8 x 29 1/4 in., 103 x 75 cm
Rome, Musei Vaticani, Pinacoteca Vaticana
ภาพ “ นักบุญเจโรม ” ( St. Jerome ) ชิ้นนี้ ลีโอนาร์โด ดา วินซี ได้เขียนขึ้นในช่วง ค.ศ. 1480 ขณะพำนักอยู่ในนครฟลอเรนซ์ ขณะนั้นเลโอนาร์โดอายุได้ 30 ปี เป็นภาพเขียนสีน้ำมันขนาด 41 1/5 นิ้ว x 30 นิ้ว ปัจจุบันอยู่ในหอศิลปกรรมวาติกัน กรุงโรม และภาพนี้เป็นภาพที่เขียนค้างไว้ยังไม่เสร็จ
-
(http://3.bp.blogspot.com/_GOQiMWOr6vc/TSb5bWo5fAI/AAAAAAAAAZ8/U8kGY6KnXNw/s1600/Adoration_of_the_Magi_EUR.jpg)
THE ADORATION OF THE MAGI (เดอะ อะดอร์เรชั่น ออฟ เดอะ เมไจ)
1481 - 1482 อยู่ใน พิพิธภัณฑ์ อุฟฟิซี่ (Uffizi) Florence 246 x 243 cm
The Adoration of the magi เป็นภาพร่างสำหรับ ภาพเขียนที่สั่งโดยสำนักบาทหลวงในฟลอเรนซ์ ตามที่นักวิชาการเชื่อกันภาพวาดนี้ เป็นสุดยอดของเลโอนาร์โดก่อนที่เขาจะย้ายไปอยู่ที่มิลาน
-
(http://2.bp.blogspot.com/_GOQiMWOr6vc/TSb86v6HmiI/AAAAAAAAAaE/HIPgkWzAPpc/s1600/Madonna_Litta_EUR.jpg)
พระแม่มารีให้นม (ภาษาอังกฤษ: Madonna Litta) เป็นภาพเขียนสีน้ำมันที่เขียนโดยเลโอนาร์โด ดา วินชี จิตรกรสมัยเรอเนซองส์ชาวอิตาลี ที่ปัจจุบันตั้งแสดงอยู่ที่พิพิธภัณฑ์เฮอร์มิทาจในกรุงเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก ในสหพันธรัฐรัสเซีย
เลโอนาร์โดเขียนภาพ “พระแม่มารีให้นม” ราวปี ค.ศ. 1490 เป็นภาพที่พระแม่มารีกำลังให้นมแก่พระบุตร แต่ท่าทางเก้งก้างของพระบุตรทำให้นักวิชาการบางท่านสันนิษฐานว่าบางส่วนของ ภาพอาจจะเขียนโดยโบลทราฟฟิโอผู้ เป็นลูกศิษย์ของดา วินชี อีกข้อหนึ่งที่ทำให้สันนิษฐานว่าดา วินชีให้ลูกศิษย์เขียนให้เสร็จคือจากเส้นของของพระแม่มารีและพระบุตรดูแข็ง กว่างานอื่นของดา วินชี และฉากหลังที่เรียบ
ภาพ “พระแม่มารีให้นม” เป็นภาพที่เขียนให้กับตระกูลวิสคอนติประมุขแห่งมิลาน ต่อมาตกไปเป็นของตระกูลลิตตาที่เป็นเจ้าของต่อมาอีกหลายร้อยปี ในปี ค.ศ. 1865, ซาร์อเล็กซานเดอร์ที่ 2 แห่งรัสเซียซื้อจากเคานท์ลิตตา และเก็บภาพไว้ที่พิพิธภัณฑ์เฮอร์มิทาจที่เป็นที่ตั้งของภาพมาจนกระทั่งทุก วันนี้ ภาพเขียนปรากฏในภาพยนตร์ รหัสลับดาวินชี
-
(http://4.bp.blogspot.com/_GOQiMWOr6vc/TShwYxPCQ4I/AAAAAAAAAaM/3ZlXJdJoHW0/s1600/Virgin_of_the_Rocks_paris_EUR.jpg)
MADONNA OF THE ROCK (VIRGIN OF THE ROCK)
1483-1486 ขนาด 199 x 122 cm
มี 2 แบบ ของเลโอนาร์โด แบบหนึ่ง อยู่ในพิพิธภัณฑ์ ลูฟร์ (louvre) อีกแบบ หนึ่ง อยู่ที่ พิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติในลอนดอน (National Gallery, London)
เมื่อ เวลาผ่านไป ต้นฉบับถูกมอบให้คนอื่น ว่ากันว่าเป็นผู้ปกครองมิลาน ลูโดวิโค่ สฟอร์ซา (Ludovico Sforza) ได้มอบให้กับกษัตริย์ของฝรั่งเศสหรือจักรพรรดิของเยอรมัน ซึ่งเป็นภาพที่อยู่ในลูฟร์
ผลงานจิตรกรรมของเลโอนาร์โดที่มีลักษณะ การจัดองค์ประกอบเหมือนกันมากทั้ง ๒ ชิ้นนี้ ยังมีรูปร่างของชิ้นงานเหมือนกันมากด้วย กล่าวคือ เป็นภาพแนวตั้งโดยด้านบนเป็นรูปโค้ง ส่วนขนาดของภาพก็ใกล้เคียงกันมาก กล่าวคือ ภาพที่อยู่ในพิพิธภัณฑสถานลูฟร์มีขนาด ๑๙๕x๑๒๐ ซม. ส่วนภาพที่อยู่ในศิลปแห่งชาติมีขนาด ๑๘๗x๑๑๗ ซม. ถือว่ามีขนาดต่างกันเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
-
(http://1.bp.blogspot.com/_GOQiMWOr6vc/TShzLRipS1I/AAAAAAAAAaU/EvKtAWVygC4/s1600/Virgin_of_the_Rocks_london_EUR.jpg)
The Virgin of the Rocks
1503-1506
Oil on wood
189.5 x 120 cm (6 x 4 ft.)
National Gallery, London
สิ่งที่ต่างกันมากก็คือกาลเวลาที่เขียนกับวัยของ ศิลปินผู้เขียน กล่าวคือ ภาพที่อยู่ในพิพิธภัณฑสถานลูฟร์นั้นศิลปินเลโอนาร์โดเขียนขึ้นเมื่อปี ค.ศ.๑๔๘๓ ขณะยังเป็นหนุ่มแน่นอายุราว ๓๑ ปี และอาจเขียนขึ้นก่อนเดินทางออกจากนครฟลอเรนซ์ไม่นานนัก หรืออาจเขียนขึ้นในทันทีที่ไปถึงนครมิลานก็เป็นได้ ส่วนภาพที่อยู่ในหอศิลปแห่งชาตินั้น เลโอนาร์โดเขียนขึ้นในนครมิลานและเขียนขึ้นหลังจากนั้นมานานถึง ๒๓ ปี นั่นคือเขียนเมื่อปี พ.ศ.๒๐๔๙ (ค.ศ.๑๕๐๖) ขณะเป็นศิลปินหนุ่มใหญ่วัย ๕๔ ปี และมีชีวิตอยู่เป็นสุขดีในนครมิลาน
-
(http://3.bp.blogspot.com/_GOQiMWOr6vc/TSh1boXC3mI/AAAAAAAAAac/yKJNuBYJtgs/s1600/Portrait_of_a_musician_EUR.jpg)
ภาพนี้จริงๆ แล้วก็ยังเป็นที่ถกเถียงกันอยู่ว่า เป็นฝีมือของดา วินชี่หรือไม่ บางก็สันนิษฐานว่า เป็นงานที่ดา วินชี่ทำไม่เสร็จ แต่มาสำเร็จในยุคของลูกศิษย์ก็มี
-
(http://3.bp.blogspot.com/_GOQiMWOr6vc/TSp20pfQ-jI/AAAAAAAAAak/XFykuIeEHTk/s1600/Leonardo_da_Vinci_La_belle_Ferroniere.jpg)
La Belle Ferronière
เป็นภาพวาดด้วยสีน้ำมันบนแผ่นไม้ ปัจจุบันเก็บรักษาที่พิพิธภัณฑ์ลูฟว์ ประเทศฝรั่งเศส
ภาพนี้มีการสันนิษฐานว่าน่าจะเป็น Lucrezia Crivelli คนรักของลูดาวิโค สฟอร์ซา อย่างไรก็ตาม ยังไม่มีนักวิชาการท่านใด
ยืนยันแบบฟันธงลงไปในว่า ผู้หญิงในภาพนี้ คือใครกันแน่
ยังมีการสันนิษฐานกันอีกว่า คำว่า La Belle Ferronière เป็นชื่อเล่นที่พระเจ้าอองรีที่ 2 ของฝรั่งเศส ใช้เรียกชื่อพระสนมคนโปรด
ก็อาจจะเป็นไปได้ว่าเธอก็คือ อิสซาเบลลาแห่งอารากอน
แล้วก็ยังเป็นที่รู้กันดีอีกว่าในบันทึกประวัติชีวิต เลโอนาร์โด วาดรูป Lucrezia Crivelli และผู้หญิงในภาพนี้ น่าจะเป็นเธอผู้นั้น
น้ำหนักที่ทำให้การสันนิษฐานโน้มเอียงไปทาง Lucrezia Crivelli อีกอย่างหนึ่งก็คือ สร้อยคาดศีรษะครับ ในช่วงเวลานั้นเป็นแฟชันที่กำลังฮิตกันในเมืองฟลอเรนซ์ในช่วงนั้นเอง
-
(http://4.bp.blogspot.com/_GOQiMWOr6vc/TTzf9l7DBmI/AAAAAAAAAas/eBf6GFQoakE/s1600/Leonardo_da_Vinci_Portrait_of_Cecilia_Gallerani.jpg)
ชื่อภาพ - Lady with an Ermine
จิตรกร - Leonardo da Vinci
1489-90
ขนาด, 21 3/8 x 15 3/4 in., 54.8 x 40.3 cm
Krakow, Czartoryski Collection
Cecilia Gallerani สนมคนโปรดของเจ้าเมืองมิลาน ในภาพ เธออุ้มตัวเออร์มินขนนุ่มไว้ในอ้อมแขน สัตว์ชนิดนี้เป็นหนึ่งในตราประจำตระกูลของโลโดวิโค แต่เนื่องจากภาพนี้มีร่องรอยการระบายสีซ้ำบางแห่ง จึงทำให้เกิดข้อกังขาว่า ภาพนี้อาจไม่ใช่ผลงานของเลโอนาร์โด ทว่าหลักฐานเด่นที่ไม่อาจปฏิเสธได้ก็คือ ท่าเอี้ยวตัวของเออร์มิน และการเกลี่ยน้ำหนักแสงเงาอันประณีตที่มืออันบอบบาง ซึ่งเป็นแบบอย่างการวาดที่เลโอนาร์โด ได้รับอิทธิพลมาจากอาจารย์ของเขา คือ เวอรอคคิโอ อีกต่อหนึ่ง
-
(http://4.bp.blogspot.com/-mXkN5jYn__I/TWR_8qyr_hI/AAAAAAAAAcM/z8kICb-Grag/s1600/The%2Blast%2Bsupper.jpg)
ชื่อภาพ : Last supper
จิตรกร : Leonardo da Vinci
ปี : 1494-1498
ผลงานจิตรกรรมของเลโอนาร์โดชิ้นสำคัญในระยะเวลาต่อมาขณะทำงานกับดยุคแห่งมิลาน เขาได้วาด ภาพจิตรกรรมฝาผนังอันเลื่องลือไว้ที่ผนังโบสถ์วัดซานตา มารีอา เดลเล กราซี ในเมืองมิลานเมื่อปี ค.ศ. 1495 ภาพนี้มีชื่อเรียกเป็นที่รู้จักกันว่า “อาหารเย็นมื้อสุดท้าย” โดยนำเอาเรื่องราวจากเหตุการณ์สำคัญ ในคริสต์ประวัติ แสดงถึงพระเยซูกับเหล่าสาวกสิบสองคนกำลังรับประทานอาหารเย็นด้วยกัน ก่อนที่ พระองค์จะถูกทหารโรมันจับกุมตัวไปลงโทษตรึงกางเขน เลโอนาร์โอจัดวางองค์ประกอบของภาพ อย่างง่ายบริสุทธิ์ มีโต๊ะอาหารยาววางขวางขนานเต็มภาพ พระเยซูประทับนั่งอยู่กลาง แวดล้อมด้วย เหล่าสาวก เลโอนาร์โดได้สร้างให้พระเยซูมีพระพักตร์สงบเงียบฉายแววแห่งความเมตตา พระหัตถ์ทั้งสอง ข้างวางแบอยู่บนโต๊ะอาหาร ทำให้บังเกิดเส้นรอบนอกของพระเยซูคล้ายกับอยู่ภายในกรอบสามเหลี่ยม ปิรามิด ช่วยเน้นให้ภาพดูมีอารมณ์นิ่งแน่วแน่และมั่นคง เบื้องหลังของพระองค์เป็นหน้าต่างสามช่อง เปิดรับแสงสว่างเต็มที่ ข่มร่างของพระองค์ให้ดูพร่าสลัว เสมือนอยู่ในบรรยากาศอันศักดิ์สิทธิ์ ยิ่งกว่านั้น แสงสว่างจากหน้าต่างยังทำหน้าที่คล้ายกับแสงศริประภาอีกด้วย ในคริสตประวัติได้กล่าวว่า พระเยซู ทรงรู้แจ้งถึงประพฤติกรรมของสาวกผู้นำความลับไปแจ้งให้ทหารโรมันมาจับ พระองค์ไป ดังนั้นจึงตรัสว่า “....แน่นอน ฉันอยากจะบอกแก่พวกท่านทั้งหลายว่า คนใดคนหนึ่งในหมู่ท่านนี้แหละจะทรยศต่อฉัน....” เลโอนาร์โดได้จัดภาพเหล่าสาวกให้เข้ากับบรรยากาศอันตรึงเครียดนี้ โดยให้แต่ละคนแสดงอากัปกิริยา เคลื่อนไหว มีการจับกลุ่มหันหน้าปรึกษาหารือกันทั้งหมด 4 กลุ่มด้วยกัน แต่ละคนแสดงท่าทางแตกต่าง ไม่ซ้ำแบบกัน แต่ก็แลดูประสานหมุนเวียนประสานสัมพันธ์เป็นเรื่องราวที่เป็นเอกภาพเดียวกัน ทั้งหมด บนใบหน้าของสาวกต่างละองค์แสดงอารมณ์รู้สึกนานาประการ มีที่ทั้งตื่นตระหนก สงสัย หรือแวว อันโกรธแค้น ดังเช่น สีหน้าของเซนต์ปีเตอร์เต็มไปด้วยความขึ้งโกรธ ส่วนเซนต์จอห์น แฝงแววความเมตตา และจูดาห์สาวกทรยศแสดงท่าทีของคนเจ้าเล่ห์ผู้วางมาดเมินเฉย ทำท่าเป็นทองไม่รู้ร้อน หันหน้ามองไปทาง พระเยซู ยกศอกขวาค้ำบนโต๊ะอาหารในมือกุมถุงเงิน ส่วนมือซ้ายยื่นไปทางพระเยซู แสดงท่าคล้ายกับยืนยัน ความบริสุทธ์ของตน ก่อนจะลงมือวาดภาพนี้ลงบนผนัง เลโอนาร์โดได้ใช้เวลาทุ่มเทศึกษาท่าทาง การแสดงออกของสาวกแต่ละคนมาอย่างดี อีกทั้งยังค้นคว้าตีความในพระคัมภีร์อย่างถี่ถ้วน เขาต้อง ตระเตรียมและร่างรูปสาวกแต่ละคนอย่างละเอียด ให้ได้ความงามทางศิลปะกับความจริงตามพระคัมภีร์ เขาได้บันทึกไว้ว่า “จิตรกรที่ดีมีเรื่องใหญ่สองเรื่องที่ต้องคำนึง คือ เรื่องของมนุษย์และความปรารถนา ภายในวิญญาณของจิตรกรเอง เรื่องแรกนั้นเป็นของง่าย แต่ เรื่องหลังเป็นของยาก เพราะมันต้องแสดง ออกทั้งทางอารมณ์และความช่ำชองของฝีมือ...งานจิตรกรรมที่ดีจะต้องไม่เพียง ให้สิ่งที่ดีที่สุดแก่คนดู เท่านั้น หากแต่จำต้องทำสิ่งที่ดีที่สุดนั้นไม่ใช่แค่ปรากฏให้เห็นอยู่เพียงบนกำแพง เท่านั้น...”
เนื่องจากเลโอนาร์โดมีอุปนิสัยชอบค้นคิดวิทยาการใหม่ๆ และนำมาทดลองอยู่เสมอ ภาพ “อาหาร เย็นมื้อสุดท้าย” แทนที่จะใช้กรรมวิธีวาดระบายสีตามแบบวิธีเฟรสโก้เหมือนดังเช่นจิตรกร อื่นๆ นิยมกัน เพราะกรรมวิธีนี้ได้ผ่านการพิสูจน์มาเป็นอย่างดี จากผลงานในอดีตว่า มีผลงานคงทนถาวรเป็นเลิศ ถึงกระนั้นโลโอนาร์โดยังไม่พึงพอใจ เขาพยายามคิดวิธีการ และนำวัสดุใหม่ๆ เข้าใช้ผสมในการสร้างงานด้วย จึงเป็นที่น่าเสียดาย คงจะมีความ ผิดพลาดบางประการ ผนังที่ใช้วาดได้แตกปริร้าวกะเทาะ มีบางส่วนถึงกับร่อนหลุดไป ภาพได้เริ่มเสียหายตั้งแต่เมื่อครั้งเลโอนาร์โดยังมีชีวิตอยู่เสียด้วยซ้ำไป จากนั้นจึงค่อย ชำรุดอยู่ตลอดมา แต่อย่างไรก็ตาม ได้มีการพยายามซ่อมแซมบำรุงรักษาผลงาน อันล้ำค่านี้ตลอดเวลา อนึ่งเมื่อวันที่ 16 สิงหาคม ค.ศ. 1943 ระหว่างเกิดสงครามโลก ครั้งที่สอง โบสถ์แห่งนี้ได้ถูกระเบิดทำให้ผนังกำแพงด้านหนึ่งพังพินาศ โชคยังดี กำแพงที่พังด้านนั้น มิใช่เป็นด้านที่มีภาพ “The Last Supper”
-
(http://1.bp.blogspot.com/-EOJUOH1gCLw/TV-NXrQVBxI/AAAAAAAAAb0/eBUJv3132Vk/s1600/Leonardo.da.Vinci.Madonna.with.the.Yarnwinder.after.1510.jpg)
Madonna of the Yarnwinder
พระแม่มารีกับไม้ปั่นด้าย (Madonna of the Yarnwinder) เป็นภาพเขียนสีน้ำมันที่เขียนโดยเลโอนาร์โด ดา วินชีจิตรกรสมัยเรอเนซองส์คนสำคัญชาวอิตาลี ที่เป็นงานสะสมส่วนบุคคล
“พระ แม่มารีกับไม้ปั่นด้าย” ราว ค.ศ. 1501 เป็นหัวเรื่องของภาพสีน้ำมันหลายภาพ ที่เขียนหลังจากที่ภาพเขียนต้นฉบับสูญหายไป เป็นภาพของพระแม่มารีและพระบุตร ที่ต่างมองไม้ปั่นด้ายที่พระแม่มารีใช้ด้วยความละห้อย
ไม้ปั่นด้าย เป็นทั้งสัญลักษณ์ของความอยู่กับเรือน และสัตยกางเขน (True Cross) ที่พระเยซูจะทรงถูกตรึงต่อมา หรืออาจจะเป็นนัยถึงชะตาซึ่งในตำนานสมัยโบราณ ใช้ไม้ปั่นด้ายเป็นสัญลักษณ์
ภาพนี้มีด้วยกันอย่างน้อยสามภาพที่ เป็นของส่วนบุคคล สองภาพอยู่ในสหรัฐอเมริกา รวมทั้งภาพหนึ่งที่รู้จักกันในชื่อ “พระแม่มารีแลนด์สดาวน์” (The Landsdowne Madonna)
ภาพเขียนต้นฉบับอาจจะเป็นงานที่จ้างโดยฟลอริมุนด์ โรแบร์เตท์องคมนตรีต่างประเทศในพระเจ้าหลุยส์ที่ 12 แห่งฝรั่งเศส
ฉบับบุคคล็อยช์
ภาพ ที่เชื่อกันว่าน่าจะเป็นงานของดา วินชิมากที่สุดเป็นของริชาร์ด สกอตต์ ดยุคแห่งบุคคล็อยช์ที่ 10 (Richard Scott, 10th Duke of Buccleuch) ที่แขวนอยู่ที่ปราสาทดรัมแลนริก (Drumlanrig Castle) ที่ดัมฟรีย์สและกาลลาเวย์ในสกอตแลนด์ จนกระทั่งถูกขโมย
ใน ปี ค.ศ. 2003 ภาพเขียนถูกขโมยโดยโจรสองคน ที่ทำตัวกลืนกับนักท่องเที่ยว แต่ก็ได้คืนมาหลังจากตำรวจเข้าบุกค้นสำนักงานทนายความในกลาสโกว์ในเดือน ตุลาคม ค.ศ. 2007
ซึ่งทางสำนักงานทนายความกล่าวว่า ไม่มีอะไรที่เป็นการกระทำที่ผิดกฎหมายนอกไปจากคำอธิบายที่ไม่น่าตื่นเต้น อะไร มีผู้ถูกจับสี่คนรวมทั้งทนายสองคน จากสองสำนักงานซึ่งกล่าวว่า เป็นแต่เพียงตัวแทนตรวจดูสัญญาระหว่างลูกค้าสองฝ่ายเท่านั้น
(http://1.bp.blogspot.com/-jRvIezStUF0/TV-NRMMnpfI/AAAAAAAAAbs/EZsSYy-iyUo/s1600/madonnayarnwinderbuccleuch.jpg)
-
(http://4.bp.blogspot.com/-r7DuZkhkx8I/TWOnydAZ9DI/AAAAAAAAAb8/6x7FVXoPQB4/s1600/Arezzo_anghiari_Battle_standard_leonardo_da_vinci_paint.jpg)
The Battle of Anghiari
ค.ศ. 1500 ระหว่างนี้เป็นระยะที่ไมเคิลแอนเจโล ศิลปินรุ่นน้องกำลังมีชื่อเสียงโด่งดัง แม้ว่าเลโอนาร์โดจะมีอายุแก่กว่าไมเคิลแอนเจโลถึง 23 ปี แต่บุคคลทั้งสองต่างชอบตีฝีปากคอยกระแหนะกระแหนซึ่งกันและกันอยู่เสมอ ต่างฝ่าย ต่างคิดว่าตนเองมีความสามารถเหนือกว่า ด้วยเหตุนี้ในปี ค.ศ. 1503 ทางคณะ กรรมการบริหารเมืองฟลอเรนซ์ จึงได้จัดให้บุคคลทั้งคู่วาดภาพตกแต่งหอประชุม ในพาลาสโซ เวคคิโอ เคียงกัน โดยกำหนดให้ทั้งสองวาดภาพในเรื่องราวที่เกี่ยวกับ สงครามคล้ายกัน เลโอนาร์โดเลือกเอาเรื่องราว “การรบที่แอนกิอารี่” อันเป็นสงคราม ที่กองทัพฟลอเรนซ์มีชัยชนะเหนือกองทัพของปิซ่า อย่างไรก็ตาม ศิลปินเอกทั้งสอง ต่างวาดไม่เสร็จเหลืองานทิ้งไว้ และเป็นเรื่องน่าเสียดายอย่างยิ่ง เมื่อวาซารี่ได้ทำการ ซ่อมแซม สถานที่แห่งนี้ในปี ค.ศ. 1565 เขาได้ลบทำลายภาพทั้งสอง ในปัจจุบันจึงเหลือแต่เพียงคำเล่าลือกับภาพร่างกระดาษเป็นหลักฐาน
จากภาพร่างที่หลงเหลืออยู่ มีเหตุผลเชื่อถือได้ว่าเลโอนาร์โดได้รับอิทธิพลมาจากผลงาน ประติมากรรมภาพแบนหล่อด้วยโลหะสำริดจากฝีมือของ เบอร์ทอลโด ดิ โจวานนี่ ซึ่งปัจจุบันประติมากรรมชิ้นนี้เก็บรักษาไว้ที่ในบาร์เกลโล เมืองฟลอเรนซ์ เลโอนาร์โด นำเอามาใช้ทั้งด้านการจัดวางองค์ประกอบและท่าทางอันห้าวหาญของนักรบ แต่ได้ดัด แปลงแก้ไขจนมีความงามสง่าน่าพิศวง เซอร์เคนเนธ คลาค ได้เขียนบันทึกไว้ว่า “ภาพร่างผลงานเกี่ยวกับสงครามทั้งของไมเคิลแอนเจโล และเลโอนาร์โด ต่าง เป็นจุด หักเหของศิลปกรรมสมัยเรอนาซอง มันไม่ใช่การกล่าวอย่างไร้เหตุผลจนเกินไปผลงาน ทั้งสองชิ้นต่างมีแนวความคิดริเริ่มสองรูปแบบ ซึ่งศิลปกรรมในคริสต์ศตวรรษที่ 16 ได้พัฒนาก้าวหน้าขึ้นมาสองรูปนี้ คือ บาโรค กับ คลาสสิค
-
(http://2.bp.blogspot.com/-8EkI5Uy5Wu0/TWPgTAP8K9I/AAAAAAAAAcE/Ik3FSn9Rlyk/s1600/Mona_Lisa_EUR.jpg)
Mona Lisa [1503 - 1506]
ในปีเดียว กับที่กำลังวาดภาพประดับผาผนังในพาลาสโซ เวคดิโออยู่นั้น เลโอนาร์โดก็ได้ ลงมือวาดภาพของหญิงสาวคนหนึ่งชื่อ “โมนา ลิซ่า” กล่าวเล่ากันว่า นางแบบมีชื่อจริงว่า “ ลา จิโอคอนดา” เธอเป็นสาวชาวเนเปิล เป็นภริยาของนายธนาคาร ซาโนบี เดล จิโอคอนโด ผู้มั่งคั่ง เลโอนาร์โดวาดภาพสาวงามผู้นี้ครึ่งตัว เห็นใบหน้าเกือบตรงลำตัวบิดเอี้ยวเล็กน้อย มือซ้ายวางอยู่บนที่วางแขนของเก้าอี้ มือด้านขวายกขึ้นมาเกาะกุมมือซ้ายอย่างละมุนละไม เบื้องหลังของโมนา ลิซ่าเป็นทิวทัศน์อันสงบเงียบ มีบรรยากาศเร้นลับและให้อารมณ์ ชวนฝัน มองดูคล้ายกับการจำลองทิวทัศน์ทางแบบภาคเหนือ ของมิลานถิ่นเก่าที่เขา เคยพำนักอยู่นาน เลโอนาร์โดได้ถ่ายทอดและสอดใส่อารมณ์ลงในภาพของหญิงสาว ผู้มีใบหน้าอันงดงามหลายลักษณะ มีทั้งหม่นหมอง เศร้าซึม สงบเสงี่ยม ท้าทาย ร้อนแรง และดูมีความหลังอันสะเทือนใจได้อย่างถึงแก่นแท้ จิตกรได้สร้างรอยยิ้มอันอมตะ เนรมิตดวงตาอันชวนลุ่มหลงไว้ด้วยความสามารถสร้างจินนาการให้ทิวทัศน์คล้าย ดังในฝัน ให้ขุนเขาและแมกไม้ค่อยเลือนรางหายไปในบรรยากาศอันปกคลุมด้วยเมฆหมอก วิธีการวาดทิวทัศน์ในลักษณะนี้ เป็นกรรมวิธีส่วนตัวของเลโอนาร์โดที่คิดค้นขึ้น มีชื่อ เรียกเฉพาะว่า “สฟูมาโต” (Sfumato) นับเป็นการแสดงออกอันก้าวหน้ากว่าการวาด แบบเดิม สามารถช่วยแก้ปัญหาเรื่องมิติใกล้ไกล สร้างบรรยากาศได้ใกล้เคียงกับ ที่เป็นอยู่ในธรรมชาติ และช่วยกระตุ้นอารมณ์จินตนาการแก่ผู้ชมได้อย่างรวดเร็ว
-
ละเอียด ละเมียดละไม น่าชมมากครับ
หลายภาพคุ้นตากันอยู่บ้าง
แต่ภาพที่คุ้นตากันมากที่สุด คงไม่พ้นภาพ โมนา ลิซ่า
:'e:92 :'e:94
-
(http://bp0.blogger.com/_8QiT8Me5_UE/SDO0exg44xI/AAAAAAAAAEM/Hx11inSUHBw/s1600/fly+machine.jpg)
แม้ว่าจะมีผลงานทางศิลปะไม่มากนัก แต่ทุกชิ้นก็เพียงพอต่อการยกย่องว่าเขาคือศิลปินที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคนหนึ่งของโลกเท่าที่โลกมี นอกจากนี้ เขายังได้รับการกล่าวขวัญ ในฐานะนักประดิษฐ์นักค้นคว้าคนสำคัญอีกด้วย แม่ว่าสิ่งประดิษฐ์และการค้นคว้าส่วนมากจะประสบความสำเร็จเล็กน้อย แต่สิ่งเหล่านี้เขาก็ได้ทำได้คิด ในขณะที่คนร่วมสมัยไม่เคยคิดกัน จากหลักฐานสมุดบันทึกและภาพร่างด้วยหมึกกับดินสอ ซึ่งเคยสูญหายไปนานและเพิ่งค้นพบเมื่อปี ค.ศ. 1960 ที่เมืองมาดริด แสดงให้เห็นความสนใจในวิทยาการวิทยาศาสตร์อย่างกว้างขวางและลึกซึ้ง
(http://bp3.blogger.com/_8QiT8Me5_UE/SDO1Dhg44yI/AAAAAAAAAEU/sk4S-a1NTMI/s1600/Leonardo_da_Vinci_Drawing_of_the_Torso_and_the_Arms.jpg)
เลโอนาร์โดอาจไม่ใช่นักคิดตามแนววิทยาศาสตร์คนแรกๆ ของโลก แม้ไม่ได้เป็นผู้กำหนดแนวทางให้แก่วิทยาศาสตร์สมัยใหม่ก็ตาม อย่างน้อยเขาก็ได้ชื่อว่าเป็นผู้ให้การกำเนิดวิธีการศึกษา ที่สำคัญยิ่งแบบหนึ่ง นั่นคือ การศึกษาด้วยวิธีวาดภาพ อันเป็นวิธีการศึกษาและแนวทางการถ่ายทอด จินตนาการด้วยการวาดภาพ ซึ่งในปัจจุบันเป็นที่ยอมรับว่ามีความสำคัญมากวิธีหนึ่ง
เลโอนาร์โดพำนักอยู่ที่ฟลอเรนซ์จนถึงปี ค.ศ. 1508 จากนั้นผู้ครองนครมิลานคนใหม่ ซึ่งเป็นชาวฝรั่งเศส และมีความนิยมยกย่องความสามารถของเขาได้เชื้อเชิญให้กลับเข้า รับราชการในมิลานตามเดิม ประกอบกับเวลานั้นเลโอนาร์โดใช้ชีวิตอยู่ในฟอร์เรนซ์ อย่างไม่เป็นหลักแหล่งและไม่มีงานถาวร จึงตอบรับคำเชิญนี้ ตลอดระยะเวลา การเข้าทำงานในมิลานนี้ครั้งที่สอง ผลงานส่วนใหญ่ที่ได้ทุ่มเทศึกษาค้นคว้า เป็นเรื่อง เกี่ยวข้องกับวิชาการทางด้านวิทยาศาสตร์เสียเป็นส่วนมาก งานชิ้นสำคัญที่เป็นหลัก เป็นฐานได้แก่การออกแบบก่อสร้างคลองส่งน้ำ ซึ่งเขากับฟรานเชสโก เมลชี่ ศิษย์คนสนิท ร่วมมือกัน
ครั้นพอย่างเข้าปี ค.ศ. 1513 เลโอนาร์โดบังเกิดความเบื่อหน่าย ในการทำงานในราชสำนักมิลาน อีกทั้งคงต้องการแสวงหาผู้อุปถัมภ์ให้งานขนาดใหญ่ทำ ในระยะเวลานั้น โอรสองค์หนึ่งของเจ้าชายโรเรนโซ เด เมดิชี่ ซึ่งได้ออกบวช มาตั้งแต่ยังเยาว์ ต่อมาได้รับสถาปนาเป็นสันตะปาปา ทรงพระนามว่า เลโอที่ 10 พระองค์ทรงได้ชื่อว่าเป็นผู้สนับสนุนส่งเสริมศิลปะวิทยาคนสำคัญ เลโอนาร์โดได้ทราบ จึงออกเดินทางออกจากมิลานไปยังโรมเพื่อขอเข้าเฝ้า โดยตั้งความหวังไว้ว่า อาจได้รับ มอบหมายให้ทำงานสำคัญสักชิ้น แต่แล้วก็ต้องทูลลากลับด้วยความผิดหวัง เพราะองค์ สันตะปาปาไม่ได้แลเห็นความมีอัจฉริยะภาพของเขาเลย เขาเดินทางกลับเข้าในมิลาน ตามเดิมเรื่อยมาจนถึงปี ค.ศ. 1516
จากนั้นพระเจ้าฟรานซิสที่ 1 แห่งฝรั่งเศส จึงได้ เชื้อชิญให้เดินทางไปทำงานในราชสำนักของพระองค์ ณ สถานที่แห่งใหม่นี้ แม้ว่าเขาจะสุขกายและได้รับเกียรติยศพอสมควร แต่ยังคงไม่สบายใจเท่าไรนัก ยิ่งกว่านั้น ในชีวิตปัจฉิมวัย นอกจากจะมีจิตใจอันหงอยเหงาแล้วสุขภาพยังเสื่อมโทรม มือและเท้าเป็นอัมพาต เขาได้ถึงแก่กรรมอย่างสงบเมื่อวันที่ 2 พฤษภาคม ค.ศ. 1519 สิริรวมอายุได้ 69 ปี ที่ปราสาทคลูซ์ เมืองอัมบัวส์ ประเทศฝรั่งเศส โดยปราศจากผลงานและความคิดใดๆ ที่พอจะกล่าวได้ว่า มีผลอิทธิพลต่อวงการศิลปกรรมหรือวงการศิลปกรรมหรือวงการอื่นๆ ของฝรั่งเศส ถึงอย่างไรก็ตาม เขายังคงหลงเหลือสมบัติที่ได้มอบให้แก่ประเทศฝรั่งเศส แม้ว่าจะมีเพียงเล็กน้อย แต่ก็ทรงคุณค่ามหาศาล อาทิเช่น ภาพจิตรกรรมชื่อโมนา ลิซ่า ภาพเซนต์จอห์น เดอะแบบติสท์ ภาพแม่พระ พระเยซู และเซนต์แอนน์ ฯลฯ เป็นต้น ผลงานเหล่านี้ล้วนเป็นสิ่งที่เขารักและหวงแหน ถึงขนาดนำติดตัวหอบหิ้วยามต้อง ระเหเร่ร่อน อยู่เสมอ เมลซี่ ศิษย์คนสนิทของผู้ติดตามเขานานปี ได้จารึกคำไว้อาลัยว่า “ มรณกรรมของเขาเป็นสิ่งเศร้าสำหรับคนทุกคน ดูเหมือนว่า การที่จะสร้างคนเช่นนี้ขึ้นมาได้ ดูออกจะเป็นสิ่งนอกเหนือไปจากอำนาจของธรรมชาติ”
เลโอนาร์โดเป็นคนมีใบหน้าคมคายและรูปร่างสง่างาม แม้จะเป็นผู้มีบุคลิกภาพค่อนข้าง จะขี้อาย แต่ก็เป็นคนมีวาจาหลักแหลม เขาถนัดมือซ้าย ชอบเขียนหนังสือด้วยวิธี พลิกแพลง โดยเริ่มต้นเขียนจากด้านขวามาซ้าย และเขียนตัวกลับเวลาต้องการอ่าน ต้องใช้กระจกเงาส่อง จากนั้นจึงอ่านในกระจกอีกทีหนึ่ง ชอบใช้ชีวิตอย่างสำรวยหรูหรา ชอบแต่งกายนำสมัยไม่ซ้ำแบบใคร บูชาการดนตรี ชอบขี่ม้า และรักสัตว์เป็นชีวิตจิตใจ เล่ากันว่า เขามักจะซื้อนกมาปล่อยให้เป็นอิสระอยู่เนืองๆ เขาไม่บริโภคเนื้อสัตว์ เกลียด งานประติมากรรมซ้ำยังดูถูกหาว่าเป็นงานต่ำต้อย เพราะต้องการใช้แรงงาน มากกว่าสมอง เขาอยู่เป็นโสดจนตลอดชีวิต
(http://upic.me/i/km/vitruvianmanvenice.jpg)