-
จากหนังสือที่วิจารณ์บทประพันธ์ของกิมย้ง กลอนที่ว่า จะกล่าวถึงใจความเนื้อหาเกี่ยวกับความรัก ในมังกรหยกภาคสอง
ซึ่งมีเอี้ยก้วยเป็นแกนกลางของความรักหลากหลายรูปแบบ
สู้ทนยอมออมอด ไม่อาจเอื้อม
ทั้งไม่เสื่อมคลายจิตพิสมัย
จะฝังรักสลักรูปไว้ภายใน
ฝากหทัยเทิดเธออยู่..ไม่รู้ลืม
ขยายความนิดนึงกันการเข้าใจผิด สำหรับคนที่ไม่เคยอ่านมังกรหยก ที่ว่ามีเอี้ยก้วยเป็นแกนกลางของความรักหลายรูปแบบน่ะ
คือมีอิสตรีมากมาย ที่เปี่ยมด้วยรูปโฉม สติปัญญา ความรู้ ความสามารถ และน้ำใสใจจริงมาหลงรัก บางรายสละให้แม้ชีวิต
ในสถานการความจำเป็นบีบบังคับต่างๆ แต่ไม่ว่าเหตุ บุคคล กาละ เงื่อนไขอันใด ไม่อาจเปลี่ยนจิตใจเอื้ยก้วยได้ครับ
เดี๋ยวจะนึกว่าพระเอกของเราอยู่กลางดงบุปผาแล้วจะเผลอใจ คำวิจารณ์ที่อธิบายถึงบุคคลิกของเอี้ยก้วยก็คือ "กระทำตามอารมณ์ รักมั่นไม่รู้คลาย" ครับ
ึความรักที่มี มอบให้เธอผู้เดียว กลอนที่ว่า เป็นความคิดของตัวละครหญิงอีกสองราย(เที้ยเอ็ง,เล็กบ้อซัง) ที่มีต่อเอี้ยก้วยครับ
-
ไม่เคยอ่านจริงๆค่ะ แต่คำคมนะคะ
-
ยังคงเกี่ยวกับความรักครับ
รักนี้หากจีรังยั่งยืน ไยต้องอยู่ร่วมกันทุกวันคืน
ประโยคนี้ จากนิยายกำลังภายใน "มฤตยูแก้วผลึก" ผลงานของ อึ้งเอ็ง ผู้ประพันธ์กระบี่ไร้เทียมทานครับ
-
หากเป็น โก้วเล้ง ย่อมมิอาจไม่กล่าวถึง อิสตรี
เรื่องราวในโลกผันแปรไม่แน่นอน จิตใจอิสตรีแปรผันเร็วยิ่งกว่า (ตะขอจำพราก น. 57)
-
ขอเวลา ไปฝึกกำลังภายในเพิ่มเติมก่อน
คัมภีร์เล่มนี้ ได้มาหลายปีแล้ว ยังศึกษาไม่ถึงไหนเลย
(http://bbznet.pukpik.com/images/upload2/devilhand/4LVS20070918121154.jpg)
-
โห...คุณภู มีคัมภีร์ฝึกวิชาซะด้วย ยอดครับ...
จากนิยายจีน เรื่อง เศียรหมู่มังกร ในชุดศาสตราวุธของอุนสุยอัน สองประัโยคสั้นๆครับ
ไม่ได้ครองคู่อยู่ร่วมจะเป็นไร เพียงเคยได้รักผูกพันก็ปราศจากความเสียใจ
-
จากนิยายกำลังภายใน ศึกสายเลือด ของเซียงกัวเตี้ย แปลโดย คุณ ว ณเมืองลุงครับ
ไม่ได้เห็น ถือเป็นวาสนา
ขยายความนิดนึง คือหมายความว่า เห็นแล้วเกิดทุกข์ พบกันแล้วทำใจไม่ได้
สิ่งที่คิดหวังเป็นไปไม่ได้ในความเป็นจริง สุดที่จะฝืนเหตุปัจจัย
ถ้าเป็นอย่างนี้ ก็อย่าได้พบเห็นกันเสียดีกว่า การไม่ได้เห็น จึงต้องถือว่าเป็นวาสนาแล้วครับ
-
แวะมาอ่านแนวความคิดของคุณเจเหน่งบา...ขอคารวะเจ้าค่ะ แสดงว่าชอบอ่านนิยายจีนเหรอคะ..?
เคยมีคนแนะนำให้ใบตองอ่านเหมือนกัน แต่กลัวติดค่ะ เหมือนตอนที่ติดเพชรพระอุมา อ่านจนป่วย เพราะอดนอน
ว่างเป็นไม่ได้ต้องเปิดอ่าน ตอนนี้สะสมไว้เป็นสมบัติส่วนตัวแล้วทั้งสองตอน 48 เล่ม
ไม่ได้เห็น ถือเป็นวาสนา
อ่านที่ขยายความแล้วทำให้นึกถึงเพลง "อย่าเห็นกันดีกว่า" เพราะดีค่ะ
สู้ทนยอมออมอด ไม่อาจเอื้อม
ทั้งไม่เสื่อมคลายจิตพิสมัย
จะฝังรักสลักรูปไว้ภายใน
ฝากหทัยเทิดเธออยู่..ไม่รู้ลืม
ความรักอันบริสุทธิ์อย่างนี้ หายากแล้วค่ะสมัยนี้ แต่เป็นสิ่งที่น่าสรรเสริญอย่างยิ่ง ขอบคุณมากค่ะ
:'e:82 :'e:82 :'e:82 :'e:82
-
ตรอมตรมเพราะรัก...สิ้นเพราะรัก
มาตรว่า่ไร้รัก อยู่ไม่ได้
เช็กเสียวเซียง
จากนิยายของอุนสุยอัน สี่ยอดมือปราบ ตอน ฝ่า่ความตาย
-
ได้อยู่ดีกินดี สวมใส่เสื้อผ้าอาภรณ์ดี นั่นไม่อาจนับเป็นวันเวลาประเสริฐ
ที่สำคัญสุดคือ ต้องดูหัวใจท่านมีความสุขหรือไม่
ขอเพียงหัวใจมีความสุข เรื่องอื่นๆ ต่างมิเป็นที่สำคัญเลย
(โก้วเล้ง , เดชขนนกยูง น. 89)
-
ความสุขเป็นสิ่งที่ประหลาดยิ่ง
หาได้ลดน้อยเพราะท่านแบ่งปันแก่ผู้อื่นไม่
บางครั้ง ท่านยิ่งแบ่งปันแก่ผู้อื่นมากขึ้น ความสุขที่ตนเองได้รับ ก็จะมากยิ่งขึ้น
จากเรื่อง โก้วเล้ง , ดาบมรกต น. 23 – 24
นิยายเรื่องนี้ เป็นนิยายของ โก้วเล้ง เรื่องแรกเลยที่ผมได้เริ่มอ่าน
เป็นนิยายขนาดสั้น เล่มเดียวจบ หยิบมาอ่านซ้ำอีกหลายรอบครับ
http://chinastory.thport.com/lb_nn/nn-17-03.html
ส่วนนิยายจีนเรื่องแรกในชีวิตที่เริ่มอ่านเลย
เป็นเรื่อง กระบี่เผด็จศึก
ตอนอายุราวๆ 12 -13 ขวบ ตอนอยู่ ประถม 5 มั้ง
-
โก้วเล้งบ้างครับ
ความรัก
ความรักคล้ายดั่งน้ำที่อยู่รอบตัวเรา
ยิ่ง กอบเก็บ โอบรัด ยิ่งหนีหายไหลห่างผ่านตัวเราไป
เพียงเรายืนนิ่ง น้ำก็ยังคงล้อมรอบตัวเราไว้
ไม่อาจเป็นเจ้าของ ไม่อาจครอบครอง
ได้เพียงแต่สัมผัสความเย็นฉ่ำชุ่มชื่น เพียงผ่านเลย
เพียงเรียนรู้อยู่ร่วม อย่างเข้าใจ
-
สิ่งล้ำค่าที่สุดในใต้หล้า
ทั้งมิใช่ชื่อเสียง และไม่ใช่ทรัพย์ศฤงคาร
หากแต่เป็นน้ำใจระหว่างคนต่อคน
หากท่านได้มา พึงทะนุถนอมไว้
อย่าได้สร้างความผิดหวัง
..แก่ตนเองและผู้อื่น
เนื่องเพราะ มีแต่บุคคลที่เคยสูญเสียความรัก
จึงทราบว่า
น้ำใจ ควรคู่กับการทะนุถนอมกระไรปานนั้น
หากแม้นสูญเสียมันไป
ต้องเจ็บปวดรวดร้าวเพียงใด
เงียบเหงาเปล่าเปลี่ยวปานไหน..
อันนี้จากเรื่อง วีรบุรุัษสำราญ ของโก้วเล้งครับ
-
ยังคงเป็นโก้วเล้งอยู่ครับ
แง่มุม
ตัวเม่นมีแต่หนาม ไม่มีขน เมื่อฤดูหนาวได้แต่คลอเคลียกันหาความอบอุ่น และมักทิ่มแทงถูกอีกฝ่ายหนึ่ง
"พวกเราพึ่งพิงกัน มาตรแม้นไม่หนาว แต่ก็เจ็บปวด ไม่พึ่งพิงกัน แม้ไม่เจ็บปวด แต่ก็เหน็บหนาว" นี่เป็นคำกล่าวชนิดหนึ่ง
"พวกเราพึ่งพิงกัน แม้เจ็บปวดอยู่บ้าง แต่ก็ไม่หนาวเหน็บ ไม่พึ่งพิงกันแม้หนาวเหน็บอยู่บ้าง แต่ก็ไม่เจ็บปวด" นี่ก็เป็นคำกล่าวอีกชนิดหนึ่ง
คนเราเป็นเช่นเดียวกับเม่น บางครั้งมองโลกในแง่เศร้า บางครั้งมองโลกในแง่สุข
บางครั้งเพียงนึกถึงด้านความเจ็บปวด ลืมเลือนว่าในชีวิตจะอย่างไรยังมีความสุข
-
(http://upic.me/i/yp/kzxcw.jpg) (http://upic.me/show/32821584)
คนผู้หนึ่งหากทราบว่า
ตนมีสหายที่แท้จริง
ยืนหยัดอยู่ฝ่ายมัน
ร่วมเป็นร่วมตาย ต่อต้านอุปสรรคด้วย
มันจะแปรเปลี่ยนเป็นกล้าแข็งขึ้น
เชื่อมั่นในตนเองขึ้น
ภาพ และข้อความ จากหนังสือ "ดั้นด้นหาคุณธรรม" โดย ผู้ใช้นามปากกา คนโบราณ
จัดจำหน่ายโดย สำนักพิมพ์ดอกหญ้า เมื่อกุมภาพันธ์ ๒๕๓๑ ครับ
เนื้อความ มาจากหนังสือนิยายกำลังภายในเรื่องวีรบุรุษสำราญ ผลงานของ โก้วเล้ง..มังกรโบราณกาลผู้ล่วงลับ
-
ความคิดคืออะไร
ท่านกระทำผิดประการหนึ่ง ท่าน "คิด" ว่าจะไม่ "คิดถึง" มัน
ท่านรักคนผู้หนึ่ง คนผู้นั้นทอดทิ้งท่าน ท่านสาบานว่าจะไม่ "คิดถึง" คนผู้นี้อีก
...แต่ทุกครั้ง
ที่ท่านโดดเดี่ยวลำพัง พลิกกระสับกระส่าย นอนไม่หลับ
เรื่องที่ท่านไม่อยากคิดถึง คนที่ท่านไม่อยากนึกถึง จะวนเวียนอยู่ในสมองท่านในบัดดล
มนุษย์เหตุใดจึงคิดถึงเรื่องที่ไม่สมควรคิด นี่ใช่เป็นหนึ่งในความเศร้าของมวลมนุษย์หรือไม่
-
กระบี่ที่ฆ่าคนเพียงนับเป็นอาวุธคมกล้า
กระบี่ที่อโหสิถืือเป็นเทพศัสตรา
จูกัวะซิงแซ กล่าวกับ มังกรเก้าปรากฎเช็กเสียวเซียง
ในสี่ยอดมือปราบ ตอน ฝ่าความตาย งานเขียนของ อุนสุยอัน
-
ทั้งคุณหมอภู ทั้งคุณแหน่ง ล้วนเป็นผู้ชำชองหนังจีนแห่งยุค นับถือ นับถือ :'e:133 :'e:133 :'e:133 ไว้มีโอกาสจะมาร่วมขบวนด้วยครับ ตอนนี้นึกรัยไม่ออก แบบความจำมันเริ่มถดถอยแล้วครับ ... ขอบคุณสำหรับสาระดี ๆ ครับ :'e:92
-
สวัสดีครับทุกท่าน
อ่านข้อความของคุณภูฤดูเกี่ยวกับเรื่องกระบี่เผด็จศึกแล้วก็ให้นึกถึงความหลัง เรื่องนี้ถือเป็นเรื่องแรกที่ผมซื้ออัพเดทกับหนังสือออก(ราวปี2518) นอกนั้นจะซื้อรุ่นตกรุ่นมาหมดตอนนั้นหนังสือรุ่นอัพเดทปกอ่อนจะขายเล่มแรกรุ่นทดลองอ่าน1.50บาท ส่วนเล่มถัดไปจะเล่มละ3.00บาท ว.ณเมืองลุงก็จะเป็นของประพันธ์สาส์น ส่วนน.นพรัตน์จะบันดาลสาส์น โดยมากผมจะชอบว.ณ เมืองลุงมากกว่า แต่พยามยามอ่านเรื่องแรกจอมมารมือโลหิต ไม่จบซักที กลับไปอ่านจบเรื่องแรกเรื่องหุบเขาเลือดของน.นพรัตน์แทน ส่วนคำคมสำนวนกำลังภายในเท่าที่นึกออกก็คือ
"วาดเสือวาดมังกรยากจะวาดกระดูก"
"บุรูษมีบ้างมิอาจทำ มีบ้างมิอาจไม่ทำ"
"ใจแคบมิใช่วิญญูชน ไร้พิษใช่ชายชาติ"
"ตัวมันเองไม่ผิด แต่ผิดที่มีหยกติดตัว"
เบาะเท่าที่พอนึกได้ก่อน
-
บทกลอนและก็คำคมจากนิยายกำลังภายในที่ทุกท่านนำมาวางนับว่ามีค่าต่อข้าพเจ้ายิ่งนัก
แต่ก่อนเมื่อวัยเยาว์ผมเองก็เคยลุ่มหลงอ่านจนถึงตีสอง เรื่องแรกที่อ่านคือ ธรณีประลัย แปล
โดย ว ณ เมืองลุง ส่วนคำคมจากเรื่องนี้เท่าที่จำได้รู้สึกจะเป็นคำว่า หัวร่อมิออก ร่ำไห้มิได้
ต่อมาก็มีเรื่อง อินทรีผงาดฟ้า ของ น นพรัตน์ เรื่องนี้ติดตามอ่านจากนสพ.ไทยรัฐ คำคมที่
กินใจจากเรื่องนี้มีเยอะแยะแต่จำมิได้ซะแล้วจำได้แต่ตอนที่พระเอกของเราซึ่งเริ่มจะแตกเนื้อหนุ่ม
พอเจอสาวสวย(ไม่แน่ใจว่าเป็นนางเอกหรือเปล่า)เขาจะบรรยายว่า หัวใจของปึงน้อยก็โบยบิน
(จำผิดขออภัย) ถ้าท่านใดมีคำคมจากนิยายเรื่องอื่นๆกรุณานำมาแชร์กันด้วยนะครับ ขอบคุณครับ
-
บทกลอน มองจันทร์ใจล่องลอย ของจอมกวีเตียเก้าเล้ง สม้ยราชวงศ์ถัง(พ.ศ.๑๑๖๐ - ๑๔๕๐)
จันทร์กระจ่างกลางสมุทร
สุดขอบฟ้าร่วมยามนี้
คนรักตัดพ้อใต้ราตรี
ปั่นป่วนฤดีคะนึงหา
เทียนดับประกายราตรีนวลปลั่ง
น้ำค้างพร่างพรมภูษา
มือเรียวงามหยิบยื่นให้
ยังฝันใฝ่ความหฤหรรษ์
วิกาลยาวนานว้าเหว่ มีแต่จันทร์กระจ่างสาดส่องเป็นพันลี้
สุดขอบฟ้าอยู่เป็นเพื่อน ความคะนึงหาผูกมัดจิตใจ ไหนเลยข่มตาหลับใหลได้
ดับเทียน..เนื่องเพราะประกายราตรีกระจ่างจ้าอยู่แล้ว
น้ำค้างพรมพร่างเพราะคนอยู่นอกเคหะสถาน ยืนจับเจ่าอยู่กลางวิกาล
รัตติกาลดาวเดือนเกลื่อนฟ้า... ยอมกรำน้ำค้างเืพื่อผู้ใด..
ขอบคุณ ข้อมูลจากนิยายกำลังภายใน มฤตยูแก้วผลึก บทประพันธ์ของ อึ้งเอ็ง ถ่ายทอดเป็นภาษาไทยโดย น.นพรัตน์
-
อิสตรีนางหนึ่งหากคิดเป็นภรรยาอันเลอเลิศ ได้รับคำชมเชยจากทุกผู้คน
ขณะอยู่เบื้องหน้าสหายของคู่หมั้นหมายหรือสามี
ใบหน้าสมควรประดับด้วยรอยแย้มยิ้มตลอดเวลา
(จับอิดนึ้ง เล่ม 2 น. 613)