เพลงพักใจดอทเน็ต
สัพเพเหระ => เป็นนักเลงกลอนอย่านอนเปล่า => ข้อความที่เริ่มโดย: ชบาบาน ที่ 24/เม.ย./13 10:58น.
-
เธอดังเปลวตะวันอันอบอุ่น
ริ้วละมุนลูบกายคล้ายปลอบขวัญ
เช่นสายลมระรินพาผกาพันธ์
โชยกลิ่นอันหวลหอมย้อมเยือนใจ
เธอเหมือนน้ำฉ่ำเย็นเป็นหยดทิพย์
ยามดื่มจิบผ่อนกระหายได้อาศัย
เธอเหมือนดาวพราวพร่างกลางฟ้าไกล
หยาดโยงใยให้ดินถวิลดาว
เธอดังดอกไม้ฟ้ามาจากสรวง
กลีบสวยร่วงพลิ้วพรมกลางลมหนาว
ค่าสุดสูงกว่าทองผ่องสกาว
ประกายวาวแวมพ้อล้อตายล
ใจหมกมุ่นครุ่นคิดเป็นนิจสิน
แสนถวิลสวาทหวังช่างสับสน
มันทดท้อระทมใจให้ทุกข์ทน
เหมือนต้องมนตราสาปตราบนิรันดร์
ความเคยคุ้นข้ามปีที่ประสบ
ไม่อาจลบจากใจที่ใฝ่ฝัน
นี่จักทำใจอย่างไรกัน
เมื่อเธอนั้นให้แค่เพื่อน....เหมือนเช่นเดิม.
-
ผู้หยิงคนนี้คงสวยหยดย้อยหยาดเยิ้ม :'e:37..อ่านแล้วนึกถึงภาพเลยครับลุงชบาบาน..แต่สุดท้ายบอกให้แค่เพื่อนเหมือนเช่นเดิม...จริงๆน่าจะมากกว่าคำว่าเพื่อน :'e:56
-
ขอบคุณที่ให้ความเห็นมา แสดงว่าท่านตู่ ลำพูน ก็สนในวรรณศิลป์
-
ความรักเช่นเพื่อน จะยาวนานกว่าความรักฉันท์ชู้สาว
-
น่าจะจริง ตามที่ท่านลุงชัยว่า