เพลงพักใจดอทเน็ต
สัพเพเหระ => เป็นนักเลงกลอนอย่านอนเปล่า => ข้อความที่เริ่มโดย: ชบาบาน ที่ 26/ก.พ./13 12:38น.
-
ลมทะเลเย็นชื่นในคืนหนึ่ง
หัวใจซึ่งปวดเจ็บต้องเหน็บหนาว
ในลำเรือเรื่อแสงแห่งแววดาว
พรายน้ำพราวพริ้งละมุนพออุ่นตา
กลบชีวิตหมองหม่นของคนยาก
สู้ลำบากทุกเกาะแก่งแสวงหา
ต้องทุกข์ท้อกลางทะเลเร่หาปลา
หวังหล่อเลี้ยงชีวาในนาคร
ทั้งครอบครัวตัวน้อยคอยพ่ออยู่
หวังคืนสู่เหย้าน้อยลูกคอยอ้อน
คราคืนค่ำวิบวับหลับตานอน
ผจงพรผ่านสายพระพายโชย
ฝากมนต์ทิพย์จิบแก้มน้อยแย้มยิ้ม
ใสอวบอิ่มเปล่งแดงไม่แห้งโหย
หัวใจพ่อเสน่หาไม่ราโรย
ไม่โอดโอยความยุ่งยากและตรากตรำ
ลมทะเลเย็นชื่นค่อนคืนแล้ว
น้ำค้างแก้วพร่างฟ้ามาพรมพร่ำ
เอนกายหลบซบหลับกับความจำ
ดื่มและด่ำถึงตัวน้อยจนผลอยไป.
-
เป็นความผิดพลาดครั้งยิ่งใหญ่ของกระผม สัมผัสบทต่อบทในระบำดาวไม่ถูกต้อง กราบขอบคุณท่าน"รุ่นโบราณ" ที่เมตตาทักท้วง
นี่แหละน้ำใจของคนในวงการกวีวรรค กระผมเลยลบทิ้งและแทนที่ด้วย"ทะเลอารมณ์" กราบกรานขออภัยท่านวัฒนาด้วยขอรับ
คราวหน้าคราวหลังจะระมัดระวังยิ่งกว่านี้
-
แอบทักท้วงด้วยห่วงใยใช่ตำหนิ
ไยพี่มิแก้ไขในคำแผลง
"ระบำดาว"พลาดไปไม่รุนแรง
เสียดายต้องทำแท้งเสียของไป
ได้"ทะเลอารมณ์"มาชมชื่น
แม้ขมขื่นฝืนไปไม่หวั่นไหว
ความหวังรอริมนทีจึงมีใจ
ดังดาวเหนือนำให้ไปถูกทิศ
ระเรียงร้อยถ้อยคำด้วยน้ำหมึก
จารึกไว้จากใจพ่อขอก่อกิจ
เลี้ยงครอบครัวห่างไกลหลายชีวิต
เจ้ายาจิตขวัญพ่อจงรอคอย
-
กราบคารวะท่านรุ่นโบราณ และท่านวัฒนา กระผมคงพลั้งเผลอไปเนื่องจากเบลอเพราะความชราเป็นเหตุก็ได้ ทั้งสองท่านเป็นปิยะมิตรทางวรรณศิลป์
ช่วยเมตตาทักท้วงต่อไปนะขอรับ เป็นเรื่องดีทีเดียว การปล่อยให้ความไม่ถูกต้องให้ดำรงอยู่เป็นเรื่องไม่ดีเอามากๆ ขอบพระคุณอีกครั้งขอรับ
-
แว่ะมาให้กำลังใจครับ
-
ขอบคุณท่าน ตู่ ลำพูน มากๆขอรับ ที่แวะเวียนมาเยี่ยมเยียน เชิญร้อยกรองมาบ้างสิขอรับ
-
...นี่แหละๆ บทกวีแนวนี้แหละ ที่ผมชอบ ธรรมชาติ สอดใส่ด้วยความเหงา เศร้า...ขอบคุณท่านชบาบานมากครับ ที่นำ้น้ำเพชรแห่งอารมณ์มาฝาก รวมถึง"ท่านรุ่นโบราณ" ด้วย ที่ท้วงติงด้วยความเมตตา
-
ท่านลุงชัย มีเมตตาให้กำลังใจกันเสมอมา ขอบพระคุณขอรับ