เพิ่งทราบจริงๆ ครับ ว่าอาจารย์ ส.ลือเนตร ถึงแก่กรรมแล้ว
ครั้งหนึ่งท่านเคยให้เกียรติมาสัมภาษณ์ผมถึงที่ทำงาน
ทั้งๆ ที่ผมเป็นคนเปิดเพลงลูกทุ่งบ้านนอกที่ไม่ได้มีชื่อเสียงอะไร
หลังจากนั้นท่านก็กรุณาส่งซีดีเพลงมาให้แนะนำกันเป็นระยะๆ
ยังนึกขอบคุณว่าท่านยังอุตส่าห์นึกถึงลูกหมาลูกแมวอย่างเรา
และคิดอยู่ว่ามีโอกาสเมื่อไรจะไปกราบขอบพระคุณ
มาทราบข่าวจากพี่บุญมาว่าท่านเสียแล้วก็วันนี้เอง
เสียใจกับครอบครัวของท่านด้วยครับ
หลายเพลงที่ท่านแต่ง มีคุณค่าไม่น้อย
ทั้งเนื้อหาและเชิงวรรณศิลป์
ไม่ว่าจะเป็นเพลงดังหรือไม่ก็ตาม....
สวรรค์ชั้นลูกทุ่ง คงอวลฟุ้งด้วยไอฟาง
ลมโรยโบยเบาบาง โบกบอนบัวเพียงเบนใบ
ธารใสคงไหลรี่ แต่พงพีอันโพ้นไกล
คุ้งฟ้าคงอำไพ ขลิบรุ้งพรายลงชายน้ำ
หมอกรุ่งคงฟุ้งขาว แดดแรกเช้าคงวับวาม
ลั่นทมคงผลิงาม หอมห้อมอยู่มิรู้คลาย
ที่นั้นเหล่าครูเพลง คงครื้นเครงไม่ว่างวาย
เก็บงามอันรอบกาย มาก่อเพลงประเลงร้อง
สานถ้อยเป็นเสียงทิพย์ แลเลิศลิบด้วยทำนอง
รื่นล้ำในคำกรอง อยู่เช่นนั้นนิรันดร์เอย.
กาพย์ยานี ๑๑ ครับ พี่สมพร
เขียนง่ายกว่ากลอนแปดเยอะ
ผมก็หัดๆ พอถูๆ แถกๆ ไปได้ประมาณนี้แหละครับ
ถ้าพอฟังได้ก็ยินดี
อันนี้เป็นสวรรค์นักเพลงลูกทุ่ง ในจินตนาการผมครับ
คิดว่าครูท่านทั้งหลาย
ทั้งฝ่ายเนื้อ ทำนอง ร้อง เรียบเรียง นักดนตรี
ไปตลอดถึงคนฟัง
ท่านคงไปครื้นเครงกันอยู่ที่นั่น
วันนึงเราก็อาจไปอยู่ที่นั้นบ้างเหมือนกัน...