เพลงพักใจดอทเน็ต
สัพเพเหระ => เป็นนักเลงกลอนอย่านอนเปล่า => ข้อความที่เริ่มโดย: rungsee ที่ 24/ก.ค./17 23:17น.
-
:'e:101
ใจอ่อน
สายตาคือสื่อประสบพบครั้งแรก สิ่งแปลกแปลกเกิดในหัวใจฉัน
ความรู้สึกนึกคิดจิตสัมพันธ์ เธอผู้นั้นเหมือนมีมนต์จนต้องตา
สำรวจใจลองดูความรู้สึก ตั้งประเด็นตื้น-ลึกแยกศึกษา
หัวใจเธอฉันอยากเห็นเช่นกายา เพราะเห็นหน้ากันอยู่มิรู้ใจ
กลัวความสวยทำให้ใจฉันอ่อน ดั่งไฟร้อนคอยรนจนมอดไหม้
ตกหลุมรักความสวยเธอจนเผลอไป ฉันหวั่นไหวใจแตกแรกพบเธอ
ไม่เคยนึกสักนิดจะคิดรัก ฉันคอยตักเตือนตนอยู่รู้เสมอ
เหมือนกาต่างจากหงส์แค่คงเพ้อ คิดเผยอเด็ดดอกฟ้ามาเปื้อนดิน
มีกำแพงกั้นแรงรักจักปีนข้าม มีขวากหนามกองไฟไม่ถวิล
มีฟ้ากว้างขวางอยู่สู้โบยบิน ไม่เคยสิ้นพยายามเพื่อความรัก
เป็นเพราะฉันใจแตกรักแรกพบ รู้สึกตัวใจสยบซบแทบตัก
โกรธตัวเองทำไมใจอ่อนนัก มิรู้จักระวังตัวและหัวใจ
:'e:108
-
สำนวนกลอนหวานละมุนดีจัง เหมือนนักกลอนยุคเก่าๆ
ที่หาได้ยากในยุคนี้ แต่งกลอนได้น่าอ่านมากๆเลยครับ :'e:93
-
:'e:101
ขอบคุณครับ
เวลาเจอหมวย สาว ขาว อึ๋ม ก็อดใจอ่อนไม่ได้
:'e:122 :'e:102
-
psi200 บทกลอนแต่งได้เพราะดีครับ และสำนวนที่ใช้ก็เป็นแบบเข้าใจง่าย ไม่เหมือนสำนวนกวี ที่ยากขึ้นไปอีก อ่านแล้วดูเหมือนเป็นคนอ่อนไหวง่ายในเรื่องของความรักนะ นะครับ อิ อิ ขอบคุณที่แต่งมาให้ได้อ่านกัน พลอยให้ผมหวั่นไหวไปด้วย ขอบคุณครับ :'e:93
-
ดีเลยขอรับ มาวางบ่อยๆนะขอรับกระผม หน้ากลอนนี่ออกจะไม่ค่อยมีคนเข้ามา