(กฎแห่งกรรม) ต้องกลืนกล้ำ ใช้(กรรมเก่า) เมื่อ(คอยเขา) (เก็บรัก)เร้า (กลัวรัก)หาย
(กรุณาลาก่อน) จะจากไกล (คนสองใจ) ไม่ส่งข่าว (คนใจเดียว)
(คนใจดำ) ทำอะไร (ใครไม่รู้) (คนใจดี) คอยอยู่ ใจซู่เสียว
เจ้า(ขวัญเรียม) (คงมีวัน) เจอกันเชียว จะเผ้าปลูก (กุหลาบเขียว) คอยคร่ำ(ครวญ)
(คิดจะปลูกต้นรัก) สักหนึ่งกอ (อยากฝัน)ต่อ (คืนนี้)หนอ จิตผันผวน
ด้วย(ความรักคับอก)ฉัน จนรัญจวน ลมพัดหวล (กลิ่นปทุม) มารุมเร้า
หวั่น(คืนนี้) (คนหลายใจ) เร่(ขายกอด) (คุณเจ้าขา) ขอให้รอด จนถึงเช้า
(ความหนาวในฤดูร้อน) ไม่บรรเทา (ความรักของฉัน)เศร้า เพราะห่างเธอ
ป่านนี้คง เป็น(ขวัญใจนีกเรียน)นอก ทิ้งให้เรา ช้ำชอก และพร่ำเพ้อ
หลง(คอยวันวิวาห์) จนตาเบลอ เมื่อรักเก้อ คง(เข็ดไปจนตาย)
เพราะ(ใกล้เกลือกินด่าง) จึงร้างคู่ (คลื่นรักฝังใจ)อยู่ รู้ก็สาย
หากเธอยัง เมตตาอยู่ มิรู้คลาย (ขอให้ฉันตายใกล้เธอ)
นับแล้ว ได้แค่ 32 ยังขาดเพลง ไร บ่องตง ไม่รู้เน้อ :'e:101
ดึกแล้ว ตาก็ลาย หาไม่เจอ ชักเริ่มเบลอ ขอจบกลอน ก่อนนะคุณ