สัพเพเหระ > เป็นนักเลงกลอนอย่านอนเปล่า
เป็นนักกลอนอย่านอนเปล่า
ฺbest cheangrai:
:'e:77 :'e:77 :'e:77
ช้าอยู่ใย ได้ยินเสียง สำเนียงก้อง
มีใหม่ห้อง กลอนเสนาะ เพราะหนักหนา
ท่านผู้ใหญ่ ใจดี มีเมตตา
เปิดห้องท้า อย่านอนเฉย กันเลยเรา
คนรูปหล่อ น่าใส ใจสปอร์ต
ขออ้อนออด นำคำหวาน น้ำตาลเฉา
ยิ่งกว่าอ้อย ยิ่งกว่าตาล หวานไม่เบา
โถ่ตัวเรา ดันลืมไป แต่งไม่เป็น
หมู:
แต่งไม่เป็น หรือว่า ไม่กล้าแต่ง
หรือว่ากลัว ออกแรง ถ้ามีคู่
อายุก็ ขนาดนี้ น่าลองดู
มองหาคู่ สักคน มาเคียงกาย
จะได้รู้ ว่ามีสุข อย่างสร้างสรรค์
จะได้รู้ ว่าสวรรค์ อยู่ตรงไหน
จะได้รู้ ว่านรก อยู่ถัดไป
จะได้เป็น ชาติชาย ที่ปวดกบาล
นะน้องเบส :'e:37 :'e:37
พี่ๆ เขาผ่านมาเยอะแล้ว ซาบซึ้่งดี
ประสิทธิ์:
สองโกลบอล มาก่อน ไม่นอนเปล่า
ทำให้เรา มัวนอนเกา อยู่ไม่ได้
แม้นวิชา ยังมีน้อย ด้อยกว่าใคร
ก็จำใจ ต้องออกมา ว่าเป็นกลอน
แหมจารย์ชิน ช่างใจดี ที่เปิดห้อง
รู้ว่าต้อง มีคนพัก เหมือนนักสอน
ช่างรู้ใจ ว่าบ้านเรา มีนักกลอน
ที่มาก่อน นั่นแหละพี่ มีวิชา
แม้นซือแป๋ เรียกอาจารย์ นั่นแหละเขา
พี่สมภพ ของเรา ใช่ใครหนา
มีฝีมือ เรื่องเพลงเก่า เล่ากันมา
เรื่องเขียนกลอน ก็ใช่ว่า ด้อยกว่าใคร
อาจารย์เบส ก็ใช่ย่อย เรื่องเจ้าชู้
บอกว่าครู ก็เป็นมา อย่าสงสัย
ใช้บทกลอน ร่ายเพลงยาว ผูกมัดใจ
สาวบ้านไกล ยังยอมรับ จับแต่งงาน
:'e:77 :'e:77 :'e:77
ฺbest cheangrai:
แต่งไม่เป็น ก็ไม่ใช่ จะไม่รู้
เคยไปอยู่ มาแล้ว แหละสวรรค์
นรกใหญ่ ก็เคยไป มาเหมือนกัน
เพราะผมนั้น พาหนีมา จะบ้าตาย
เธอเคยเป็น เทพธิดา แสนน่ารัก
ถึงมุกหัก เปลี่ยนไปเป็น เช่นมารร้าย
บีบบังคับ คอยกำหนด หมดเชิงชาย
เป็นดังไฟ ที่คอยเผา เร่าร้อนรน
ตัดสินใจ เดินห่าง ต่างทางฝัน
เราคบกัน เพราะชิดไกล้ รักไม่สน
อยู่กับเรา เธอมีเขา อีกทั้งคน
จึงดั้นด้น หนีมาตาย ที่ปลายทาง
หากวันนั้น ไม่ได้มี พี่ทุกท่าน
ช่วยผลักดัน ให้ยืนอยู่ สู่รุ่งสาง
คงไม่มี วันฟ้าใส ให้ส่องทาง
ชีวิตดัง ล่องลอยไป ไม่หวนคืน
:'e:92 :'e:92 :'e:92 :'e:92 :'e:92 :'e:92
บางนรา:
:'e:69 มาเป็นกองเชียร์คร่า..แต่งมายเป็นแต่ชอบอ่าน 55.. :'e:68
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[#] หน้าถัดไป
[*] หน้าที่แล้ว
Go to full version