ภูระเริง (คนละคนกับ ภูวดี ,ภูฤดี, และภูอันดา นะครับ)..
หนุ่มวัยฉกรรจ์ ครบเครื่องประเภทรูปหล่อ พ่อรวย น้ำบวยใหญ่..สาว ๆ หลงไหลกันทั้งเมือง ..
วันหนึ่งมีธุระต้องไปพักแรมต่างจังหวัด หลังจากเข้าห้องหับ ทำธุระเรียบร้อยแล้วก็รู้สึกว่ายังขาดอะไรไปสักอย่างสำหรับหนุ่ม ๆ วัยนี้...
จึงเดินลงมาหาพนักงานที่เคาน์เตอร์ ซึ่งสาวเจ้ากำลังลังก้มหน้าก้มตา กับเอกสารตรงหน้าอยู่
ภูระเริง
" เอ่อ..น้องครับ..อ่า ..อ่า..แถวนี้ พอจะมีสาว อ่า ..สาว ๆ อย่างว่า ไว้บริการ..บ้างไหม ครับ "สาวเจ้ากำลังเครียด ๆ ยุ่ง ๆ อยู่ ตอบอย่าง ไม่พอใจว่า
"ไม่มีขะ..ไม่มี ๆ ๆ ที่นี้ บ้านนี้ เมืองนี้ คนเขา ธรรมมะ ธรรมโมกัน อยู่ในศิลในธรรม ประพฤติแต่สิ่งดี ๆ คิดดี พูดดี ทำดี กันทั้งเมือง มานานแล้ว เรื่องเหล่านี้..
บ้านนี้ เมืองนี้ ...ไม่มีขะ (ยังเสียงแข็งไม่หยุด..) คุ๊ณ" ว่าไปแล้วก็โล่งอก(อันใหญ่ )..ที่ได้ปล่อยมาเป็นชุด..และงานตรงหน้าเสร็จพอดี....จึงเงยหน้าขึ้นมามอง หนุ่มภู (ชื่อเล่นบังเอิญเหมือนกันกับท่านภู..ทั้ง 3 ครับ)
พอเจอใบหน้าที่โครตร หล่อเหลา เอาการ และหุ่นดี...ตรงสเป็ค ทุกอย่าง สาวเจ้าแทบอ่อน ระโรย ทันทีทันใด..เกิดอาการ..อย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน จนยากที่จะห้ามใจได้
บิดซ้าย บิดขาว ชม้าย ชายตา มองไปทางหนุ่มภู ของเรา แล้วก็หลุดออกมาว่า
"เอ่อ..เออ..พอดี หนูไม่ใช่คนแถวนี้...นะคะ" 
หัวข้อ: หนูไม่ใช่คนแถวนี้..นะคะ (อ่าน 395 ครั้ง)
คุณมีสิทธิที่จะทำซ้ำ แก้ไข จำหน่ายจ่ายแจก กับข้อความและรูปภาพทั้งหมดที่ปรากฎบนเว็บไซต์นี้ แต่ต้องอ้างอิงกลับมายังที่นี่