ขำขัน...ใครเจ๋งกว่า

[จ้อง]

• Bookmark
• Permalink
• Tweet
• Share
• PM

กาลครั้งหนึ่ง มีชายสามคนนั่งเครื่องบินจะไปไหนกันก็ไม่รู้
แต่ละคนมาดเท่มาดดีคุยกันเสียงดัง

คนที่ 1 > นี่ถ้าผมโยนแบงค์ร้อยลงไป พวกชาวบ้านคงวิ่งแย่งกัน แล้วพวกเขาจะคิดถึงผม
คนที่ 2 > ผมจะทิ้งใบละห้าร้อยลงไป พวกนั้นคงวิ่งไล่แยงเก็บ แล้วพวกเขาจะคิดถึงผมมากกว่า
คนที่ 3 > ผมล่ะไม่เคยหว่านแบบนั้น ผมโยนแบงค์พันเป็นกล่อง ๆ ลงไป
            พวกนั้นคงตาโตแย่งกัน แล้วพวกเขาจะคิดถึงผมมากกว่าใคร

ทั้งสามคนก็หัวร่อชอบใจในความใจป้ำเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ของพวกเขา
พลันก็มีเสียงนักบินสอดแทรกขึ้นมา

นักบิน > นี่ถ้าผมดิ่งพสุธาสละเครื่องบิน
           พวกชาวบ้านก็คงคิดถึงผมมากถึงมากที่สุดเรยยยย

ชายสามคน > ฿@#$&

 

[พี]

• PM

คงแน่นอนครับ คนจะพูดถึงไม่ขาดเลยเชียวแหละ 

[ภุชงค์]

• PM

บอกได้เลยครับว่าถ้านักบินทำอย่างนั้นจริงๆทั้ง 3 คนไม่มีโอกาศได้โยนแบงค์อะไรเลย..โห..น่าสงสารจัง ไม่ได้มีโอกาสโม้อีกเลยยยย

[พรรณราย]

• PM

ขำขำเรื่องนี้น่าจะสะท้อนสังคมนิด ๆ
สามคนนั้นพอได้ยินนักบินบอกสละเครื่องบินคงหนาวเข้ากระดูกดำเรย  อิอิอิ

 
 

[ฉัตรเจริญ]

• PM

คุณ"จ้อง" เล่นสละเครื่องบินเลยเรอะ   ใจเด็ดแท้

[จ้อง]

• PM

เป็นนิทานขำขำน่ะครับ
นักบินคงรำคาญพวกชอบหว่านเงินใส่ชาวบ้านมั้ง

ท่านพี ขอบคุณมากที่ให้กำลังใจ
ท่านภุชงค์ คิดว่านักบินจะกล้าพอไหมล่ะ
ท่านพรรณราย อย่าไปดูถูกคนเหล่านั้นเชียว เขามีอะไรที่เรา "เข็มขัดสั้น"
ท่านฉัตรเจริญ วาดภาพให้เราเป็นนักบินเราเก่งขนาดนั้นเชียว อิอิ

ขอบคุณมักมากครับ จะหามาเล่าอีก ต่ออายุเนาะ
 

[นักเพลงคนจน]

• PM

อ่านแล้วนึกว่าหว่านจริง ที่แท้ก็ถ้า....... นักบินคงหมั่นไส้อะนะ

[น้องดา]

• PM

โอ้ยโหย๋ว อย่านะอย่าดิ่งพสุธานะขอร้อง555555+