ที่ไป..กระดูกกะโหลกแม่นาค

[ภูฤดี]

• Bookmark
• Permalink
• Tweet
• Share
• PM

เนื้อความแค่สั้นๆนะครับ

คุณหญิง ด็อกเตอร์วินิตา (วินิจฉัยกุล) ดิถียนต์ เจ้าของนามปากกา ว.วินิจฉัยกุล และ แก้วเก้า
ได้รับแรงบันดาลใจจากคำบอกเล่าเกี่ยวกับเกร็ดพระประวัติส่วนหนึ่ง ของพระเจ้าบรมวงศ์เธอ
พระองค์เจ้าอาภากร กรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ โดยผู้เล่าคือ น.ต.ภากร  ศุภชลาศัย ร.น.
ซึ่งเป็นหลานตาของเสด็จเตี่ยกรมหลวงชุมพร

...มีของขลังหลายอย่างบนตำหนัก รวมถึงกะโหลกของนางนาคพระโขนง ซึ่งก่อนกรมหลวงชุมพรสิ้นพระชนม์
ทรงมอบของพวกนี้ให้พระธิดาองค์ใหญ่(ซึ่งเป็นมารดาของผู้เล่า) น้ำไปถ่วงทิ้งน้ำที่ปากอ่าวให้หมด
เพราะไม่มีใ่ครมีวิชา มีบารมีพอจะครอบครองได้อีก

หลังจากทิ้งของจมหายไปในน้ำ ก็เห็นควันสีเทาหม่นลอยพลุ่งขึ้นจากพื้นน้ำแลเห็นถนัด
ราวกับใครเผาอะไรให้เห็นตรงหน้า กลุ่มควันไม่ใหญ่นัก แต่ก็เห็นชัดว่า มันม้วนเป็นเกลียว
ขึ้นมาพ้นผิวคลื่น แตกกระจายเมื่อลมพัดปะทะ แล้วก็สลายไปตามแรงลม...

แก้วเก้า นำเค้าโครงเรื่องราวที่เคยเกิดขึ้นตรงนี้ มาแต่งเป็นนิยาย เงาพราย ซึ่งเป็นละครทีวี
ที่โด่งดังเมื่อไม่นานมานี้ครับ โดยมีอรรถาธิบายโดยเนื้อหาในนิยายเกี่ยวกับ
ของอาถรรพ์หลายอย่างว่า อาจจะดลบันดาลหลายสิ่งให้ผู้ครอบครองได้
แต่เจ้าของ ก็ต้องมีวิชาอาคม และมีปัญญา พอที่จะรู้จักประมาณตัวเอง ไม่ใช้จนเกินวาสนาของตน
ไม่ขออะไรเกินกว่าบุญกรรมของตน  ไม่เห่อเหิม หลงลาภ ยศ สรรเสริญจนเกินเหตุ
เพราะสิ่งที่จะได้มา ต้องแลกกับบางสิ่งในชีวิตเช่นกัน

[ฉัตรเจริญ]

• PM

จริงหรือไม่จริง  เชื่อหรือไม่เชื่อ ก็อยู่ที่ภูมิหลังของแต่ละคน   ผมเกิดในชนบทห่างไกลความเจริญเมื่อตอนเป็นเด็กเห็นแต่ป่าไม้ใหญ่โต เขียวครึ้ม  ทางเดินก็มีแต่ทางคนเดินกับทางเกวียนซึ่งบางทีก็ใช้ร่วมกัน   จากบ้านถึงตัวจังหวัดเพียง 8 กม.ไม่มีรถยนต์สักคัน  บริเวณบ้านพักพนักงานเปโตรฯ( IRPC) เป็นทุ่งนาผมขี่จักรยานกลับจากโรงเรียน"ระยองมิตรอุปถัมภ์" ก็ระยองวิทยาคมนั่นแหละ   แก้ผ้าลงถอนสายบัวกลับมาเป็นอาหารที่้บ้านเป็นประจำ   ตรงนั้นเมื่อก่อนมีต้นเสม็ดเยอะมาก(เสม็ดธรรมดาที่ลอกเปลือกออกมาชุบน้ำมันยางทำเป็นใต้จุดไฟไม่ใช่เสม็ดยักษ์) ตรงนั้นหลายศพเชียวละ  แล้วก็น้ำท่วมทุกปี
             คุณแม่ผมเป็นชาวสวนชาวไร่กลับบ้านมืดค่ำทุกวัน   บางวันกลับถึงบ้านตาขวางเสียงเพี้ยนไม่รู้เอาเรี่ยวแรงมาจากไหน(ทั้งๆที่แม่เป็นคนตัวเล็ก)   ต้องหาหมอผีมาปัดรังควาญ(เขาเรียกไล่ผี)
              แต่พอความเจริญทางวัตถุเข้ามาถึง  สิ่งเหล่นนั้นก็หายไปหมด....ว้า!ขี้เกียจพิพ์แล้ว
              สรุปว่า "ผมน่ะเชื่อในบางเรื่อง"    คนที่ไม่เชื่อ "อย่าลบหลู่  ให้นิ่งไว้ แล้วจะดีเอง"   อย่าไปท้าทาย เดี๋ยวเดือดร้อน