
สั่งฟ้าฝากดิน - ชรินทร์ นันทนาคร
ขอบคุณไฟล์เสียงต้นทางด้วยครับ :'e:94
บทเพลงที่สะท้อนชีวิตจริงของ ชรินทร์ นันทนาคร ที่ครั้งหนึ่ง เปรียบเป็น ชาวดินที่เคยถวิลเด็ดดอกฟ้า
เป็นบทเพลง บันทึกเสียงครั้งแรก พ.ศ.2504
คำร้อง - ทำนอง ประเทือง บุญญประพันธ์
ยามที่พี่อ้างว้างว่างใจ
นวลน้องต้องจากไปใจพี่นี้ครวญคร่ำ
ทิ้งรอยแผลเก่าให้เราชอกช้ำ
ใยรักเจ้าลืมคำทำเหมือนไม่ปรานี
เรียมหลั่งน้ำตาสะอื้น
ยามดึกดื่นค่อนคืนทนขมขื่นทวี
มองเฝ้ามองฟากฟ้าราตรี
ลืมผืนดินลืมพี่ลืมรักพี่เคยหมาย
เธอเปรียบดังชาวฟ้าโสภิณ
ไยทิ้งให้ชาวดินครวญถวิลร้องไห้
น้ำใจรักเจ้าช่างเปลี่ยนง่ายดาย
ชาวฟ้าช่างโหดร้ายไยทิ้งได้ใจดำ
เคยฝากน้ำคำพร่ำพรอด
ฟ้าเคยกอดกับดินลืมรักสิ้นดินช้ำ
เคยฝากใจให้ฟ้าดินจำ
คำรักเอ๋ยเคยพร่ำไยฟ้าเจ้าทำลาย
ใจไม่เคยจะคิดว่าคุณลืมรักอุ่นไอดิน
เพียงฝากลิ้นลวงให้
น้ำคำฟ้าสั่งฝากดินกินใจ
ไยฟ้าไม่จำไว้ใจหนอช่างแปรผัน
ลืมถ้อยรักเคยเชยชื่น
ลืมกระทั่งวันคืนเคยชิดชื่นด้วยกัน
เราอยากเด็ดดอกฟ้าลาวัณย์
ความรักเราจึงสั้นดินนั้นต้องเจียมตัว