เลิกเป็นทาส
วันนี้ขอสิ้นสุดหยุดเป็นทาส ปลดอำนาจเธอที่มีต่อฉัน
หมดสิ้นเยื้อขาดใยมีให้กัน จะไม่หันหลังกลับรับอารมณ์
ฉันอดทนนานปีร่วมชีวิต ปลูกเรือนผิดคิดจนพังฟังขื่นขม
เคยทนอยู่อย่างอกไหม้ไส้ระทม เกินจะข่มใจรวมอยู่ร่วมเรือน
ถูกคุมเข้มทุกย่างก้าวราวนักโทษ บทหึงโหดเหี้ยมตกม้ายิ่งป่าเถื่อน
ทุกคำสั่งต้องดั่งใจไร้คำเตือน อาจโดนเฉือนไม่รู้ตัวชั่วพริบตา
เธอทำตัวน่าเบื่อเสือยิ้มยาก ยามคันปากมิเคยซ้ำสรรค์คำด่า
ความสามารถเฉพาะตนล้นราคา ผู้บังคับบัญชาน่าเกรงกลัว
ชีวิตฉันหดหู่เหมือนอยู่นรก รอยช้ำฟกมิเคยหมดเท้าจรดหัว
เธอสั่งมาฉันช้าไปได้เจ็บตัว โอ้...มืดมัวอิสระจะก้าวไป
ความอดทนหมดสิ้นดิ้นรนหนี ฉันได้พบเสรีที่ยิ่งใหญ่
เหี้ยมตกม้าอย่างเธอนั้นฉันขอไกล ชาติไหนไหนอย่าบรรจบพบกันเลย