สัพเพเหระ > เป็นนักเลงกลอนอย่านอนเปล่า

คิดถึง

(1/1)

ชบาบาน:
ยามสัญจรร่อนคว้างกลางขุนเขา
ใต้เงื้อมเงาพืชพรรณสรรพ์สดใส
ในความเงียบเหว่ว้าสุดฟ้าไกล
คิดถึงใครคนหนึ่ง...ซึ่งเงียบงัน

ลำไผ่ลู่โยกย้ายคล้ายปลอบเตือน
ลำเนาป่าเป็นเสมือนเพื่อนเคียงขวัญ
คอยโรยรินน้ำใจให้แก่กัน
มิมีวันเหือดหายคลายมนตรา

อันตัวตนคนนั้นในวันนี้
คงไม่มีแล้วเล่ห์เสน่หา
มันจืดจางสิ้นแล้วจากแววตา
ดังผืนฟ้าขาดดาวพร่างพราวดวง

  "...คิดถึง..."
รังริมน้ำบึงขุนทะเล สุราษฎร์ธานี

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ