สัพเพเหระ > เป็นนักเลงกลอนอย่านอนเปล่า

ขุนทะเล

(1/1)

ชบาบาน:
  แสงสูรย์สวยลับฟ้าเพลาค่ำ
ริมบึงน้ำขุนทะเลว้าเหว่เหงา
สุดสายตาฟ้าสีส้มอมทึมเทา
ค่อยหรี่เข้ากั้นกางระหว่างวัน

ยืนเดียวดายชายฝั่งนทีศรี
ม่านเมฆคลี่มุ่นไหมคล้ายในฝัน
พลิ้วพระพายระงมพรมพฤกษ์พันธ์
ประโลมขวัญรอราตรีที่ย่างกราย

แวมแห่งดาวเริ่มไสวในฟ้าโค้ง
ระย้าโยงระยิบห้อยปานสร้อยสาย
ดาษดาราวเม็ดเพชรพร่างพราย
ระริกร่ายอารมณ์พรมแดนดาว

ปลดปล่อยความรู้สึกอันลึกซึ้ง
สู่กลางบึงจากทรวงที่หน่วงหนาว
อยากหยุดโลกเคลื่อนไหวอึดใจยาว
ซับความเศร้าให้อบอุ่นจาก....ขุนทะเล.

    "รังริมน้ำ...ขุนทะเล"
         สุราษฎร์ธานี

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ