
เคยเพ้อพร่ำ คร่ำครวญ หวนหารัก
ที่สลัก ปักใจ ไม่รู้หาย
หวังร่วมเรียง เคียงคู่ อยู่จนตาย
แต่สุดท้าย เรือรักล่ม จมน้ำตา
ไม่มีแล้ว อ้อมแขน อันแสนอุ่น
แก้มละมุน หอมนวล ชวนใฝ่หา
น้องจากไป หายลับ ไม่กลับมา
ทิ้งบ้านนา ป่าไพร ไม่หวนคืน
เจ้าทิ้งพี่ หนีไกล ไปบางกอก
ถูกเขาหลอก คืนวัน นั้นสะอื้น
ชีวิตแสน ระกำ สุดกล้ำกลืน
โดนข่มขืน ฝืนใจ ให้ระทม
เพียงเพราะเชื่อ ลมปาก จากชายหล่อ
หลงเยินยอ รักใหม่ ใคร่สุขสม
หยามเหยียดชาย บ้านนอก ชอกช้ำตรม
หลงคารม แมงดา หน้าตาดี
ขอนวลน้อง คืนนา กลับมาเถิด
ถิ่นกำเนิด นงคราญ เมืองน่านนี้
จะปลอบเจ้า พุ่มพวง ดวงฤดี
สร้างวิมาน ฉิมพลี ที่บ้านเรา
กิตติ วังผา
๒ สิงหาคม ๒๕๕๙