สัพเพเหระ > เป็นนักเลงกลอนอย่านอนเปล่า

กลับมาเถิด

(1/1)

ชบาบาน:
ดังนกน้อย........
กระพือปีกล่องลอยไปทั่วหล้า
เร่ร่อนหากินจนชินตา
หล่อเลี้ยงชีวาไปวันวัน

ซอกแซกซอนดอนแดนแผ่นดินเปลี่ยว
แสนโดดเดี่ยวท่องไปในแดนฝัน
ระหกระเหินโหยหารสารพัน
คล้ายใจมันแหว่งวิ่นสิ้นพลัง

มาวันนี้คำนึงถึงเพื่อนผู้
เคยร่วมอยู่ในถิ่นงามของความหลัง
ร้อยเรียงพจน์หลายเรื่องเมลืองมลัง
ร่วมฝันฝั่งใฝ่รักอักษรา

ร่ายโศลกมากมายหลายปริเฉท
แนวทเวษปั่นป่วนรัญจวญหา
แนวบ้านเมืองเรืองรองผ่องประภา
แนวทายท้าอธรรมที่ห้ำเบียฬ

มิตรวิหคเดียวดายหายไปไหน
ฤาถอดใจไม่คิดจะขีดเขียน
แสนเสียดายอุดมการณ์นานจนเนียน
มาเถิดเขียนร้อยกรองทำนองกานท์

เพราะมิตรผู้อยู่หลังยังสดับ
ตั้งตารับเรื่องราวและข่าวสาร
กลับมาเถิดร่วมต่อก่อวงศ์วาร
บทกลกานท์ฝากชื่อให้ลือชา.

  ".....กลับมาเถิด....."

ชบาบาน:
คราวนี้ผ่าน  ก็ใฃ้วิธี แพท  จากโน๊ตเพด   เพื่อนนักร้อยกรองลองใฃ้วิธีนี้อีกครั้งนะขอรับ-ขอบคุณทุกท่าน

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ