ปีงบประมาณใหม่
ผู้ใหญ่หลายท่านเกษียณไปอยู่บ้าน
ณ บ้านผู้เกษียณคนหนึ่ง ตื่นเช้ามารีบกุลีกุจอแต่งตัว
เพื่อจะออกบ้านไปทำงานด้วยความเคยชิน
แม่บ้าน > พ่อ...ไม่ต้องไปแล้ว เราได้พักแล้ว
พ่อบ้าน > อึมม ขอบใจนะ ลืม
นั่ง ๆ อยู่เพลิน ๆ เห็นหนังสือวางกองอยู่หน้าโต๊ะ
พ่อบ้าน > แม่...ใครเอาหนังสือมาให้ทำไมไม่ใส่แฟ้มมา
แม่บ้าน > พ่อไม่ต้องไปแล้ว เราได้พักแล้ว
พ่อบ้าน > อึมม ขอบใจนะ ลืม
วันนหนึ่งแม่บ้านเข้าครัวน้ำปลาหมดจึงมาบอกเพื่อไปซื้อ
พ่อบ้าน > ทำรายงานมาจะอนุมัติให้
แม่บ้าน > พ่อไม่ต้องอนุมัติแล้ว เราได้พักแล้ว
พ่อบ้าน > อึมม ขอบใจนะ ลืม
ต้องขออภัยด้วย
หลายท่านอาจจะยังไม่คุ้นชิน ค่อยเป็นค่อยไป
หัวโขนถูกถอดออกหมดเวลาภาระหน้าที่ ก็เป็นราษฎรเต็มขั้น
วันนี้รุ่ง พรุ่งนี้ร่วง ดวงไม่แน่
วันนี้แย่ พรุ่งนี้ยัง กลับดังได้
วันนี้ดัง พรุ่งนี้ดับ กลับเปลี่ยนไป
จงทำใจ ทุกชีวิต อนิจจัง
ขอบคุณบทกลอนจาก : อินเตอร์เน็ต/ไม่ทราบผู้ประพันธ์