สัพเพเหระ > เป็นนักเลงกลอนอย่านอนเปล่า
ครูของฉัน
เพียงจันทร์ เชียงใหม่:
ครูของฉันไม่มีโล่
เอาไว้โชว์ให้ใครดู
เกียรติประวัติไม่โก้หรู
เป็นเพียงครูธรรมดา
ใบประกาศพอมีบ้าง
สีจางจางที่่ข้างฝา
เรียบง่ายด้วยศรัทธา
ไม่ปรารถนาตำแหน่งใด
ครูฉันไม่ร่ำรวย
ไม่ได้สวยอย่างใครใคร
แต่ครูมีหัวใจ
รักการสอนศิษย์ทุกคน
ชีวิตครูดูเรียบง่าย
ศิษย์ซนหลายไม่พร่ำบ่น
สอนศิษย์ด้วยอดทน
สอนเหตุผลให้ศิษย์ดี
ขอกราบครูด้วยดวงจิต
ชีวิตศิษย์ครูคนนี้้
ความรู้ที่่ศิษย์มี
ด้วยวจีครูสอนมา
มีครูเป็นแบบอย่าง
เป็นแนวทางนำชีวา
จึงเป็นครูธรรมดา
มีศรัทธาความเป็นครู
ประดิษฐ์:
ครูเมื่อก่อนจะมีจิตรวัญญานของความเป็นครูสูงมาก เดี๋ยวนี้ครูกลายเป็นครูพานิชย์ไปหมดแล้ว หายากที่จะสอนเด็กๆด้วยใจ สอนพอผ่านไปวันๆ เสร็จก็บอกเด็กๆให้ไปเรียนพิเศษ(ที่ตัวเองเปิดใว้) เดี๋ยวนี้เป็นอย่างนี้มากครับ
บุญเทิด:
สำนวนเยี่ยมเลยครับคุณเพียงจันทร์ ชอบมาก ขอบคุณนะครับ :'e:92 :'e:92 :'e:92
ชบาบาน:
หายไปนานพอสมควรกลับมาอีกครั้งด้วยความสามารถเฉพาะตัวแนว แม่พิมพ์ของชาติ ขอบพระคุณที่เผื้อแผ่กัน
ด้วยบทร้อยกรอง
เพียงจันทร์ เชียงใหม่:
--- อ้างจาก: ชบาบาน ที่ 05/พ.ค./14 18:39น. ---หายไปนานพอสมควรกลับมาอีกครั้งด้วยความสามารถเฉพาะตัวแนว แม่พิมพ์ของชาติ ขอบพระคุณที่เผื้อแผ่กัน
ด้วยบทร้อยกรอง
--- End quote ---
ขอบคุณเช่นกันค่ะ
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[#] หน้าถัดไป
Go to full version