สัพเพเหระ > เป็นนักเลงกลอนอย่านอนเปล่า

บทกลอน คำคม จากนิยายกำลังภายใน

<< < (5/5)

ภูฤดี:

บทกลอน มองจันทร์ใจล่องลอย ของจอมกวีเตียเก้าเล้ง สม้ยราชวงศ์ถัง(พ.ศ.๑๑๖๐ - ๑๔๕๐)


จันทร์กระจ่างกลางสมุทร

สุดขอบฟ้าร่วมยามนี้
 
คนรักตัดพ้อใต้ราตรี
 
ปั่นป่วนฤดีคะนึงหา

เทียนดับประกายราตรีนวลปลั่ง

น้ำค้างพร่างพรมภูษา

มือเรียวงามหยิบยื่นให้

ยังฝันใฝ่ความหฤหรรษ์

วิกาลยาวนานว้าเหว่ มีแต่จันทร์กระจ่างสาดส่องเป็นพันลี้
สุดขอบฟ้าอยู่เป็นเพื่อน ความคะนึงหาผูกมัดจิตใจ ไหนเลยข่มตาหลับใหลได้
ดับเทียน..เนื่องเพราะประกายราตรีกระจ่างจ้าอยู่แล้ว
น้ำค้างพรมพร่างเพราะคนอยู่นอกเคหะสถาน ยืนจับเจ่าอยู่กลางวิกาล
รัตติกาลดาวเดือนเกลื่อนฟ้า... ยอมกรำน้ำค้างเืพื่อผู้ใด..

ขอบคุณ ข้อมูลจากนิยายกำลังภายใน มฤตยูแก้วผลึก บทประพันธ์ของ อึ้งเอ็ง ถ่ายทอดเป็นภาษาไทยโดย น.นพรัตน์

ภูฤดู ปักซัว:
อิสตรีนางหนึ่งหากคิดเป็นภรรยาอันเลอเลิศ ได้รับคำชมเชยจากทุกผู้คน
ขณะอยู่เบื้องหน้าสหายของคู่หมั้นหมายหรือสามี
ใบหน้าสมควรประดับด้วยรอยแย้มยิ้มตลอดเวลา

(จับอิดนึ้ง เล่ม 2 น. 613)

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ

[*] หน้าที่แล้ว