สัพเพเหระ > เป็นนักเลงกลอนอย่านอนเปล่า

กลอนของรักษิตาอีกบทหนึ่ง

(1/1)

ภูฤดี:
กลอนของรักษิตา ที่จำได้ยังมีอีกบทครับ

               รักเจ้า
               เทียมเท่าชีวันขวัญข้า
               รักเนตรรักนวลเจ้ายวนตา
               รักพักตรายามยิ้มพริ้มเพรา

               หมายมั่น
               เคียงขวัญคู่จิตชิดเฉลา
               หมายอยู่เป็นคู่ครองสองเรา
               หมายเจ้าเนื้อเย็นเป็นศรีเรือน

               ผูกพัน
               วารวันผ่านไปไม่คลายเคลื่อน
               ผูกใจข้าไว้ไม่ลืมเลือน
               ผูกเสมือนเงื่อนตายตราบวายปราณ

                                                       รัิกษิตา


กลอนบทนี้ อาจไม่ละเมียดละไมเท่าบทก่อน แต่ก็มีความมุ่งมั่นที่ ผมว่าหายากซะแล้ว ในสภาพสังคมปัจจุบัน

โดยเฉพาะสี่บรรทัดสุดท้าย  โดยส่วนตัวแล้วประทับใจมากครับ...แม้ว่าตัวเองไม่มีโอกาสจะได้คิดเช่นนั้น

                                                                                     เจ  เหน่งบา

ยายมดน้อย:
เด็ก วิทย์ ตกภาษาไทย ฉะนั้น เรื่อง กลอน อย่าพูดถึง กลอนหักทุกที..อิ อิ
แต่ชอบ บทนี้น่ะค่ะ.. :'e:95

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ