สัพเพเหระ > เป็นนักเลงกลอนอย่านอนเปล่า

ร่ำหารัก ที่จากไป

(1/1)

กิตติศักดิ์ วังผา:

นอนเพ้อพร้ำ             คร่ำครวญ                หวลหารัก
ที่สลัก                      ฝังใจ                    ไม่รู้หาย
ก่อนเคยมี                นวลนาง                   เคียงข้างกาย
ริมหาดทราย            เคยควงแขน               แฟนเที่ยวชม
ยามตะวัน                ลากลับ                    ลับเหลี่ยมฟ้า
มองจันทรา              ริมฝั่ง                       ช่างสุขสม
เคยโอบกอด            น้องนาง                    กลางสายลม
แทนผ้าห่ม              กันหนาว                    คราวเหมันต์
เคยสัญญา               กันไว้                      ไม่เป็นอื่น
แม้นวันคืน              หมุนเวียน                   ไม่เปลี่ยนผัน
แต่บัดนี้                  ขวัญยืน                     ลืมสัมพันธ์
ปล่อยพี่ฝัน              ละเมอ                       เพ้อคนเดียว
สี่ปีแล้ว                  ที่เจ้าไป                     ไม่หวลกลับ
เจ้าลาลับ                ใจเชือนแช                  มิแลเหลียว
ใจคนหนอ                ลืมได้                       ง่ายนักเชียว
ทิ้งพี่นี้                    เปล่าเปลี่ยว                 หดเหี่ยวใจ

ชบาบาน:
ท่านกิตติศักดิ์ วังผา เป็นคนมีฝีไม้ลายมือ  หายจากห้องนี้เสียนานพอดู  และแล้วก็กลับมา  ขอบคุณขอรับท่าน
กลับมาสร้างสีสันในห้องนี้อีกต่อไปเถิดขอรับ บทร้อยกรองสำนวนดีๆเข้ามาบ่อยครั้ง

บุญเทิด:
แจ่วจริง ๆ ครับคุณกิตติศักดิ์ แหม่ อย่างนี้ พี่ชบา และท่านอาจารย์ ชัยไม่เหงาแล้วครับ คุณกิตติศักดิ์ นี่ถือว่าสุดยอดทีเดียว กลอนสละสลวย ผมชอบครับ ... :'e:133 :'e:133

กิตติศักดิ์ วังผา:
ชบาบาน          ขานชม            ผมว่าเลิศ
ทั้งบุญเทิด       แอบชม             ผมว่าเจ๋ง
ผมเพียงแต่ง     แก้เหงา            เท่านั้นเอง
ไม่ได้เก่ง          อะไร             ดั่งใครชม

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ