รูปภาพเกี่ยวข้องกับบทเพลง > มาต่อเพลงกันเถอะ
บทเพลง...จากสายน้ำ
MunZaD:
ริมฝั่งหนองหาน
มนต์แคน แก่นคูน
ฟ้างามยามแลง
ข้างทุ่งหนองหาน
อ้ายนั่งเบิ่งฟ้า
คึดฮอดแก้วตาเจ้าไปสิเล้อ
พระธาตุเชิงชุมถามข่าว
ภูพานบ้านเฮายังคอยเสมอ
ใจเค็มคือเกลือ
แท้น้อน้องสาว
ฝนปรอยจากฟ้า
เหมือนน้ำตาไหล
ในใจของอ้าย
เป็นห่วงคนไกล
บ่ มีข่าวคราว
น้ำหลากหนองหานฝูงปลา
ชวนกันพาลอยลงลำปาว
ดั่งใจผู้สาวที่ไปหวั่ง หวั่ง
อ้าย บ่ แม่นผาแดง
บ่ มีมนต์แต่งไปอ้อนไปเว้า
ให้คนลืมคราว
คึดฮอดความหลัง
ย่านผู้เขียวใบหม่อน
ไปหลงคำวอนของคนมีตัง
ย่านเขาเด็ดนาง
ไปใส่ต้มยำ
ฟ้างามยามแลง
ข้างทุ่งหนองหาน
เป็นสีโศกโศก
ส่งใจกับนก
ไปบอกคนงาม
เจ้าสีนานวลของอ้าย
คั่น บ่ ลืมไลฮักและถ้อยคำ
อยากให้กลับลำ
คืนทุ่งหนองหาน
MunZaD:
นาวาสวรรค์
ชาย เมืองสิงห์
ลอยล่องลำนาวา
ธิ ฐิสันต์มา อารมณ์ปอง
เชยชมนวลน้อง
สู่สม ภิรมย์ปรารถนา
เอาร่างนางต่างหมอน
เนื้อ อุ่นหนุนนอน เพลินอุรา
มองดาวพราวฟ้า จันทร์ฉาย
สายลมโชยเฉื่อยเบา
.เอาลำนาวา
นั้นเป็นม่านบัง
ต่างเรือน และเหย้า
เอาคลื่นลมเบา
อันแผ่วพราง
ต่างเสียง ดนตรี.
.เอาร่างนางต่างใบ
เอาสอง ฟากหัวใจ
ของน้องและพี่
รวมใจเดียว กันนี้
เป็นหางเสือ
ถือท้ายเรือสู่สวรรค์
.เอาปีวันเดือน
นั้นเป็นเพื่อนเคียง
ต่างเสียง ชาวบ้าน
เอาเจ้านงคราม
เป็นแม่ย่านาง
นั่งหัวเรืองาม
เอากลิ่นแก้มที่นวลขาว
ของเจ้า ยุพิน กินแทนน้ำ
เอาวจีที่เลอล้ำ ฉ่ำหวาน
นั้นแทนข้าวปลา
MunZaD:
น้ำนิ่งไหลลึก
ชาย เมืองสิงห์
..นั่นอะไรนั่นอะไรนะ นั่นอะไร
จดหมายใคร ใครส่งถึงเธอ
หลอกซ่อนเล้นเห็นพี่เป็น คนเซ่อ
รักเธอ หลงเธอจนไม่เจียม เหนียมอาย
ได้อ่านจดหมาย ใจหาย ระกำ
สุดชอกช้ำก็เพราะผู้หญิง หลายใจ
เห็นจะเชื่อเห็นจะเชื่อ ไม่ได้
เธอจ๋า หลายใจรักผู้ชาย หลายคน
อุตส่าห์มอง อุตส่าห์จอง
น้อง ตั้งแต่เล็กหลงคอย คอยเก้อ
เพ้อจนลืมข้าวกลืนข้าวกินน้ำ
ซ้ำติดคอ ปี้ป่นรักจน หลวมตน
จนเจ็บจริง หัวใจกระไรใจหญิง น้ำนิ่ง ไหลวน
สิ้นเหตุผลก็เพราะพี่จน ใช่ไหม
เจ้าคิดดี แล้วหรือที่มีแฟนใหม่
น้ำตา ของใครระวังอย่าให้ ต้องไหลเชียว
..น่าไม่อาย น่าไม่อายอิ้ว น่าไม่อาย
ตุ๋นพี่ดูง่ายนิดเดียว เชียวนะ
เมื่อก่อนอย่างนี้แล้วพี่ไม่ขอ ยุ่งเกี่ยว
ครั้งเดียว หนเดียวเชี่ยวกว่าเกียว น้ำวน
ได้ยินกับหู มองรู้ กับตา
ใช่กล่าวหาละว่าผู้หญิง ทุกคน
ผู้หญิงดีๆ มีถมไป เหลือล้น
รักชาย หลายคนระวังจะจน หัวใจ
อยากจะรัก อยากจะหึงถึง อยากจะหวง
อยากขอควง ก็ห่วง สายใย
ถ้าขาดลงแล้วแล้วจะยุ่ง กันใหญ่
พลั้งกาย เผลอใจแล้วใครจะตรม น้ำตา
ห่วงชายผ้าเหลืองเรื่องของ ผู้ชาย
ผู้หญิงไม่ไร้ เท่าใบ พุทรา
อย่าเสียใจอย่าเสียใจ ดีกว่า
ถึงวัน วิวาห์ขอเอาน้ำตา พี่ต่างน้ำมนต์
MunZaD:
ตะวันลับฟ้า
พุ่มพวง ดวงจันทร์
...แสงสุริยาจวนลาเหลี่ยมโลก
ลมเย็นไผ่เอนไหวโยกลมโชยโบกพัดพริ้วลิ่วมา
จักจั่นเรไร หริ่งร้องก้องพนาจวนสิ้นแสงสุริยา
ประหนึ่งว่าดนตรีสวรรค์
..แสนสุดเสียดายมองไปใจเต้น
ยามเมื่อตะวันเย็นๆเคยว่ายน้ำเล่นเคียงคู่ร่วมกัน
ตะวันลับฟ้าเสียงน้ำซัดซ่าไหลเซาะลำธาร
เคยเด็ดดอกบัวสาบานเห็นทุกวันแล้วเศร้าใจ
..โอ พี่จ๋า พี่ เอยลืมง่าย จังเลย
เปลี่ยนคู่เชยโอ้ใจหนอใจลืม สัญญาที่เคยว่าไว้
กอดหมอนนอนเดียวดายคิดถึงแทบตายน้ำตาไหลริน
..เห็น หมู่นกกาถลาลมล่องจับคู่จู๋จี๋ประคอง
เหมือนพี่กับน้องเคยร่วมอยู่กินตะวันลับฟ้า พี่จ๋าน้องเฝ้าถวิล
จะคอยจนชั่วชีวินตราบชั่วฟ้าดินน้องลืมไม่ลง
MunZaD:
เพียบเลย
พุ่มพวง ดวงจันทร์
..ฉันเหมือน เรือน้อยลอยน้ำ ลำหนึ่ง
ใส่ความ รักซึ้งมาถึง ค่อนลำ
มีคน ขอรัก หนักๆซักคำ
จะรีบลอยลำ ลอยน้ำมาให้
เพียบ เลย ใส่มาเพียบ เลย
รัก เอย ใส่มาเพียบ ลำ
บอกสักคำว่าอยาก ได้
เพียบ เลย ใส่มาเพียบ เลย
รัก เอย ใส่มาเพียบ ใจ
อยากจะให้ พี่ชายได้ชม
รักฉัน เธอจ๋ามันซ่า ทุกหยด
แหละหวาน จนมดแย่งซด แย่งดม
ดั่งผ้า เพิ่งซักแล้วตากเหนือลม
สะอาดน่าชม จนดมดูได้
เพียบ เลย ใส่มาเพียบ เลย
รัก เอย ใส่มาเพียบ ลำ
บอกสักคำว่าอยาก ได้
เพียบ เลย ใส่มาเพียบ เลย
รัก เอย ใส่มาเพียบ ใจ
อยากจะให้ ผู้มีรักจริง
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[#] หน้าถัดไป
[*] หน้าที่แล้ว
Go to full version