ล้มแล้วลุก
ถึงจะล้มร้อยครั้งยังต้องลุก
แม้จะทุกข์ทดท้อจงอย่าถอย
คว้าโอกาศอย่าอิดออดสำออย
อย่าเลื่อนลอยแสวงหาและฝ่าฟัน
คำโบราณสอนคนทุกชนเชื้อ
สอนตัวเราคราวเมื่อไม่เหลือฝัน
โชคชะตาล้อเล่นเป็นสำคัญ
บททดสอบบีบคั้นอันวอดวาย
คนที่พลาดพลั้งล้มจนจมคว่ำ
ทุกถ้อยคำกล่าวไปไร้ความหมาย
มิหวังอาจเอื้อมคว้าดาวประกาย
ที่แพรวพรายพราวฟ้ามาคลุกดิน
ภาษิตว่าจงรักษ์ดีมิบ่ายเบื่อ
ดุจเกลือสงวนเค็มมิคลายสิ้น
แต่รักอันอัตคัดกัดเกลือกิน
ยากโบยบินข้ามเข็ญด้วยเค็มเกลือ
อันแจกันดินเผาที่ร้าวแล้ว
ฤาควรแก้วบุปผาล้ำค่าเหลือ
เพชรล้อมเพชรมิควรด้อยด้วยพลอยเจือ
ทองเทียบทองจึงสมเนื้อสมน้ำกัน
ระหว่างทางที่พี่ลุกจากการล้ม
แม้นชวนชมมิพบใครที่ใฝ่ฝัน
วอนแก้วตาอย่าสะบั้นใยสัมพันธ์
โปรดรอวันพี่พร้อมถนอมนวล.
_____________
พอ ๒ ต.ค. ๒๕๕๖