สัพเพเหระ > เป็นนักเลงกลอนอย่านอนเปล่า

แผลใจ

(1/1)

อภัย:
นานน้านนานๆๆๆๆๆ ถึงจะได้หัดแต่งโคลงซักทีครับ
ยากซะจริง บังคับหยุมหยิมเต็มไปหมด


แผลใจ

เนืองนองน้ำเนตรนี้          ฝากธาร
คืนคำมั่นสาบาน             คู่ฟ้า
วจีถ้อยถ่อยประหาร         ตาลเคลือบ  นั่นนา
อสรพิษชาติชั่วช้า           โฉดชู้  ชิงชัง

ลมลวงร้อยเล่ห์ลิ้น          ทรชน
ดรุณบ่เดียงสากมล          ซาบส้าน
ภมรชอนช่อผกาผล         หวานซิ่น  แรมรา
ตรึงติดมลทินม้าน           ดั่งแก้ว รานราน

บุปผาบานสะพรั่งแล้ว       โรยรา
สาวหนุ่มล่วงวัยชรา         สู่เถ้า
รักคงมั่นเสน่หา              มีแต่  ใดฤา
แผลพิษรักค่ำเช้า            ผ่านพ้น  กาลสมาน
_____________
พอ ๒๙ ก.ย. ๒๕๕๖

ชบาบาน:
ความสามารถรอบตัว กลอนก็ได้ โคลงก็ดี  ขอบคุณมากๆขอรับ

บุญเทิด:
ศิลปินเก่ง มาบ้านนี้อีกท่านนึงแล้ว .... สุด ๆ ... :'e:102 :'e:102 :'e:102

สหัสวรรษ:
โคลงเนี่ย หาคนแต่งเนี๊ยบๆไม่ค่อยมี ต้องขอยอมรับว่าเยี่ยมมั่กๆ

ชบาบาน:
กราบคารวะ ท่านสหัสวรรษ ทิ้งช่วงไปนานพอสมควรกลับมาให้ความเห็นแก่ลูกแก่หลาน ขอบคุณขอรับ  ยังคิดถึงสุภาษิตจีนโบราณ
ผสมเพลงจีนเพราะๆของท่านมิเว้นวาย  หากพอมีเวลา รจนาวรรณกรรมจีนโบราณอีกนะขอรับกระผม

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ