สัพเพเหระ > เป็นนักเลงกลอนอย่านอนเปล่า

คิิดดีีๆ

(1/1)

เพียงจันทร์ เชียงใหม่:
...สิ่งกำหนดชีวิตคนใช่ดินฟ้า
ขีดชะตาความเป็นไปใช่สวรรค์
มีสองมือและสองเท้าเท่าเท่ากัน
ที่ผิดผันแตกต่างไปคือใจตน
ความสำเร็จปลายทางที่ย่างก้าว
ผ่านเรื่องราวทุกข์ สุข รู้ สับสน
หยาดน้ำตาสร้างให้เข้มให้เต็มคน
ตนสร้างผลหรือสวรรค์บันดาลเธอ
ถ้าเธอเชื่อทุกอย่างเธอทำได้
สุดสายทางยาวไกลไม่มีเก้อ
ความสำเร็จความใฝ่ฝันย่อมพบเจอ
ถ้าไม่เผลอบ่นท้อต่อเส้นทาง
อย่าคิดว่าเส้นชะตาฟ้าลิขิต
ให้ชีวิตทุกข์ทนหม่นหมองหมาง
พบปัญหาอุปสรรคอย่าอับปาง
ทั้งที่มือสองข้างยังคงมี
สิ่งกำหนดชีวิตคนใช่ดินฟ้า
เกิดเป็นคนย่อมมีค่ามีศักดิ์ศรี
อย่ายอมแพ้อย่าท้อแท้ทางชีวี
จะชนะหรือป่นปี้้ก็เ้พราะเธอ...

ชบาบาน:
ใช่แล้วขอรับ  ตนเป็นผู้ลิขิตเส้นทางของตน คมคายและลึกซึ้งทีเดียว ท่านเพียงจันทร์ ความสามารถทางร้อยกรองดีทีเดียว  มาช่วยจรรโลงวรรณกรรม
แนวร้อยกรองบ่อยๆนะขอรับ ขอบคุณเป็นอย่างยิ่งที่แวะเวียนมาห้องนี้

บุญเทิด:
บทกวีของคุณเพียงจันทร์ ไพเราะมากครับ มคติดีมาก ชอบมากเลยครับ สุดยอด  :'e:133 :'e:133 :'e:133 :'e:133 :'e:133

ลุงชัย นรา:
...ใช่ครับ ตัวเรา คือจ้าวชีวิต...ดินฟ้าไม่สามารถลิขิต..ชีวิตเราได้ ครับ สุดยอดจริง ครับคุณเพียงจันทร์

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ