สัพเพเหระ > เป็นนักเลงกลอนอย่านอนเปล่า

เพ้อเจ้อ 2

(1/1)

วินัย ปราจีนบุรี:
แต่งไว้นานแล้วครับ วันนี้ขออนุญาตนำมาให้อ่านอีกครั้งนะครับ

               เพ้อเจ้อ 2
    เพราะเหตุใด จิตใจ เคยกล้าแกร่ง
กลับไกวแกว่ง อ่อนไหว ง่ายจริงหนอ
ตั้งแต่พบ ทรามสงวน นวลละออ
ใจเริ่มทอ ถักสานฝัน แต่นั้น มา
    ชะรอยกรรม บุพชาติ อาจบัญญัติ
ดลดวงจิต ปฏิพัทธ์ เสน่หา
ดรุณี เนื้อทอง ผ่องโสภา
ประหนึ่งว่า ต้องมนตรา สะกดใจ
    หรือพระพรหม ทรงแสร้ง แกล้งลิขิต
ให้ดวงจิต พริ้วสั่น วาบหวั่นไหว
ให้ได้พบ แล้วพลัดพราก จากกันไป
เพื่อให้ใจ ของเรา ต้องร้าวราน
    หากแม้นบุญ เคยร่วมสร้าง แต่ปางก่อน
ขอวิงวอน ให้พระพรหม โปรดสงสาร
ช่วยลิขิต ชีวิต ให้ชื่นบาน
ได้พบพาน เธอนั้น ทุกวันไป

ชบาบาน:
ขอบคุณยิ่งขอรับ ที่มาช่วยให้ห้องไม่เหงา

เวียงสา980:
แต่งกลอนได้เพราะ จัง ค่ะ คุณวินัย  :'e:133 :'e:133

วินัย ปราจีนบุรี:

--- อ้างจาก: ชบาบาน ที่ 28/มิ.ย./13 20:47น. ---ขอบคุณยิ่งขอรับ ที่มาช่วยให้ห้องไม่เหงา

--- End quote ---

ยินดีครับ


--- อ้างจาก: เวียงสา980 ที่ 28/มิ.ย./13 21:16น. ---แต่งกลอนได้เพราะ จัง ค่ะ คุณวินัย  :'e:133 :'e:133

--- End quote ---

ขอบคุณครับ   :'e:94
2 บทที่นำมาให้อ่านผมแต่งไว้นานแล้วครับ
ถ้ามีโอกาสจะแต่งมาให้อ่านอีกครับ

ลุงชัย นรา:
..ชอบมากครับ เพ้อเจ้อแบบนี้...เพ้อเจ้อเข้ามาบ่อยๆนะครับ จะรอ...

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ