วสันต์กราย

[ชบาบาน]

• Bookmark
• Permalink
• Tweet
• Share
• PM

วสันต์กาลผ่านผันตะวันฉาย
มวลแมกไม้พลิ้วใบควงรับสรวงใส
สายลมเช้าล้อแสงแห่งอุทัย
วิหคไพรขับขานหวานวจี

ระรวยรินกลิ่นผกามาลาหอม
ได้ดมดอมด่ำดื่มปลื้มเหลือที่
ระรื่นเร้าโลมกมลดลฤดี
ชุบชีวีไหวหวามความรื่นรมย์

เมื่อวสันต์กรายมาอาทรถึง
ยอดหญิงหนึ่งเคยชิดสนิทสนม
เคยร่วมฝันร่วมฝ่าหวามอารมณ์
เชยชื่นชมยามวสันต์นั้นเยี่ยมเยือน

ครั้นคืนวันอำลาได้มาถึง
ตาซึ้งซึ้งเสียงพร่าน้ำตาเกลื่อน
ให้คำมั่นว่ารักจักไม่เลือน
แล้วผู้เพื่อนก็หายไปหลายปี!!

วสันต์กรายวันนี้ไม่มีแล้ว
ซึ่งวี่แววเธอคนนั้นในวันที่
สายฝนโหมโลมหล้าเคล้ามาลี
แค่เธอมีความคิดถึงก็ซึ้งพอ...!!.