ผู้เขียน หัวข้อ: ธรรมะคำกลอน จากพุทธทาส (อ่าน 3253 ครั้ง)

ลุงชัย นรา · « **เมื่อ:** 25/พ.ค./13 13:34น. »

เป็นมนุษย์หรือเป็นคน?

เป็นมนุษย์ เป็นได้ เพราะใจสูง

เหมือนหนึ่งยูง มีดี ที่แววขน

ถ้าใจต่ำ เป็นได้ แต่เพียงคน

ย่อมเสียที ที่ตน ได้เกิดมา

ใจสะอาด ใจสว่าง ใจสงบ

ถ้ามีครบ ควรเรียก มนุสสา

เพราะทำถูก พูดถูก ทุกเวลา

เปรมปรีดา คืนวัน สุขสันต์จริง

ใจสกปรก มืดมัว และร้อนเร่า

ใครมีเข้า ควรเรียก ว่าผีสิง

เพราะพูดผิด ทำผิด จิตประวิง

แต่ในสิ่ง นำตัว กลั้วอบาย

คิดดูเถิด ถ้าใคร ไม่อยากตก

จงรีบยก ใจตน รีบขวนขวาย

ให้ใจสูง เสียได้ ก่อนตัวตาย

ก็สมหมาย ที่เกิดมา อย่าเชือนเอยฯ

ความสุข

ความเอ๋ย ความสุข

ใครๆทุก คนชอบเจ้า เฝ้าวิ่งหา

“แกก็สุข ฉันก็สุข ทุกเวลา”

แต่ดูหน้า ตาแห้ง ยังแคลงใจ

ถ้าเราเผา ตัวตัณหา ก็น่าจะสุข

ถ้ามันเผา เราก็”สุก” หรือเกรียมได้

เขาว่าสุข สุขเน้อ! อย่าเห่อไป

มันสุขเย็น หรือสุกไหม้ ให้แน่เอยฯ

จงรู้จักตัวเอง

“จงรู้จัก ตัวเอง” คำนี้หมาย

มีดีร้าย อยู่เท่าไร เร่งไขขาน

ข้างฝ่ายดี มีไว้ ในดวงมาน

ข้างฝ่ายชั่ว รีบประหาร ให้หมดไป

จงรู้จัก ตัวเอง คำนี้หมาย

ว่าในกาย มีกิเลส เป็นเหตุใหญ่

จึงสาระแน แต่จะทำ บาปกรรมไกล

ต้องควบคุม มันไว้ ให้รักบุญ

จงรู้จัก ตัวเอง คำนี้หมาย

สังขารไร้ ตนตัว มัวแต่หมุน

ไปตามเหตุ ปัจจัย ที่ไสรุน

พ้นบาปบุญ ชั่วดี มีนิพพานฯ