สัพเพเหระ > เป็นนักเลงกลอนอย่านอนเปล่า

ให้แค่เพื่อน...เหมือนเช่นเดิม

(1/1)

ชบาบาน:
   เธอดังเปลวตะวันอันอบอุ่น
ริ้วละมุนลูบกายคล้ายปลอบขวัญ
เช่นสายลมระรินพาผกาพันธ์
โชยกลิ่นอันหวลหอมย้อมเยือนใจ

เธอเหมือนน้ำฉ่ำเย็นเป็นหยดทิพย์
ยามดื่มจิบผ่อนกระหายได้อาศัย
เธอเหมือนดาวพราวพร่างกลางฟ้าไกล
หยาดโยงใยให้ดินถวิลดาว

เธอดังดอกไม้ฟ้ามาจากสรวง
กลีบสวยร่วงพลิ้วพรมกลางลมหนาว
ค่าสุดสูงกว่าทองผ่องสกาว
ประกายวาวแวมพ้อล้อตายล

ใจหมกมุ่นครุ่นคิดเป็นนิจสิน
แสนถวิลสวาทหวังช่างสับสน
มันทดท้อระทมใจให้ทุกข์ทน
เหมือนต้องมนตราสาปตราบนิรันดร์

ความเคยคุ้นข้ามปีที่ประสบ
ไม่อาจลบจากใจที่ใฝ่ฝัน
นี่จักทำใจอย่างไรกัน
เมื่อเธอนั้นให้แค่เพื่อน....เหมือนเช่นเดิม.

ตู่ ลำพูน:
ผู้หยิงคนนี้คงสวยหยดย้อยหยาดเยิ้ม :'e:37..อ่านแล้วนึกถึงภาพเลยครับลุงชบาบาน..แต่สุดท้ายบอกให้แค่เพื่อนเหมือนเช่นเดิม...จริงๆน่าจะมากกว่าคำว่าเพื่อน :'e:56

ชบาบาน:
ขอบคุณที่ให้ความเห็นมา  แสดงว่าท่านตู่ ลำพูน ก็สนในวรรณศิลป์

ลุงชัย นรา:
ความรักเช่นเพื่อน จะยาวนานกว่าความรักฉันท์ชู้สาว

ชบาบาน:
น่าจะจริง ตามที่ท่านลุงชัยว่า

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ